Αν θέλαμε να περιγράψουμε τον Παύλο Πολάκη με… ποδοσφαιρικούς όρους, θα λέγαμε ότι σε όλη του την πολιτική διαδρομή παίζει «σκληρά, στα όρια του φάουλ» με αποτέλεσμα πολλοί αντίπαλοί του να ενοχλούνται και πολλοί οπαδοί του να θεωρούν πώς «έτσι πρέπει να παίζει κανείς για να κερδίσει».
Έχω την αίσθηση πως εδώ μέσα, στο συγκεκριμένο μπλογκ, δεν έχω γράψει ούτε μια φορά το ονοματεπώνυμο του συγκεκριμένου ανθρώπου κι αυτό ίσως αποτελεί μια θέση μου απέναντι στο «στυλ παιχνιδιού» του. Για να είμαι ειλικρινής, τον θεωρώ τόσο αντιφατική προσωπικότητα ώστε κάθε φορά που ένιωθα την ανάγκη να τον υπερασπιστώ, σκεφτόμουν τα κουσούρια του και κάθε φορά που ήθελα να τον κριτικάρω, θυμόμουν τα προτερήματά του.
Με αφορμή τις σημερινές εξελίξεις, η δική μου ανάγνωση είναι ότι τον Παύλο Πολάκη δεν τον απομάκρυνε κανείς από τον ΣΥΡΙΖΑ. Μόνος του έφυγε. Και έφυγε γιατί προσπάθησε επί μακρόν να επιβάλλει το δικό του προσωπικό ύφος αδιαφορώντας για το αν αυτό βλάπτει τον πολιτικό φορέα τον οποίο εκπροσωπεί. Έχει σημασία αυτό το «επί μακρόν». Είναι άλλο το να διαφοροποιηθείς μία φορά, να μην γίνεις κατανοητός ή να έχεις μια κακή πολιτική στιγμή που αποδέχεσαι ή και δεν αποδέχεσαι. Το ζήτημα είναι όταν αυτές οι «στιγμές» γίνονται τόσο συχνές που μοιάζουν με κανονικότητα. Οι σημερινές εξελίξεις, αυτό επιβεβαίωσαν.
Τα προτερήματα του ανθρώπου, πολιτικού και επιστήμονα Πολάκη τα γνωρίζω από χρόνια, όπως μου τα διηγήθηκαν Χανιώτες φίλοι και συγγενείς (πολλοί δεν είναι καν ψηφοφόροι του). Είναι πολλά: Ευθύς, με τσαγανό, ευαίσθητος, με αίσθηση δικαίου, αλληλέγγυος, ειλικρινής, προσιτός και αγαπητός. Κι όμως, για να επιστρέψω στην ποδοσφαιρική μου ανάλυση, αυτός ο «τόσο σημαντικός για την ομάδα του παίκτης» έπαψε από καιρό «να παίζει στο όριο» κι όχι μόνον άρχισε τα «φάουλ» αλλά εσχάτως συνελήφθη και σε «καθαρή θέση οφσάιντ». Διότι δεν είναι δυνατόν να είσαι ειλικρινής πολιτικός αλλά να μην παραδέχεσαι ότι φέρνεις συχνά σε δύσκολη θέση το κόμμα σου με τις κακοτοπιές σου. Δεν είναι δυνατόν να είσαι δίκαιος και να μην αντιλαμβάνεσαι πως οι κομματικές αποφάσεις είναι συλλογικές και οφείλεις να τις σεβαστείς. Δεν είναι λογικό να έχεις το τσαγανό να αντιπαρατεθείς με κατεστημένα πολιτικά και οικονομικά τζάκια αλλά με τη συμπεριφορά σου και το ύφος σου να «τους κάνεις μάγκες» στην πιο κρίσιμη καμπή του αγώνα μέχρι τις εκλογές.
