Το 2020 ο Τραμπ ηττήθηκε όχι όμως και ο «τραμπισμός». Ποιος ήταν όμως ο άνθρωπος κλειδί που τον έφερε στην εξουσία λίγα χρόνια νωρίτερα; Ο κινητήριος μοχλός της παγκόσμιας ακροδεξίας, Στιβ Μπάνον. Παράλληλα με τη χάραξη στρατηγικής που οδήγησε τον ηγέτη των Ρεπουμπλικάνων στον Λευκό Οίκο, έριξε τον σπόρο του και στην Ευρώπη. Ουγγαρία, Ρωσία, Φιλανδία, Πολωνία, Αυστρία, Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, Ελλάδα βρέθηκαν σε ένα παρασκηνιακό δίκτυο. Τα γεγονότα της δεκαετίας του 1930 δε θα πρέπει να ξεχνιούνται, καθώς επαναλαμβάνονται γραμμικά όπως και τα λάθη που οδήγησαν στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο και τις καταστροφικές συνέπειες για τον πλανήτη.
Το βιβλίο της Μπρίτανι Κάιζερ, «Στο Στόχαστρο» περιγράφει την προσωπικότητα του Μπάνον με τρόπο που δεν αφήνει περιθώριο για αμφισβήτηση σχετικά με τη ρητορική ικανότητα του Μπάνον. Σε μαγνητίζει, σε σαγηνεύει και τελικός σε «προσηλυτίζει». Τι σχέση όμως μπορεί να έχουν όλα αυτά με την Ελλάδα.
Λίγο πριν τις εκλογές του Μαΐου έγραφα σε αυτήν εδώ τη στήλη πως η είδηση των δημοσκοπήσεων είναι ότι ο λαός έχει αποφασίσει πως δύο κόμματα Δεξιά της Νέας Δημοκρατίας πρέπει να τον εκπροσωπήσουν στη Βουλή (Έλληνες για την Πατρίδα και Ελληνική Λύση) με ένα ποσοστό κοντά στο 7%. Οι εξελίξεις που ακολούθησαν με αποκλεισμούς συνδυασμών, την πρώτη και τη δεύτερη μάχη έφεραν στο Κοινοβούλιο εκτός από το κόμμα του Κυριάκου Βελόπουλου, τη «Νίκη» και τους «Σπαρτιάτες» που οι περισσότεροι αγνοούσαμε μέχρι τα μέσα Μαΐου. Αγγίζουν το 13%, διπλάσιο δηλαδή απ΄όσο βλέπαμε στις δημοσκοπήσεις – έκπληξη (του Μάη). Μεγάλο ερωτηματικό αποτελεί επίσης ο χαρακτήρας της Πλεύσης Ελευθερίας, με ένα ουδέτερα μότο «ούτε δεξιά, ούτε αριστερά» που προσομοιάζει σε επίπεδο νοοτροπίας και προσέγγισης το «όλοι ίδιοι είναι» που οδηγεί στην αντισυστημική ψήφο.
Η σύνδεση με την πανδημία και την ατομική ευθύνη που καθιερώθηκε κι έμεινε ως νοοτροπία είναι προφανής. Οι άνθρωποι που σώθηκαν νιώθουν δυνατοί. Επιβιώνουν με φόβο σε συνθήκες αποδοχής του κοινωνικού δαρβινισμού. Επομένως η ευρύτητα σκέψης και οριζόντων μειώνεται. Το σπίτι μας, η ζωή μας, η γειτονιά μας, η πόλη μας, το κράτος μας. Ως εκεί φτάνουν δυστυχώς πλέον … οι πολλοί. Την ίδια στιγμή όλο αυτό ενισχύει ένας πόλεμος που λαμβάνει χώρα στην ήπειρό μας. Μόλις λίγα χιλιόμετρα μακριά από τις περισσότερες χώρες. Η «συντηρητικοποίηση» είναι γεγονός. Για να διατηρηθούν στην εξουσία διάφοροι ηγέτες πάνε προς αυτήν την κατεύθυνση. Έμπειροι επικοινωνιολόγοι έχουν «διαβάσει» αυτές τις εξελίξεις και μεταβάλλουν το πλάνο τους.
Στην αντίπερα όχθη υπάρχει αδιαφορία και απογοήτευση. Το ρεκόρ αποχής του 47% διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα. Αρκετοί πολίτες έχουν εξουθενωθεί. Νιώθουν ανήμποροι να τεθούν αναχώματα μπροστά στον οδοστρωτήρα που μεταβάλλει τις ζωές τους. Δεν μπορούν να αντιληφθούν με σαφήνεια τα διακυβεύματα της εποχής και επιλέγουν συνειδητά να μην προσπαθήσουν ιδιαιτέρως να εμβαθύνουν σε κάτι παραπάνω από τον μικρόκοσμό τους. Συνέπεια όλων των παραπάνω που αναλύθηκαν. Έτσι ο σπόρος του Μπάνον έχει πάρει την μορφή καρπού που χρόνο με τον χρόνο ωριμάζει. Μπορούμε να το αποτρέψουμε;