Κάθε φορά που παρευρίσκομαι σε live του Anser, θυμάμαι όλους τους λόγους για του οποίους τον ακούω τόσο φανατικά από τα πρώτα – πρώτα χρόνια. Από εποχές flowjob σε ένα παράλληλο σύμπαν. Καθώς από τότε ξεχώριζε για εμένα κι από τότε πίστευα πως αυτός ο άνθρωπος, έχει άστρο.
Γράφει η Λυδία Βήτα
Φέτος συμπληρώνει 16 χρόνια «Εν δράση» κι εύχομαι να φτάσει άλλα 106.
Οι μουσικές επιλογές του, τα μπιτ, το flow του, οι στίχοι του, ο ίδιος ως παρουσία, σε καθηλώνει. Δεν παίρνεις λεπτό τα μάτια σου από πάνω του.
-Εντάξει, ίσως για να πάρεις τηλέφωνο την φίλη η οποία δεν μπόρεσε να έρθει στο live γιατί αρρώστησε, αλλά τραγούδησε – με όση φωνή είχε, μαζί σου δυνατά το «Ίδιες προσευχές» γιατί «Να θυμάμαι ποιοι ήταν μαζί μου/ποιοι μ’ανοιξαν τον δρόμο που ήρθα/να μ’αγαπάνε για πάντα οι δικοί μου/ψεύτης μη βγω σ’ όλα εκείνα που είπα». – κι εσύ θυμάσαι.
Εκτός απο την ενέργεια που έχει ο ίδιος επάνω στην σκηνή, στην οποία μεταμορφώνεται όντως σε ένα «αγρίμι», ο λαός του, ο κόσμος που τον ακούει συνεχώς και εμφανίζεται σε κάθε live του, είναι μια αστείρευτη κι ανεξάντλητη πηγή ενέργειας η οποία σε παρασύρει.
Η βραδιά ξεκίνησε με μια ανακοίνωση για τον απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη, που για ακόμη μια φορά βρίσκεται σε αυτήν την θέση. Να σημειωθεί εδω ότι ο Άνσερ πάντα δίνει χώρο σε τέτοιες ανακοινώσεις κι αυτό δείχνει το πύον του και τον χαρακτήρα του. Δεν έχει αλλάξει, είναι «άνθρωπος ίδιος», από την αρχή της πορείας του μέχρι τώρα.
Όταν τραγούδησε το ομώνυμο κομμάτι «Οπαδός», το οποίο έχει χιλιοπαίξει σε πάρα πολλές αθλητικές εκπομπές, έκανε το δικό του προσωπικό σχόλιο: «Ποτέ ξανά κανένας νεκρός οπαδός από καμία ομάδα», δείχνοντας μας για ακόμη μία φορά πως αυτό το κομμάτι ακόμη κι αν έχει γραφτεί πριν από 10 χρόνια, είναι πάντα επίκαιρο. Κι αν γνωρίζεις -έστω- κι αυτό το κομμάτι από τα δεκάδες που έχει γράψει, πάλι κερδισμέν@ είσαι.
Θεωρώ πως μία απο τις πιο συγκινητικές στιγμές της βραδιάς, ήταν όταν ένας πιτσιρικάς, 17 χρόνων, του είπε πως γνωρίζει τους στίχους από το τραγούδι «Εν δράση» (εποχή Flowjob) και ο Γιάνναρος, έτσι, ακομπλεξάριστος που είναι, τον ανέβασε στην σκηνή. Και ο «Νιός» (από το Μενέλαος) όπως τον βάφτισε ο Άνσερ, όχι μόνο το τραγούδησε, αλλά ήταν και εξαιρετικός.
Σημείο ελπίδας για το παλικάρι που στα 17 του ράπαρε ένα τραγούδι που όταν πρωτοβγήκε, ο ίδιος ήταν 4. Σημείο τιμής, να σε ανεβασει ο Γιάνναρος επάνω στην σκηνή και να ραπάρεις μαζί του. Βίντεο υπάρχει, αλλά το παιδί είναι ανήλικο και δεν μπορεί να δημοσιευθεί. – Αγαπούλα-Σποντούλα.
Σχεδόν στα μισά της συναυλίας, ο Άνσερ έκανε κάλεσμα στον Λόγο Απειλή για να τραγουδήσουν το τράγουδι «1%» από το ep «Anser x Λόγος Απειλή» και αμέσως σκέφτηκα πως ο Χρήστος λείπει πολύ από την ραπ σκηνή. Κι εμείς που τον ακούμε επίσης από «τα παλιά τα χρόνια», μας έχει λείψει. – Αν δεν έχεις ακούσει αυτό το EP, τρέχα να το ακούσεις χθες, έχουν περάσει 8 χρόνια και είναι σαν να βγήκε σήμερα.-
Εκείνη την στιγμή φώναξε στο μικρόφωνο: «Θεσσαλονίκη, μπορεί να λείπω καιρό από τα live και από την σκηνή, αλλά να ξέρετε, γράφω – γράφω και θα επιστρέψω.» Εγώ θα πω πως ανυπομονώ για αυτήν την ημέρα.
Ένα πέρασμα από την σκηνή έκανε και η Μαρίνα από την ομάδα «Στοίχημα» η οποία – εντελώς τυχαία- έχει και τα γενέθλια της σήμερα. Όλο το we τραγούδησε το κλασικό τραγούδι γενεθλίων, αλλά επειδή οι «παλιοί» ξέρουν, έπεσε και το σήμα που την συνοδεύει παντα. – If you know, you know. – Μαρίνα, ως μια από τις λίγες female beatmakers της Ελλάδας, να σου πω ότι είσαι και θα είσαι πάντα Γκα*λα. (Με γάμα, Σαλονικιώτικο).
Ο Θεούλης Eversor, ο «νούμερο ένας beatmaker,/το δίδυμο που ισοπέδωσε», ο ήχος πίσω από τον Άνσερ, δεν είπε πολλά. Είπε λίγα και καλά: «Θεσσαλονίκη, έχω χανγκοβερ από την Τετάρτη» και νομίζω ταυτίστηκαν αρκετοί μαζί του. – Εγώ σίγουρα. Τα beat σου ήταν, είναι και θα είναι αναγνωρίσιμα. Respect.
Κλείνοντας η αναφορά σε αυτούς «που δεν είναι εδώ», KillahP, Razastarr και ΔΠΘ με έκανε να σκεφτώ πως η αμοιβαία εκτίμηση και ο θαυμασμός για τους ανθρώπους μας, δεν φεύγει ποτέ. Είναι πάντα «Στοίχος γραμμένος στο μάρμαρο να μην μπορεί να τους σβήσει ούτε ο θάνατος». Και ο Άνσερ ποτέ δεν ξεχνάει τους ανθρώπους του. Γι’ αυτό άλλωστε είναι σε κάθε live παρέα με τον Andri j.
Γιάνναρε, εμείς και στα επόμενα θα είμαστε εκεί. Όχι μόνο γιατί θα είσαι παντα επίκαιρος, αλλά γιατί -πλέον- είμαστε οι τύποι που «το νιώθουμε ακόμη περισσότερο και στα 30 μας». Μαζί σου μεγαλώνουμε καλύτερα. Και είναι τόσο όμορφο να μεγαλώνουμε μαζί.
Ραντεβού στα επόμενα. Εμείς οι παλιοί και οι επόμενοι νέοι. Αξίζει τα τραγούδια σου να περάσουν σε επόμενες γενιές και θεωρώ πως σήμερα, έγινε η αρχή.