Βασισμένη στην αγαπημένη ταινία κινουμένων σχεδίων του 1997, η παράσταση «Anastasia: The Musical» σε σκηνοθεσία και απόδοση κειμένου – στίχων της Θέμιδος Μαρσέλλου, κάνει πρεμιέρα απόψε στο RadioCity Theatre.
Ο Θανάσης Τσαλταμπάσης επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη με κάθε επαγγελματική αφορμή που του παρουσιάζεται. Έστω κι αυτό, τον χαροποιεί ιδιαίτερα.
Πώς να μην είναι, άλλωστε, οι χρόνοι του περίεργοι και τα ωράριά του αλλόκοτα, όπως σχολιάζει κι ο ίδιος; Τον συναντάμε τηλεοπτικά «Στα Σύρματα» και θεατρικά στο «Anastasia: The Musical». Το τελευταίο διάστημα, μάλιστα, έχει «ανοίξει» κι ένα νέο κεφάλαιο, σεμιναριακό, με στόχο τον διαμοιρασμό της εμπειρίας και της γνώσης που έχει αποκομίσει από την πορεία του.
Κι όσο πλησιάζουμε προς το καλοκαίρι, ο ηθοποιός ετοιμάζεται να τριγυρίσει σε ωραία και μεγάλα θέατρα της Ελλάδας ως Σάντσο Πάντσα, πορευόμενος στο πλάι του καλού του φίλου «Δον Κιχώτη» – Βλαδίμηρου Κυριακίδη, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιάννη Μπέζου.
Προς το παρόν, όμως, ο Θανάσης Τσαλταμπάσης παροτρύνει τους Θεσσαλονικείς να εξασφαλίσουν τη θέση τους για την παράσταση «Anastasia: The Musical», καθώς «Το μάτι και το αυτί θα φύγουν υπέρ χορτασμένα και καλυμμένα»! Και είναι σίγουρος ότι θα θυμηθείτε τα λόγια του…
Μια, καλλιτεχνικά, αγαπημένη θεματική η φημολογούμενη απόδραση της Μεγάλης Δούκισσας Αναστασίας της Ρωσίας, κύριε Τσαλταμπάση…
Πράγματι. Πριν μου γίνει η νύξη από τη Θέμιδα Μαρσέλλου για να παίξω στην παράσταση, είχα ακουστά μερικά πράγματα για την οικογένεια Ρομανόφ που είναι, έτσι κι αλλιώς, ιστορική περίπτωση. Αλλά το δε έργο, το οποίο είχε γίνει και ταινία, δεν το είχα πάρει χαμπάρι.
Το ανακάλυψα τώρα, διαβάζοντας το κείμενο, και εντυπωσιάστηκα. Και διαπίστωσα, κιόλας, ότι ο περισσότερος κόσμος ήξερε, όπως και η νεολαία μέσω μιας ταινίας της Disney, τι είναι αυτό το έργο.
Το έχω αγαπήσει! Και το πώς το έχει «αγκαλιάσει» το κοινό, με έχει κάνει να το αγαπήσω ακόμα περισσότερο. Από την πρώτη πρόβα κατάλαβα ότι πρόκειται περί καλλιτεχνικής επιτυχίας. Αλλά μετά, που ήρθε κι η εμπορική, ε όσο να πεις αυτό κάνει το πράγμα ακόμα καλύτερο.
Το να έχεις από κάτω τόσο πολύ κόσμο, να φεύγει ενθουσιασμένος και να το βιώνεις όλο αυτό για τρεις ώρες μέσα στο θέατρο, δεν είναι δεδομένο για κανέναν. Ούτε για ‘μας ούτε για τους θεατές.
Αντιλαμβάνομαι ότι, πια, ο κόσμος επιζητά το θέαμα που εμπεριέχει τη διαπροσωπική επαφή.
Βλέποντας τα στατιστικά -γιατί υπάρχουν και οι αριθμοί, που λένε την αλήθεια- ο κόσμος, αντικειμενικά, πάει περισσότερο θέατρο. Θεωρώ, όμως, ότι όλοι οι συντελεστές, από τον παραγωγό, τους ηθοποιούς και τους τεχνικούς, επειδή δυσκολεύτηκαν και με την οικονομική κρίση και, μετά, με τον κορωνοϊό, προσέχουν πάρα πολύ τις επιλογές τους.
Ενώ, παλιά, μπορεί να γίνονταν κάποια πράγματα λίγο πιο «εύκολα», πιο «αναίμακτα», λίγο πιο «άντε να κάνουμε τη δουλειά μας, να βγάλουμε και κανένα φράγκο», τώρα τίποτα δεν είναι τόσο δεδομένο. Για να «κερδίσεις» τον θεατή, πρέπει να κοπιάσεις και να του δώσεις, με τον ανταγωνισμό που υπάρχει, κάτι διαφορετικό. Κάτι πολύ όμορφο σίγουρα.
Οπότε νομίζω, εκ των πραγμάτων, γίνονται και ωραιότερες δουλειές. Άρα, δεν είναι τυχαία η προσέλευση. Εκεί θέλω να καταλήξω.
