Άρθρο στο TheOpinion.gr του Χάρη Κυπριανίδη, προέδρου του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Θεσσαλονίκης.
Και μετά από ένα έντονο δεκαήμερο στη Θεσσαλονίκη, λόγω της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, κόμματα και επιτελεία κάνουν τον απολογισμό τους για τις εμφανίσεις των αρχηγών τους.
Δεσμεύσεις και εξαγγελίες που μένει να αποδειχτεί εάν θα υλοποιηθούν και θα εφαρμοστούν προς όφελος της κοινωνίας και των πολιτών.
Εκτός όμως από την εικόνα του «γεμάτου» Συνεδριακού Κέντρου «Ιωάννης Βελλίδης», υπήρχε και η εικόνα των γεμάτο από διαδηλωτές δρόμων της Θεσσαλονίκης. Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες, οι νέοι και οι νέες, οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι βγήκαν στους δρόμους, συμμετείχαν στο συλλαλητήριο και την πορεία την ημέρα των εγκαινίων της 86ης ΔΕΘ διεκδικώντας αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, ασφαλείς χώρους εργασίας, πάταξη της αδήλωτης και μαύρης εργασίας, αντιμετώπιση ουσιαστική και όχι στα λόγια της εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Έβαλαν τα όριά τους και προειδοποίησαν πως οι ανοχές και οι αντοχές του κόσμου της μισθωτής εργασίας είναι μηδενικές.
Το συλλαλητήριο της ΔΕΘ ήταν η αρχή μιας σειράς μαζικών κινητοποιήσεων, μέσα από τις οποίες το εργατικό κίνημα θα στείλει το μήνυμα ότι δεν αντέχουμε άλλο, ο μισθός δεν φτάνει και ο λογαριασμός δεν βγαίνει. Το επόμενο ραντεβού δίνεται στην 24ωρη Πανελλαδική Απεργία που έχει προκηρύξει η ΓΣΕΕ στις 9 Νοεμβρίου 2022.
Τα στοιχεία των ερευνών είναι αποκαρδιωτικά για τον «δύσκολο χειμώνα» που ακόμα δεν έχει έρθει αλλά μας… έχει παγώσει όλους. Οι εργαζόμενοι στην χώρα δαπανούν δυο ολόκληρους μισθούς για να καλύψουν λογαριασμούς ενέργειας, ενώ όλα γύρω μας έχουν ακριβύνει. Η ενεργειακή κρίση έχει προκαλέσει μια άνευ προηγουμένου πληθωριστική κρίση με τα μέτρα και τις πολιτικές που υιοθετούνται να θεωρούνται «ασπιρίνες», καθώς δεν μπορούν να βάλουν φρένο σε αυτή την ανεξέλεγκτα ανοδική πορεία.
Η καθημερινότητα έχει εξελιχθεί σε γρίφο για δυνατούς λύτες, ενώ πλέον το μόνο μέλημα είναι η επιβίωση. Κομμένη διασκέδαση, κομμένες διακοπές, κομμένες εξωσχολικές δραστηριότητες για τα παιδιά, σαφάρι προσφορών στα σούπερ μάρκετ, επιστροφή στις ιδιωτικές ετικέτες, αναζήτηση φθηνής βενζίνης κ.ο.κ.
Η στήριξη της μικρομεσαίας τάξης, αυτή που εξαφανίστηκε την περίοδο της σκληρής λιτότητας και των μνημονίων την δεκαετία της οικονομικής κρίσης είναι απαραίτητη και αναγκαία. Γιατί η οικονομία είναι αλυσίδα κι αν σπάσει ένας κρίκος τότε υπάρχουν συνέπειες. Η πραγματική ανεργία στο νομό Θεσσαλονίκης ξεπερνά το 30% ενώ τα μηνύματα για τους επόμενους μήνες δεν είναι καθόλου αισιόδοξα. Τουναντίον σκιαγραφούν ένα απαισιόδοξο και μίζερο μέλλον. Αν δεν ενισχυθούν τα οικογενειακά εισοδήματα, αν δεν υπάρξει μέριμνα για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, τη «ραχοκοκαλιά» της ελληνικής οικονομίας, θα έρθουν τα λουκέτα, τα οποία θα συμπαρασύρουν στο διάβα τους εργαζόμενους και αυτοαπασχολούμενους. Και το μέλλον θα φαντάζει ακόμα πιο απαισιόδοξο.
Πολιτικές πρωτοβουλίες λοιπόν άμεσα πριν να είναι αργά. Η χώρα και οι πολίτες της στερήθηκαν πολλά την τελευταία δεκαπενταετία με τις επιπτώσεις να είναι αισθητές κι ακόμα να μην έχουν αποκαλυφθεί συνολικά (δημογραφικό, μετανάστευση νέων κ.α.).
Ας ελπίσουμε πως το πάθημα έγινε μάθημα και δεν θα επαναληφθεί.