Από τον τίτλο μπορεί να καταλάβει κάποιος πως εστιάζω στη συμπεριφορά της ΑΕΚ στο πρόσφατο αγώνα του Περιστερίου. Δεν είναι ακριβώς έτσι. Εκεί, η ΑΕΚ επέλεξε να πάρει ένα παιχνίδι στα χαρτιά εκμεταλλευόμενη τον ΚΑΠ. Είναι μία ξεκάθαρη επιλογή της μιας και ουδέποτε μετά τα όσα συνέβησαν έβγαλε κάποια διαρροή πως θέλει να το παίξει. Ποτέ δεν διαψεύστηκε η αποκάλυψη της συνομιλίας μεταξύ του Γιώργου Σπανού και του Δημήτρη Μελισσανίδη. Η ΑΕΚ κάνει μία επιλογή γνωρίζοντας πως θα πληγεί η εικόνα της και στη ζυγαριά κρίνει πως προέχει η εξασφάλιση των τριών βαθμών για τη μάχη της κατάκτησης του πρωταθλήματος.
Η μεζούρα δεν είναι ένα φαινόμενο που εμφανίστηκε στο Περιστέρι. Είναι ένα φαινόμενο που ζούμε καθημερινά μέσα από τις συμπεριφορές των μεγάλων παραγόντων – κυρίως των τριών του ΠΟΚ – οι οποίοι «μετριόνται» κάθε μέρα. Ένα παιχνίδι εξουσίας, με μηχανισμούς που στερούνται σοβαρών επιχειρημάτων, με στελέχη που δεν είναι σε θέση να συνετίσουν τις ιδιοκτησίες προς όφελος του προϊόντος, με κυβέρνηση που έχει τοποθετήσει έναν διαπλεκόμενο τύπο που δεν ενδιαφέρεται καθόλου για την ισονομία.
Μη βγάλω και τα ΜΜΕ από το κόλπο. Βασικό τους χαρακτηριστικό η δειλία και η άγνοια του αντικειμένου. Την ώρα που το ποδόσφαιρο παγκοσμίως τζιράρει νούμερα απλησίαστα, τα ΜΜΕ της χώρας δεν είναι σε θέση ούτε να εκπαιδεύσουν σωστά το κοινό έτσι ώστε να το διευρύνουν, ούτε να σταθούν απέναντι στη τοξικότητα που επιβάλλεται κυρίως από τους τρεις του ΠΟΚ.
Το αστείο στην όλη υπόθεση βέβαια, είναι πως όλοι οι παράγοντες με τις συνθήκες που έχουν διαμορφώσει, χάνουν λεφτά ή στέλνουν τις ομάδες τους στα βράχια.
Θα πιάσω μόνο τις πέντε πρώτες για να γίνω κατανοητός, βγάζοντας από το κάδρο τον ΠΑΟΚ που έχει ξεκάθαρο ποδοσφαιρικό πρότζεκτ πλέον. Έπρεπε βέβαια να χαθούν κοντά στα 200 εκατ ευρώ από τον Ιβάν Σαββίδη για να μπει το τρένο στις ράγες, αλλά είναι το μοναδικό κλαμπ που επένδυσε σωστά στις ακαδημίες και είναι σε έναν δρόμο αυτάρκειας. Θα πρέπει να δείξει συνέπεια βέβαια, αλλά τουλάχιστον έχει παρθεί μία απόφαση με βάση την σύγχρονη εταιρική λογική για ομάδες του βεληνεκούς του.
Η ΑΕΚ έχει και αυτή ένα αβαντάζ, αυτό του καινούργιου γηπέδου, αλλά ποδοσφαιρικά δεν έχει στήσει τίποτα ικανό να της δώσει διάρκεια. Ο καλύτερος της παίκτης είναι δανεικός χωρίς οψιόν αγοράς – Πινέδα – ο κορμός της είναι πάνω από 30 ετών ή πλησιάζει αυτά τα χρόνια και δεν υπάρχει τίποτα με μεταπωλητική αξία.
Ο Παναθηναϊκός πλην του Βαγιαννίδη δεν παρουσιάζει τίποτα που να μπορεί να του φέρει λεφτά, η ενδεκάδα του έχει μέσο όρο πάνω από 30 χρόνια και παίζει ακόμη σε μία ακατάλληλη Λεωφόρο.
Ο Ολυμπιακός έχει γίνει κέντρο διερχομένων, έχουν αγωνιστεί φέτος πάνω από σαράντα ποδοσφαιριστές, αλλάζει προπονητές κάθε δίμηνο και αυτή τη στιγμή πλην τριών παικτών συν τον Χάμες που θα φύγει το καλοκαίρι, δεν έχει να παρουσιάσει τίποτα.
Και τέλος ο Άρης του Καρυπίδη, δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί τις δύο τρίτες θέσεις παίζοντας έστω μία φορά σε ευρωπαϊκούς ομίλους, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα άνοιγμα που σύντομα δεν θα είναι σε θέση να διαχειριστεί.
Αν εξαιρεθεί ο Αχιλλέας Μπέος που λειτουργεί πανέξυπνα και ξέρει τη δουλειά, όλοι οι υπόλοιποι είναι ζημιογόνοι και περιμένουν τα λεφτά του Αυγενάκη για να ισορροπήσουν. Δηλαδή περιμένουν τα λεφτά ενός διαπλεκόμενου για να ζήσουν. Δεν το λες και καλό οιωνό αυτό.
Δεν θα πιάσω την Superleague 2 η οποία δεν εκμεταλλεύτηκε καν τη συγκυρία των τεσσάρων ισχυρών brands στην κατηγορία με την β΄ομάδες τους. Εκεί μιλάμε για παρωδία.
Ποια είναι η λύση; Στο μυαλό μου το έχω κάπως ουτοπικό αυτό που πρέπει να συμβεί, κυρίως γιατί εδώ και δεκαετίες αφέθηκε το πράμα στη μοίρα του. Πως μπορείς να αλλάξεις νοοτροπίες που παγιώθηκαν με το πέρασμα των χρόνων; Μόνο αν σπάσεις αυγά.
Και μόνο μία κυβέρνηση μπορεί να σπάσει αυγά, λειτουργώντας στη λογική που θα έπρεπε. Το αφήγημά της απλό. Σαθρό προϊόν άρα μειωμένα έσοδα για το κράτος. Λιγότερες θέσεις εργασίας. Ένταση που φτάνει ακόμη και σε δολοφονίες.
Η σημερινή κυβέρνηση ξεκάθαρα δεν πήρε καμία πρωτοβουλία προς αυτή την κατεύθυνση. Η προηγούμενη ξεκίνησε αλλά το άφησε στη μέση κυρίως λόγω της άγνοιάς της.
Η επόμενη; Δύσκολο αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Το ποδόσφαιρο μπορεί να στρώσει εύκολα αρκεί να εμφανιστεί πολιτικός με προσωπικότητα και κυβέρνηση με θέληση.
Και έχω την αίσθηση, πως αν το αφήγημα είναι ξεκάθαρο, τόσο η κοινή γνώμη θα είναι με το δίκαιο. Γιατί η κοινή γνώμη ξέρει τι συμβαίνει απλά έχει συμβιβαστεί με αυτό και δεν περιμένει κάποιον να κάνει το προφανές.