Στο στούντιο του Ράδιο Σάρωθρον βρέθηκαν για την πρώτη ραδιοφωνική ακρόαση του δίσκου «Ουτοπίες», ο συνθέτης Σάκης Αμπατζίδης και δύο από τους πέντε ερμηνευτές των τραγουδιών, ο Καίσαρας Κίκης και η Μαρία Παπανικολάου.
Της Αντιγόνης Καριπίδου
Πρόκειται για τη δεύτερη δισκογραφική δουλειά του Σάκη Αμπατζίδη, που κυκλοφορεί ψηφιακά από τη Formiggart και αποτελείται από 13 τραγούδια κι ένα ορχηστρικό θέμα. Δύο από τα τραγούδια του δίσκου είναι σε ποίηση του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη και της Μαρίας Πολυδούρη, ενώ σε ένα τους στίχους υπογράφει ο Οδυσσέας Ιωάννου και στα υπόλοιπα η Μαρία Παυλίδου.
Μετά το “Restart”, το πρώτο του ορχηστρικό album, ο Σάκης Αμπατζίδης στις “Ουτοπίες” παρουσιάζει έναν κύκλο τραγουδιών, μέσω των οποίων καταθέτει τη δική του προσωπική σφραγίδα, συνομιλώντας δημιουργικά με διαφορετικά «χρώματα» και είδη της ελληνικής και ξένης μουσικής. Πρόκειται για έναν πολυσυλλεκτικό δίσκο, τόσο ως προς τη μελοποίηση και τη θεματολογία των στίχων όσο και ως προς την ενορχήστρωση των τραγουδιών.
Στον δίσκο συμμετέχουν ερμηνευτές καθένας από τους οποίους έχει σημαντική διαδρομή στον χώρο του τραγουδιού. Ο Ανδρέας Καρακότας, ο Καίσαρας Κίκης, ο Γιάννης Μήτσης, η Μαρία Παπανικολάου και ο Ντίνος Σαδίκης με τις ξεχωριστές ερμηνείες τους συμβάλλουν στη διαμόρφωση της ιδιαίτερης και πολυστιλιστικής ατμόσφαιρας του δίσκου. Η χρήση ακουστικών, ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών οργάνων, τα οποία παίζονται από αξιόλογους και καταξιωμένους μουσικούς, που έχει στο πλευρό του ο Σάκης Αμπατζίδης, ενισχύει την παραπάνω ατμόσφαιρα.
Η ηχοληψία, η μίξη και το mastering έγιναν στο στούντιο «Royal Alzheimer Hall» στη Θεσσαλονίκη από τους πλέον ειδικούς του χώρου, τον Τίτο Καργιωτάκη και τον Χρήστο Χαρμπίλα, οι οποίοι συνεισέφεραν με έναν ιδιαίτερα δημιουργικό τρόπο στο συνολικό ηχητικό αποτέλεσμα του δίσκου.
Τη φωτογραφία εξωφύλλου, τα γραφιστικά μέρη καθώς και τη σκηνοθεσία των έξι βίντεο κλιπ που συνοδεύουν τον δίσκο δημιούργησε ο Πάνος Ανδριανός.
Ο Σάκης Αμπατζίδης σημειώνει σχετικά με την κυκλοφορία του δίσκου:
«Στη σχεδόν δυστοπική πραγματικότητα που ζούμε τα τελευταία χρόνια η αναζήτηση της ουτοπίας είναι για μένα στόχος και ανάγκη. «Η ουτοπία βρίσκεται στον ορίζοντα. Περπατώ δέκα βήματα και ο ορίζοντας τρέχει δέκα βήματα πιο πέρα. Όσο και να περπατώ, δε θα τη φτάσω ποτέ. Ποιος είναι, λοιπόν, ο σκοπός της ουτοπίας; Είναι για να μας κάνει να προχωρήσουμε». Η παραπάνω προσέγγιση του Eduardo Galeano σηματοδότησε τη δική μου ανάγκη να προχωρήσω στην κυκλοφορία αυτού του δίσκου. Έτσι, μέσα από αυτή την ανάγκη, προέκυψαν οι «Ουτοπίες» και μαζί τους η ευκαιρία να συναντήσω αξιόλογους συνοδοιπόρους στο ταξίδι για την αναζήτησή τους.
