Δεν είναι σημερινό φαινόμενο η δυσαρέσκεια του κόσμου προς την Κυβέρνηση. Η φθορά της ξεκίνησε από την μεγάλη φωτιά στην Εύβοια και την Πανδημία και ολοκληρώνεται με τις Υποκλοπές και φυσικά με την τραγωδία των Τεμπών.
Όσο κι αν συγκεκριμένοι κύκλοι το επιθυμούν, ο λαός δε ξεχνάει και θα προσέλθει στις κάλπες στις 21 του Μάη. Οι δημοσκοπήσεις από το 3-4% τον προηγούμενο μήνα παρουσιάζουν στο 6% τη διαφορά μεταξύ των δύο κομμάτων που διεκδικούν την πρωτιά. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ έχει ξεκάθαρο πρόγραμμα και θέσεις σε ένα περιβάλλον τοξικό – «τραμπισμού» (επιδεικτικά ο Μητσοτάκης υποστήριξε, «εσείς φέρατε τα μνημόνια»). Στο ίδιο πλαίσιο ο Πρωθυπουργός αρνείται πεισματικά μία «τηλεμαχία» με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξη Τσίπρα.
Το μεγάλο θέμα είναι όμως η διαφαινόμενη συμμετοχή δύο Ακροδεξιών σχηματισμών στο επόμενο Κοινοβούλιο. Ξεκάθαρα με ένα ποσοστό που αγγίζει το 5% (με αυξητική τάση) θα βρίσκεται η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου, ενώ μαζί της δεδομένη φαίνεται η παρουσία του «ΕΑΝ», «Ελλήνων» ή όπως ονομαστεί η τελική μορφή του κόμματος μετά τις οριστικές αποφάσεις του Αρείου Πάγου. Μπορεί ο κ.Κασιδιάρης να υποστηρίζει πως θα κατέλθει μόνος, σε περίπτωση αποκλεισμού του όμως δεν είναι απίθανο το κοινό του να κατευθυνθεί προς το ΕΑΝ. Μάλιστα το τελευταίο στην τελική ευθεία δεν αποκλείεται να συμπράξει με τους κ.Εμφιετζόγλου και Μπογδάνο για να κλειδώσει το μέγιστο δυνατό ποσοστό.
Το «απειλητικό» συμπέρασμα είναι πως Ελληνική Λύση και ΕΑΝ ή όπως αλλιώς ονομαστεί αυτός ο συνδυασμός αθροίσουν ένα ποσοστό που αγγίζει το 10% κι ίσως το ξεπεράσει (Metron Analysis για το ΒΗΜΑ, Eλληνική Λύση 4.9% και Έλληνες ή ΕΑΝ 4.2%). Προφανώς ουδείς ασχολείται με αυτό το δημοσκοπικό εύρημα και φυσικά δεν πανικοβάλλεται. Την ίδια στιγμή είναι δεδομένο πως ο ΣΥΡΙΖΑ υποεκτιμάται (όπως συμβαίνει σταθερά 2012-2023), όπως και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ κατά την ταπεινή μου άποψη, ενώ υπερεκτιμούνται αντίστοιχα ΚΚΕ και ΜΕΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη. Στην τελική ευθεία η τοξικότητα κυριαρχεί κι αυτό εδραιώνει τη λεγόμενη «αντισυστημική» ψήφο. Η κλεψύδρα αδειάζει και το κλίμα θυμίζει περισσότερο 2015 και λιγότερο 2019 από άποψη … οργής και διάθεσης αποδοκιμασίας.
Αναμένεται αυτό το συναίσθημα να μετουσιωθεί στην πράξη. Οι κίνδυνοι όμως της επόμενης ημέρας είναι ξεκάθαροι. Η Ακροδεξιά επανακάμπτει και η Προοδευτική Συμμαχία οφείλει να της βάλει στοπ. Διάφορες μορφές της βγαίνουν στην επιφάνεια κι οι λόγοι είναι προφανείς (κοινωνικοοικονομική κρίση, υποχρεωτικότητα εμβολιασμού και κυρώσεις, Παγκόσμια τάση, Ρωσο-ουκρανικός πόλεμος) και ιστορικοί (βασιλικοί, εκκλησία, εμφύλιος). Το 2015 η πραγματικότητα ήταν εντελώς διαφορετικά διαμορφωμένη. Σήμερα όσοι πάνε σε αυτήν την κατεύθυνση δεν είναι απαραίτητα αγανακτισμένοι, αλλά κάνουν συνειδητά την επιλογή. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα για το παρόν και το μέλλον.
Τις επόμενες ημέρες η πόλωση θα φέρει στην πρώτη γραμμή τον προγραμματικό διάλογο, θέλοντας και μη. Όσο κι αν κάποιοι επιθυμούν την μπάλα στην εξέδρα, ο λαός θέλει να ακούσει τι μπορεί να βελτιωθεί στην καθημερινότητά του. Αν δεν πειστεί τότε νικήτρια δε θα είναι η Νέα Δημοκρατία όπως θέλει να νομίζει, αλλά η πολυκατοικία Δεξιά της Δεξιάς. Και τότε ίσως είναι πολύ αργά για να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της επίδρασής της στην κοινωνία. Αυτό θεωρώ το μέγιστο εύρημα των δύο-τριών τελευταίων δημοσκοπήσεων και θα πρέπει να μας ανησυχεί …