Η μουσικο-θεατρική παράσταση «Η Κοριτσιέρα των Βούρλων», αφιερωμένη στα κορίτσια που αγαπήθηκαν πίσω από την Πορτάρα, έρχεται στο Θέατρο Αμαλία στη Θεσσαλονίκη, τη Δευτέρα 20 και την Τρίτη, 21 Φεβρουαρίου.
Η αείμνηστη δημοσιογράφος Λιλίκα Νάκου ήταν αυτή η οποία συνομίλησε και ανέδειξε, μέσα από το διεισδυτικό και πρωτοπόρο ρεπορτάζ για την εποχή, την ιστορία των γυναικών των Βούρλων, του δημόσιου οίκου ανοχής στη Δραπετσώνα.
Οι ιστορίες αυτές έρχονται να αποτυπωθούν, τώρα, διά στόματος της ηθοποιού Ελένης Φιλίνη, επί σκηνής του Θεάτρου Αμαλία. «Έρχομαι στη λατρεμένη Θεσσαλονίκη. Από τη μέρα που ξεκίνησα, με τη Θεσσαλονίκη έχω ιδιαίτερη σχέση. Παλαιότερα ειδικά, κοριτσάκι τότε, ερχόμασταν με τον Ηλιόπουλο και καθόμασταν έναν μήνα. Έχω πολλούς και καλούς φίλους εκεί. Και το κοινό της πόλης, όμως, είναι ένα σπουδαίο, θεατρόφιλο κοινό», αναφέρει η Ελένη Φιλίνη στο TheOpinion.
«Το έργο είναι μια “γροθιά” στο στομάχι»
Στην παράσταση «Η Κοριτσιέρα των Βούρλων» οι πραγματικές μαρτυρίες «κουμπώνουν» με τη μυθοπλασία, μέσα από την αφήγηση της Κατερίνας Αγγελίτσα και τους διαδοχικούς ρόλους που ενσαρκώνει η Ελένη Φιλίνη. Παραδέχεται στο TheOpinion:
«Είναι μία ξεχωριστή παράσταση. Είμαι τόσα χρόνια στον χώρο, αλλά η σχέση μου με την παράσταση είναι τελείως διαφορετική. Την αγαπάω με όλη τη σημασία της λέξης. Δεν υπήρξε φορά που να διάβασα το έργο και να μη δάκρυσα.
Η Λιλίκα Νάκου, πολύ γνωστή δημοσιογράφος, είχε πάει σε αυτόν τον δημόσιο οίκο ανοχής για να μιλήσει με τις γυναίκες. Με την αστυνομία να φυλάει απ’ έξω, γιατί δεν είχαν δικαίωμα να βγουν. Προσφυγοπούλες, τις πετάξανε εκεί μικρά κοριτσάκια… Μιλάμε για τραγικές ιστορίες γυναικών. Η καθεμία από αυτές, λοιπόν, διηγήθηκε τη ζωή της. Επομένως, κι εμείς λέμε αληθινές ιστορίες γυναικών.
Είναι πολύ ιδιαίτερο και το στήσιμο, και είναι δεμένο με μουσική. Έχουμε πλήκτρα, κιθάρα, μπουζούκι και τραγούδια απ’ τον Αττίκ, από Χιώτη, από Μπρεχτ, από Λόρκα… Έχει κάνει μία εξαιρετική σκηνοθεσία η Έφη Ρευματά.
Την παράσταση πρέπει να τη δουν όλες οι γυναίκες. Κι όπως έχουν πει κι οι ίδιοι οι άντρες: τους αφυπνίζει! Μαθαίνουν, γνωρίζουν καλύτερα τη γυναίκα. Αγαπούν τη γυναίκα πιο πολύ».
Και συνεχίζει: «Όταν το δεις αυτό και το νιώσεις, ξέρεις ότι θα μπορούσες να είσαι μία από αυτές τις γυναίκες. Η καθεμία από ‘μας, αν είχε γεννηθεί σε μιαν άλλη εποχή και κάτω από κάποιες άλλες συνθήκες, θα μπορούσε να ήταν μία από αυτές. “Κάποιοι άλλοι, σε αυτόν τον κόσμο, κανόνισαν για τις δικές μας ζωές”, λέω μέσα στο έργο.
Η γυναίκα πρέπει να είναι αυτόφωτη και ανεξάρτητη, και στις μέρες μας, για να μην είναι υποχείριο. “Η εργασία σώζει τη γυναίκα από τον εξευτελισμό”, μία άλλη φράση του έργου. Οίκος ανοχής μπορεί να σημαίνει και το να είσαι με έναν άνθρωπο για να σε “ζει”.
Το έργο είναι μια “γροθιά” στο στομάχι. Δεν θα πας να δεις, για να ψυχοπλακωθείς. Έχει και το γέλιο του μέσα, έχει τη μουσική και το τραγούδι του, αλλά θα ακούσεις και την αλήθεια».