Ευχαριστώ θερμά τους στιχουργούς για το ακριβό τους υλικό, τους ερμηνευτές για την ψυχή που χάρισαν στα τραγούδια και όλους τους συντελεστές του δίσκου για τη σημαντική συμβολή τους».
Κυκλοφορεί ψηφιακά από τη Formiggart
Διαθέσιμο σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες
Ακολουθεί το κείμενο της συνέντευξης:
Μετά το “Restart” έρχονται οι “Ουτοπίες” με 13 τραγούδια κι ένα ορχηστρικό. Πώς προέκυψε μια ολοκληρωμένη δουλειά σε συνθήκες που δεν είναι και τόσο ιδανικές;
Η δουλειά αυτή είναι αποτέλεσμα αρκετών χρόνων. Τα πρώτα τραγούδια γράφτηκαν στις καλές, ας πούμε, εποχές. Μετά έγιναν κάποια τραγούδια κατά την περίοδο της κρίσης, γράφτηκαν και κατά τη διάρκεια των lockdown. Η εύρεση των στίχων ήταν που βοήθησε στην ολοκλήρωση αυτής της δουλειάς. Δηλαδή η επιλογή των τραγουδιών που υπάρχουν στις “Ουτοπίες” έγινε με βάση τους στίχους και ουσιαστικά το album ολοκληρώθηκε τον τελευταίο χρόνο.
Ένα πρώτο δείγμα αυτού του album είχαμε το 2019. Ήταν το τραγούδι “Σταλαγματιά”, που ερμήνευσε ο Καίσαρας Κίκης. Υπήρχε από τότε στο μυαλό σου η ιδέα να συμπεριληφθεί αυτό το τραγούδι σ’ ένα άλμπουμ;
Ναι, το είχα στο μυαλό μου απλά τότε δεν είχα ολόκληρο το υλικό. Είχε βγει και το τραγούδι “Σταγόνες στα χείλη” τότε, που και αυτό οπτικοποιήθηκε, όπως και η “Σταλαγματιά”.
Καίσαρα, μια που μιλάμε για τραγούδια που ερμηνεύεις εσύ, θέλεις να μας μιλήσεις για τη συνεργασία σου με τον Σάκη Αμπατζίδη;
Μου αρέσει πολύ το στιλ με το οποίο γράφει ο Σάκης. Οι μελωδίες με τις οποίες “ντύνει” τους στίχους, οι στίχοι που επιλέγει… Πολλές φορές λέω πως “ζηλεύω” τον στίχο… Καλοπροαίρετα, βέβαια! Παρακολουθώ από κοντά όλη την προσπάθεια και την εξέλιξη του Σάκη, από τον πρώτο ακόμα δίσκο, το “Restart”, που ήταν ορχηστρικός. Έτσι ήταν πολύ μεγάλη η χαρά μου όταν μου ζήτησε να πω κάποια από τα τραγούδια του δίσκου.
Μαρία κι εσύ είχες μιλήσει με μεγάλο ενθουσιασμό για τη συμμετοχή σου σ’ αυτή τη δουλειά. Είναι η πρώτη φορά που συνεργάζεσαι με τον Σάκη Αμπατζίδη;
Τα παιδιά τα γνωρίζω κι εγώ αρκετά χρόνια. Και τον Σάκη και την Μαρία Παυλίδου. Είχαμε κάνει, μάλιστα, πριν αρκετά χρόνια ένα τραγούδι που υπάρχει στον δίσκο, το “Χορός του γυρισμού”, που το είχαμε στείλει κιόλας σ’ έναν διαγωνισμό. Φαίνεται πως δεν ήταν τότε η ώρα του. Είναι, όμως, τώρα. Αγαπώ πάρα πολύ τα παιδιά αυτά. Αγαπώ τη δουλειά τους, την αισθητική τους, τον λόγο, τη μουσική… Κι ήταν μια πολύ ωραία στιγμή να συμπράξουμε όλοι μαζί, τόσοι πολλοί φίλοι αγαπημένοι κι είμαι πάρα πολύ χαρούμενη για το αποτέλεσμα!
