Αρθρογραφεί στο TheOpinion ο Άρης Ζαμπουρίδης, Παιδίατρος – Διδάκτωρ Α.Π.Θ., Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με την παράταξη “Ναι στη Θεσσαλονίκη” του Κ. Ζέρβα.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη. Έζησα τη Θεσσαλονίκη εποχές που η πόλη ήταν φιλική και ανθρώπινη, χωρίς κυκλοφοριακό και χωρίς άγχος παρκαρίσματος, άλλωστε το αυτοκίνητο ήταν είδος πολυτελείας και ελάχιστες οικογένειες είχαν ένα και μοναδικό αυτοκίνητο.
Στις δεκαετίες που ακολούθησαν υπήρξε μια ταχύτατη αύξηση του πληθυσμού της πόλης λόγω της αστυφιλίας και της ένταξης πληθυσμών που επέλεξαν την πόλη για την θέση της, την ομορφιά της και φυσικά για τη δυνατότητα εύρεσης μιας καλύτερης ζωής. Αυτό οδήγησε σε ραγδαία αύξηση της ανοικοδόμησης και την επέκταση της πόλης τόσο Ανατολικά, όσο και Δυτικά, γιατί Βόρεια και Νότια υπήρχαν τα όρια του βουνού και της θάλασσας. Έτσι η πόλη πήρε μια μορφή “Κλεψύδρας” με το στενότερο τμήμα της στο Κέντρο της πόλης.
Η αύξηση του πληθυσμού και του μεγέθους της Θεσσαλονίκης είχε φυσικά και σαν αποτέλεσμα την αύξηση των μέσων μεταφοράς για τις μετακινήσεις. Πλέον κάθε οικογένεια διαθέτει κατά μέσο όρο τουλάχιστον δύο αυτοκίνητα και αυξήθηκαν αντίστοιχα και τα λεωφορεία μεταφοράς, δυστυχώς του ενός και μοναδικού ΜΜΜ της πόλης.
Η κίνηση από Ανατολικά προς Κέντρο ή Δυτικά και αντίστροφα γίνεται μέσα από το πιο στενό κομμάτι της “Κλεψύδρας” οπότε η συσώρευση οχημάτων στο Κέντρο της πόλης είναι τεράστια σχεδόν όλες τις ώρες της ημέρας. Το πρόβλημα φυσικά μεγενθύνεται γιατί δεν υπάρχουν χώροι στάθμευσης και τα σταθμευμένα οχήματα σε νόμιμες ή μη θέσεις δυσκολεύουν την κίνηση. Ευτυχώς τις τελευταίες δεκαετίες έχουμε τον Περιφερειακό που ένα μεγάλο μέρος των οχημάτων παρακάμπουν το Κέντρο. Αλήθεια δεν μπορώ να σκεφτώ καν, τί θα γινόταν σήμερα στην πόλη χωρίς τον Περιφερειακό.
Αν σκεφτεί κανείς ότι η πόλη συνεχώς μεγαλώνει, αυξάνεται ο πληθυσμός της και ως επακόλουθο τα μέσα μετακίνησης. Το ερώτημα είναι υπάρχει λύση για το μέλλον; Μια θετική εξέλιξη είναι το Μετρό που μπορεί να μετακινεί ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Αυτό όμως αρκεί; Πιστεύω ότι όχι, αυτό από μόνο του δεν αρκεί.
Το Κέντρο χρειάζεται αποσυμφόρηση από σταθμευμένα οχήματα και εναλλακτικές μετακινήσεις. Από την Αγγελάκη έως τη Δωδεκανήσου και από την Εγνατία έως τη Νίκης θα έπρεπε να υπάρχει ευρύ δίκτυο ποδηλατοδρόμων και Λεωφορειολωρίδες αποκλειστικής κυκλοφορίας με συχνή κίνηση μικρότερων Λεωφορείων από τα σημερινά, που θα κινούνται αποκλειστικά στο Κέντρο της πόλης. Σε αυτά να γίνεται μετεπιβίβαση από τους σταθμούς του Μετρό ή τα μεγαλύτερα Λεωφορεία που θα κινούνται έως το Κέντρο ή θα το διασχίζουν από την Εγνατία και τη Νίκης. Για τη στάθμευση των οχημάτων πρέπει να δημιουργηθουν μεγάλοι πολυόροφοι χώροι στάθμευσης Δυτικά και Ανατολικά στα όρια του Κέντρου. Στο Κέντρο της πόλης πρέπει να αυξηθούν σημαντικά οι θέσεις στάθμευσης ποδηλάτων και δίτροχων. Τέλος πρέπει να υπάρξει και ένα ευρύ δίκτυο ενοικίασης δημοτικών ποδηλάτων.
Όλα αυτά εννοείται ότι δεν είναι εύκολα, όμως δεν είναι και μη εφαρμόσιμα. Άλλωστε νομίζω ότι το χειρότερο είναι να μην σχεδιάζεις εγκαίρως ή να μην προετοιμάζεσαι για το μέλλον που μόνο καλύτερο δεν θα είναι. Το σίγουρο είναι ότι λύσεις πρέπει να βρεθούν άμεσα και ότι η Θεσσαλονίκη πρέπει να γίνει ξανά μια πόλη βιώσιμη και φιλική για όλους τους κατοίκους της και για όσους την αγαπούν.
Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ.
