Η σύνδεση με το προηγούμενο blog γίνεται με τον βασικό όρο του τίτλου και μία λέξη που κρύβει μέσα της τις λέξεις ενσυναίσθηση και υποκρισία κάθε φορά
Αυτή η στήλη που αναπτύσσεται με δυναμική, δεν έχει καμία διάθεση συμβιβασμών. Ήρθε η στιγμή να ειπωθούν σκληρές αλήθειες και να δώσουμε έναν αγώνα για τη Δημοκρατία και το Κράτος Δικαίου στον τόπο. Επιμένω σε αυτούς τους όρους, καθώς τους θεωρώ θεμελιώδεις για την Ελλάδα. Η πρωτόγνωρη «εκτροπή» που παρατηρούν οι επιτροπές PEGA και LIBE του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα πρέπει να μας προβληματίζουν ιδιαιτέρως. Να σταθούμε εκεί κι ως αφετηρία να πάρουμε τις αποφάσεις μας για το μέλλον. Το προηγούμενο άρθρο τελείωνε με το «δε γνωρίζω» του Πρωθυπουργού, σήμερα ξεκινούμε με το «γνωρίζω» του Παύλου Πολάκη.
Καυτή πατάτα το θέμα του. Αρκετοί αποφεύγουν να το πιάσουν. Μία εξαιρετική ανάλυση έκανε πριν λίγες ημέρες εδώ ο Άκης Σακισλόγλου. Πολλές φορές όμως η μοίρα τα φέρνει με τέτοιον τρόπο που μία τραγωδία – ένα «έγκλημα» – είναι ικανό να φέρει ξεσηκωμό και μία άτυπη δικαίωση σε «ρομαντικούς» που αγωνίζονται με αρχές και αξίες στην πολιτική, που χαρακτηρίζεται από σήψη και δυσωδία. Μία τέτοια περίπτωση είναι ο κατά κόσμο – αψύς Σφακιανός – Παύλος Πολάκης. Αξιοσημείωτη πορεία στο Υπουργείο Υγείας κατά τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, εξαιρετικός γιατρός όπως λένε αρκετοί που τους θεράπευσε και σοβαρή δουλειά στον Τομέα Διαφάνειας ως τομεάρχης αφού το κόμμα του πέρασε στην αντιπολίτευση.
Ως εδώ όλα καλά. Παράλληλα όμως δημιούργησε φανατικούς οπαδούς και εχθρούς. Αποτελεί κόκκινο πανί για αρκετούς και ουσιαστικά θεωρήθηκε από τους κύριους «υπαίτιους» του αντί-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου που αναπτύχθηκε και οδήγησε στην τριπλή ήττα του 2019. Έδωσε αφορμές και συχνά έχανε το δίκιο του, καθώς ο «συστημικός» επικοινωνιακός μηχανισμός τον περίμενε στη γωνία. Δε δίστασε να τα βάλει με όλους και με όλα. Αυτή η πορεία όμως είχε συχνά δυσμενείς συνέπειες για ένα κόμμα που διεκδικεί την ψήφο της πλειοψηφίας και την εξουσία του τόπου. Η κατάσταση έφτασε στο πλέον οριακό σημείο. Η κίτρινη κάρτα, έγινε κόκκινη και όλα έδειχναν πως από τις εκλογική λίστα των Χανίων θα λείπει το όνομά του.
Ο λαϊκός ξεσηκωμός που προέκυψε μετά τη «δολοφονία» 57 τουλάχιστον συνανθρώπων μας έβαλε στον πάγο το θέμα. Χθες ο Κρητικός ζήτησε μία «σημαίνουσα συγγνώμη», με βαθιά διάθεση αυτοκριτικής. Όλο αυτό το διάστημα ποτέ δεν τάχθηκε κατά του κόμματος ούτε ως υπόνοια. Η πολυδιάσπαση του προοδευτικού χώρου του τόπου αποτελεί γάγγραινα εδώ και χρόνια. Αναγνώρισε στην επιστολή του την ένταση που τον διακατείχε, πήρε την ευθύνη που του αναλογεί, αναγνώρισε το λάθος του και μένει να φανεί η αντίδραση του Αλέξη Τσίπρα από σήμερα. Το αξιοσημείωτο είναι πως ο πρώην Υφυπουργός σε κανένα σημείο δε λέει τη λέξη «συγγνώμη», την αισθάνεται όμως βαθιά και την αναλύει λέξη λέξη.
Δεν έχει την ανάγκη να παίξει επικοινωνιακά, άλλωστε η γραμμή της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ξεκάθαρη στην τελική ευθεία προς τις εκλογές: ΟΥΣΙΑ κι όχι ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ. Tα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία καλούνται να αποφασίσουν. Ο Πολάκης έκανε βήματα πίσω κατανοώντας τη σκληρή πραγματικότητα. Αυτό που όμως πρέπει να τονίσουμε είναι πως ο πρώην βουλευτής Χανίων είχε ένα κύμα συμπαράστασης και αλληλεγγύης μέχρι το βράδυ της Τρίτης 28 Φλεβάρη. Στη συνέχεια η τραγωδία μονοπώλησε το ενδιαφέρον και η οργή πήρε μορφή χιονοστιβάδας με γιγαντιαίες πορείες και απεργίες απέναντι στην κυβέρνηση.
Όλες οι «συγγνώμες» του τελευταίου διαστήματος στην πολιτική σκηνή της χώρας αντιμετωπίστηκαν επιεικώς με επιφυλακτικότητα – αν όχι με αποδοκιμασία από την κοινή γνώμη. Αυτή τη φορά όμως υπάρχει κάτι ιδιαίτερο, κάτι που ενδεχομένως αιφνιδίασε ακόμα και «συντρόφους». Διακρίνεται μία ειλικρινής μεταμέλεια και ένα σύνθημα καθολικής – τελικής επίθεσης. Θα έχει ενδιαφέρον το αμέσως επόμενο διάστημα και θα είμαστε εδώ να το συζητήσουμε.