Λέγαμε νωρίτερα ότι οι συνθήκες της εποχής ίσως δεν επιτρέπουν να έχουμε συχνά την κυκλοφορία κάποιου ολοκληρωμένου album από έναν συνθέτη ή στιχουργό. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να έχει αποδοχή μια τέτοια δουλειά, όταν κυριαρχεί το φαινόμενο των singles;
Η αλήθεια είναι ότι με είχε προβληματίσει κι εμένα αυτό τα τελευταία χρόνια, όπως και πολλούς άλλους τραγουδοποιούς και συνθέτες, επειδή έχει αλλάξει πάρα πολύ το τοπίο στη μουσική. Το ίντερνετ έχει επηρεάσει πάρα πολύ και τον τρόπο που ακούμε μουσική αλλά γενικότερα και την πρόσληψη της πληροφορίας, που είναι πλέον καταιγιστική. Έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί οι συνθήκες, ίσως πλέον και να μην υπάρχει ο χρόνος για ακρόαση. Γιατί το ν’ ακούσεις μια ολοκληρωμένη δουλειά, είναι κάτι που θέλει τον χρόνο του. Παλιότερα υπήρχε περισσότερος χρόνος. Βοηθούσε και το γεγονός πως είχαμε και σε φυσική μορφή δίσκου, κασέτας ή cd τα τραγούδια. Τώρα υπάρχουν τα ψηφιακά αρχεία, υπάρχει το YouTube, που ναι μεν μπορείς να πας οποιαδήποτε στιγμή για ν’ ακούσεις κάτι αλλά, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι ένας καλός τρόπος ακρόασης. Βγαίνουν, βέβαια, πολύ ωραία τραγούδια μεμονωμένα αλλά δε δίνεται η δυνατότητα να κάνεις ένα album ολοκληρωμένο πάνω μια ιδέα ουσιαστικά, που να δένουν με κάποιον τρόπο όλα τα κομμάτια. Αυτό είναι από μόνο του δύσκολο, γιατί πρέπει να βρεις και τον στίχο και την ιδέα πάνω στην οποία θα βασιστούν όλα τα τραγούδια.
Στις “Ουτοπίες” έχουμε τα δέκα τραγούδια σε στίχους της Μαρίας Παυλίδου. Αλλά και τα δύο ποιήματα, που επιλέχθηκαν (η “Σταλαγματιά” του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη και η “Αγάπη” της Μαρίας Πολυδούρη), όπως και το “Άνοιξε ξανά τον ουρανό”, σε στίχους του Οδυσσέα Ιωάννου, κινούνται γύρω από τον ίδιο άξονα.
Ναι, για μένα σαν ιδέα οι “Ουτοπίες” ήταν ο κεντρικός άξονας κι από κει και πέρα θέματα όπως ο έρωτας, η αγάπη αλλά και προβληματισμοί που απασχολούν ατομικά τον καθένα.
Θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε ζωντανά σε κάποιο πρόγραμμα τα τραγούδια του δίσκου;
Είναι κάτι που το έχω στο μυαλό μου. Σχεδιάζω να γίνει κατά το φθινόπωρο μια παρουσίαση του δίσκου με όλους τους ερμηνευτές, αρχικά στη Θεσσαλονίκη και μετά θα δω πώς μπορούμε να κάνουμε κάτι ανάλογο και στην Αθήνα.