«Εντέχνως θέλουμε να φιμώσουμε την αλήθεια»
Με μία μακρά και λαμπρή πορεία στον χώρο του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης, δε θα μπορούσε, μεταξύ άλλων, να μην εκφράσει την αντίρρησή της απέναντι στο Διάταγμα που έφερε τα «πάνω κάτω» στον καλλιτεχνικό κλάδο.
«Είναι ντροπή και αίσχος το νομοσχέδιο που υπέγραψαν κάποιοι. Που θέλουν, ουσιαστικά, να υποβιβάσουν τον πολιτισμό. Ντρέπομαι, ως άνθρωπος κι ως καλλιτέχνις. Μην ξεχνάμε ότι ο πολιτισμός είναι αυτός που δίνει το “φως”, που “ξυπνάει” τον συνάνθρωπο. Επομένως, εντέχνως, θέλουμε να φιμώσουμε την αλήθεια.
Όλα είναι δικαιολογίες. Όταν καταργήθηκε η άδεια, εγώ ήμουν μαθήτρια δραματικής. Αλλά δε σταμάτησα. Τη συνέχισα και την τελείωσα. Αν θες να κάνεις πανεπιστήμιο, πρώτα θα κάνεις το πανεπιστήμιο και μετά θα πεις ότι θα κλείσεις τις σχολές. Αλλά ποτέ δεν υποβιβάζεις έναν καλλιτέχνη που “ματώνει” χρόνια στη σκηνή, που δίνει τη ζωή του, που ποτέ δε χρυσοπληρώθηκε· κανένας ηθοποιός δεν έγινε πλούσιος από το θέατρο.
Τόσα χρόνια σπουδές στη δραματική, ωδείο, χορός… Γιατί ένας καλλιτέχνης πρέπει να είναι άρτιος, δεν είναι μονόπλευρος. Όλα αυτά διαγράφονται! Γινόμαστε, ξαφνικά, ανειδίκευτοι εργάτες.
Μου χρωστάνε όλοι, δε χρωστάω πουθενά! Δε “βγήκα” χθες. Γι’ αυτό μιλάω κι έτσι. Ειλικρινά απορώ, πώς δε ντρέπονται μερικοί για όλο αυτό που κάνουν, για τον “θάνατο” του πολιτισμού; Πού ζούμε; Αυτή είναι η Ελλάδα; Πάει όλο το έτος. Δεν μπορείς να λες ότι ζεις σε ένα πολιτισμένο κράτος. Αυτά που γίνονται εδώ, δεν έχουν συμβεί πουθενά αλλού», επισημαίνει η Ελένη Φιλίνη στο TheOpinion.
Πληροφορίες
«Η Κοριτσιέρα των Βούρλων»
Θέατρο Αμαλία (Αμαλίας 71, Θεσσαλονίκη)
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Δευτέρα 20 και Τρίτη, 21 Φεβρουαρίου στις 21:00
Τιμές εισιτηρίων: 15€ Γενική Είσοδος – 13€ Μειωμένο (ανέργων, φοιτητών)
Προπώληση εισιτηρίων: Ταμείο Θεάτρου Αμαλία, viva.gr
Τηλέφωνο Κρατήσεων: 2310 842 509 (καθημερινά: 10:30 – 14:30 & 17:30 – 21:30)
Συντελεστές
Σκηνοθεσία – Σχεδιασμός φωτισμού: Έφη Ρευματά
Σύλληψη, κείμενα, δραματουργική έρευνα: Κατερίνα Αγγελίτσα, Σοφία Παπαδοπούλου, Έφη Ρευματά
Ερμηνεύουν: Ελένη Φιλίνη, Κατερίνα Αγγελίτσα
Μουσική επιμέλεια: Ντάνα Γιακουμέλου
Μουσικοί επί σκηνής: Ντάνα Γιακουμέλου (πιάνο, πλήκτρα), Γιώργος Φραγκάκης (κιθάρα,
μπουζούκι)
Κουστούμια, επιμέλεια σκηνικού: Μάγδα Καλορίτη
Βοηθός σκηνογράφου: Ξένια Κούβελα
Βοηθός σκηνοθέτη: Φανή Καρρά
Οργάνωση παραγωγής: Φανή Καρρά, Βάγια Κυροδήμου
Φωτογραφίες, teaser: Θοδωρής Φράγκος
Επικοινωνία: Γιώτα Δημητριάδη
Παραγωγή: Bright Productions
Ευχαριστίες στους: Λουκία, Γρηγόρη Ελευθερίου, Βασίλη Μπατσακούτσα, Βάσια Χρονοπούλου, Στέλλα Κρούσκα, Αντώνη Καραντεινό