Όχι, το πρόβλημα της πολιτικής ζωής του τόπου δεν ήταν ποτέ ο Παύλος Πολάκης. Το ότι κάπνιζε, ήταν αθυρόστομος, έγραφε συχνά με ύφος προκλητικό ή πολιτικώς ανορθόδοξο, ούτε τη χώρα ζημίωσε ούτε κάποιο κοινωνικό στρώμα έβλαψε, σε αντίθεση με τις πράξεις πολλών πολιτικών του αντιπάλων που σήμερα δηλώνουν θιγμένοι και του κουνάνε το δάχτυλο. Έκανε, όμως, κακό στο κόμμα του το οποίο προσπαθεί να επιστρέψει στην εξουσία για να βελτιώσει κάποια πράγματα που έχουν να κάνουν με την κοινωνία και την χώρα. Κι αυτό είναι ασυγχώρητο. Θα έπρεπε να το ξέρει αυτό ο Παύλος Πολάκης αλλά το αγνόησε επιδεικτικά. Τόσο επιδεικτικά που ενώ πριν λίγες μέρες σήκωσε μπαϊράκι προσπαθώντας να επιβάλλει έναν δικό του άνθρωπο στα ψηφοδέλτια εκβιάζοντας την ηγεσία «πως αν δεν μπει ο άνθρωπός του δεν θα μπει ούτε και ο ίδιος», φρόντισε σήμερα ξανά να προκαλέσει βάλλοντας επί δικαίων και αδίκων.
Απ’ ότι φαίνεται ο κρητικός πολιτικός είναι ουσιαστικά «εκτός ΣΥΡΙΖΑ». Ήδη πολλοί αναρωτιούνται: είναι κακό αυτό ή καλό για τον ΣΥΡΙΖΑ; Προσωπικά θεωρώ πως είναι καλό. Και για το κόμμα του και για το επίπεδο της συγκεκριμένης προεκλογικής αντιπαράθεσης. Όσοι διαβάζουν αναλυτικά τις δημοσκοπήσεις ξέρουν πως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δυσκολεύεται να πείσει τους αναποφάσιστους. Δυσκολεύεται να ξανακερδίσει ένα μετριοπαθές κομμάτι του κέντρου που το ψήφισε το 2015. Η απομάκρυνση Πολάκη αλλάζει τα δεδομένα σε αυτό το τμήμα του εκλογικού σώματος την ίδια ώρα που μειώνει τις πιθανότητες να πολωθεί το δεξιό κομμάτι από ενδεχόμενες δηλώσεις του. Ήταν κόκκινο πανί ο κρητικός πολιτικός με τον διχαστικό του λόγο. Το ζήτημα είναι ποιός λόγος και με τι ύφος θα αντικαταστήσει αυτόν του Παύλου Πολάκη. Θα ήταν υποτιμητικό για τα πολιτικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να πει κανείς ότι δεν υπάρχει άλλος «σαν τον Πολάκη». Υπάρχουν πολλοί που μπορούν να καταθέσουν ουσιαστικό περιεχόμενο (όπως έκανε και ο Κρητικός πολιτικός) αλλά και πολιτισμένο ύφος, με αισθητική και χωρίς άσκοπους τσαμπουκάδες.
Το τί θα κάνει ο Παύλος Πολάκης είναι πια δικό του θέμα. Πιστεύω πως μπορεί και θα θέλει να επιστρέψει ξανά σε ένα κόμμα στου οποίου την άνοδο συνέβαλε. Ίσως ήδη μέσα του να είναι πιο στεναχωρημένος από πολλούς υπερασπιστές του στην εσωκομματική αντιπαράθεση που προκλήθηκε. Το μέλλον θα δείξει τι ακριβώς θα συμβεί. Μέχρι τότε, ας μην επιχειρούν οι αντίπαλοι του Πολάκη να το παίζουν θιγμένοι. Ανέχονται επί χρόνια τόσους θρασύτατους πολιτικούς μέσα στο κόμμα τους. Μισάνθρωπους, νοσταλγούς της χούντας και εθνικιστές χειρίστου είδους για τους οποίους δε μιλάει κανείς. Ας σταματήσει επιτέλους η υποκρισία.