Ο εκπρόσωπος τύπου του ΜΕΡΑ25, Μιχάλης Κριθαρίδης μιλά στο TheOpinion για τις αποκαλύψεις στο σκάνδαλο των παρακολουθήσεων.
Σχολιάζοντας το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της εφημερίδας Documento έκανε λόγο αρχικά για «ένα ακόμη σημάδι της σήψης και της παρακμής» και «μια ακόμα απόδειξη της καθεστωτικής κατρακύλας της Κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη».
Ερωτώμενος για την πρώτη αντίδραση του κυβερνητικού εκπροσώπου, που χαρακτήρισε Εθνικό συκοφάντη τον Κώστα Βαξεβάνη που προσπαθεί να πλήξει την κυβέρνηση , επεσήμανε πως επί της ουσίας ομολογούν τα δημοσιεύματα ζητώντας την παραίτηση Μητσοτάκη ως την μόνη οδό που έχει ο Πρωθυπουργός.
Τέλος αναμένοντας το τι θα πράξει η Δικαιοσύνη, σημείωσε πως «δεν εμπιστευόμαστε και τυφλά αν λάβουμε υπόψη μας την συγκάλυψη μιας σειράς σκανδάλων» ζητώντας από τους πολίτες να καταδικάσουν αυτές τις πρακτικές στις εκλογές.
Συνέντευξη στον Δημήτρη Συρμάτση
- κ. Εκπρόσωπε τι σηματοδοτούν οι αποκαλύψεις της εφημερίδας;
Αποτελούν ένα ακόμα σημάδι της σήψης και της παρακμής, χαρακτηριστικών δηλαδή αυτού που εμείς ονομάζουμε “μνημονιακή χρεοδουλοπαροικία”, αλλά και μια ακόμα απόδειξη της καθεστωτικής κατρακύλας της Κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη. Το επιτελικό κράτος της Μητσοτάκης Α.Ε. αναδεικνύεται καθημερινά σε επιτελικό παρακράτος υποκλοπών, καταστολής και κλοπών. Κλοπών υπέρ των λίγων, καταστολής και παρακολούθησης των πολλών. Δυστυχώς όμως η πρακτική αυτή σήμερα που έχει φτάσει στον απόγειο της υπό την διακυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, συνιστά συνολική πρακτική των Κυβερνήσεων που επιλέγουν την φτωχοποίηση της κοινωνίας και παράλληλα μετέρχονται μιας ελαστικοποίησης και μιας “διατρητότητας” των δικαιωμάτων των πολιτών, δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι οι δήθεν νόμιμες παρακολουθήσεις πολιτών εκτινάχθηκαν όλα τα χρόνια όλων των μνημονιακών Κυβερνήσεων, μαζί με τους τρομονόμους, την καταστολή και την περιστολή θεμελιωδών ελευθεριών και δικαιωμάτων, ατομικών, κοινωνικών, συνδικαλιστικών, εργατικών και σε τελική ανάλυση ακόμα και πολιτικών.
- Πως χαρακτηρίζετε την πρώτη αντίδραση της κυβέρνησης;
Η Κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη είναι όπως πάντα επιεικώς ανεπαρκέστατη. Ακόμα και η πρώτη αντίδραση της, μέσω του Κυβερνητικού Εκπροσώπου κ. Οικονόμου, στα όσα αποκάλυψε η εφημερίδα “Documento” όχι απλώς δεν επαρκούν ως εξηγήσεις για όσα αποκαλύπτονται και καταγγέλλονται, αλλά επί της ουσίας ομολογούν κιόλας τα δημοσιεύματα που δεν είναι η πρώτη φορά το τελευταίο διάστημα που “αποκαλύπτουν” την αντιδημοκρατική πρακτική του επιτελικού παρακράτους. Εξάλλου, είναι δεδομένο ότι ακόμα και η λίστα που δημοσίευσε η κυριακάτικη εφημερίδα, δεν είναι περιοριστική. Είναι δεδομένο ότι ένας Πρωθυπουργός και μία Κυβέρνηση που λειτουργεί με αυτή την “λογική” δεν διστάζει και δεν σταματάει πουθενά. Αυτός είναι ο λόγος που ό,τι και να έλεγε ο κ. Οικονόμου και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός ακόμα, δεν θα ήταν αρκετό διότι δεν μπορεί να υπάρξει καμία απολύτως πειστική εξήγηση, πέραν της ανάληψης της πολιτικής ευθύνης από τον πραγματικά υπεύθυνο για όλα όσα συμβαίνουν και αποκαλύπτονται, τον ίδιο δηλαδή τον κ. Μητσοτάκη για τον οποίο άλλος δρόμος δεν υπάρχει πλην της παραίτησης του.
- Δεν πρέπει να θεωρείται αυτονόητο ότι όσοι αναφέρονται στην λίστα θα ζητήσουν και οι ίδιοι την κάθαρση και την έρευνα της υπόθεσης από την Δικαιοσύνη ;
Θα έπρεπε σαφώς. Επειδή όμως εμείς θεωρούμε ότι δεν ζούμε σε μια “κανονική” χώρα, αλλά μια μνημονιακή χρεοδουλοπαροικία, τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Ακόμα όμως και να μην το ζητήσουν οι ίδιοι, η Δικαιοσύνη πρέπει ούτως ή άλλως και να διερευνήσει τα όσα αποκαλύπτονται και να αποδώσει ευθύνες στους υπαίτιους αυτών των πρακτικών. Ήδη άλλωστε οι αρχές κινούνται σε αυτήν την κατεύθυνση μετά την παρέμβαση και του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου στον απόηχο των σχετικών δημοσιευμάτων. Πέραν της δικαστικής ωστόσο οδού, την οποία δεν εμπιστευόμαστε και τυφλά αν λάβουμε υπόψη μας την συγκάλυψη μιας σειράς σκανδάλων και σε δικαστικό επίπεδο δυστυχώς (Siemens, Novartis κλπ.), για μας προέχει η πολιτική οδός, γιατί πρέπει οι πολίτες πρώτα και κύρια να καταδικάσουν αυτές τις πολιτικές πρακτικές και τους υποκινητές τους στις εκλογές, όχι όμως επιλέγοντας απλώς την εναλλαγή, αλλά τολμώντας τη Ρήξη.