Βέβαια στη δική σας περίπτωση, μπορεί το μιούζικαλ να αποτελείται από ένα καστ εξαιρετικών συντελεστών, αλλά στο «τιμόνι» έχετε και τη μετρ του είδους…
Η Μαρσέλλου νομίζω πως κατέχει το μιούζικαλ όσο κανένας σκηνοθέτης, στην Ελλάδα τουλάχιστον. Γιατί είναι ένα είδος, το οποίο έχει άνθιση τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Παρότι έχει ρίζες απ’ την Αρχαία Ελλάδα, το ξέρουμε από το εξωτερικό· Αγγλία, Αμερική…
Λόγω του ότι υπάρχει το ίντερνετ, το Netflix, νομίζω ότι πολλά είδη που φαίνονταν «ξένα», αρχίζουμε και τα οικειοποιούμαστε. Κι υπάρχουν άνθρωποι, που τα εκπροσωπούν πολύ καλά.
Ένα τρανό παράδειγμα είναι αυτό της Μαρσέλλου, που εγώ το βιώνω πρώτη φορά. Είχα δει κάποιες παραστάσεις της. Αλλά τώρα που το βιώνω από μέσα, καταλαβαίνω γιατί κάνει τόσο καλές δουλειές. Είναι ενημερωμένη, διαβασμένη. Έχει γνώση του μιούζικαλ· έχει δει, έχει μελετήσει μιούζικαλ. Δεν το κάνει τυχαία.
Ενδεχομένως, το έργο, να «ακουμπάει» και περισσότερο στα ελληνικά δεδομένα; Όπως είπατε και πριν, το έχουμε στο μυαλό μας ως κάτι ξενόφερτο.
Τα καλά έργα μπορούν να παιχτούν με έναν τρόπο σε κάθε χώρα. Μπορεί να αλλάζει η γλώσσα, μπορεί να αλλάζει η κουλτούρα, αλλά αν «χτυπάει» το κείμενο στην καρδιά, βρίσκουν αποδέκτη όπου και να παιχτούν.
Εδώ υπάρχει ένα κείμενο με, πραγματικά, ωραίους χαρακτήρες. Ωραία πλοκή. Έχει συγκίνηση, έρωτα, φιλία, δράση, αγωνίες… Έχει πράγματα που απευθύνονται σε όλους!
Υποδύεστε, λοιπόν, τον Βλαντ Πόποφ…
Εγώ είμαι ο Βλαντ, λοιπόν, ο οποίος δηλώνει πρώην αριστοκράτης. Διαβάζοντας το κείμενο, οι πληροφορίες, που πήρα, άφησαν τη φαντασία μου να «καλπάσει». Κι αντί να σκεφτώ ότι ήταν πραγματικά ένας πρώην αριστοκράτης, σκέφτηκα έναν άνθρωπο που δούλευε ως υπηρετικό προσωπικό στα αριστοκρατικά σαλόνια. Και όπως πολλοί το κάνουν αυτό, έλεγε στους φίλους του, που δεν ‘ξεραν, ότι «Ήμουν κι εγώ αριστοκράτης».
Μέσα στο κείμενο δεν το αποκλείει κάπου, οπότε μπόρεσα, με τη φαντασία μου, να το προσθέσω και μου έδωσε το στίγμα του Βλαντ. Γιατί είναι ένας άνθρωπος που προσπαθεί να δείξει πως είναι αριστοκράτης, αλλά δεν είναι. Οπότε, βγαίνει και κωμωδία μέσα από τον δικό μου ρόλο.
Και είναι, φυσικά, και κομβικός ως χαρακτήρας. Είναι ο κολλητός του Ντμίτρι, μαζί με τον οποίο ψάχνουν να βρουν μια κοπέλα που να πείσει ότι είναι η Αναστασία. Η Αυτοκράτειρα ψάχνει τη χαμένη εγγονή της και δεν έχει πειστεί, καθώς έρχονται διάφορες «νύφες» για να πάρουν τα χρήματα της αμοιβής.
Ο Βλαντ με τον Ντμίτρι, αρχικά, θέλουν κι αυτοί να πουν ψέματα· να βρουν, δηλαδή, κάποια και να τη «δασκαλέψουν» να κάνει την Αναστασία. Αλλά σαν λαχνός, αυτή που βρίσκουν είναι πραγματικά η Αναστασία. Γι’ αυτό, βέβαια, έχει νόημα και γούστο η μυθοπλασία. Αυτό που μπορεί να είναι μια πιθανότητα στο δισεκατομμύριο, το κάνεις να συμβαίνει σε ένα έργο.
Η τριπλέτα Βλαντ – Αναστασία – Ντμίτρι πορεύεται μαζί σε όλο το έργο και η σχέση των τριών έχει μεγάλο ενδιαφέρον και πολλές αυξομειώσεις. Η τέχνη αντιγράφει τη ζωή. Και, καμιά φορά, και η ζωή την τέχνη…
Δεν μπορώ να παραβλέψω και το γεγονός ότι είστε και ένας «φρέσκος» μπαμπάς. Αναρωτιέμαι πώς, αυτό το νέο κομμάτι στη ζωή σας, έχει επηρεάσει την καλλιτεχνική σας πλευρά.
Από τη στιγμή που έμαθα ότι ήταν έγκυος η γυναίκα μου, νομίζω ήδη άρχισαν το μυαλό και η ψυχή μου να λειτουργούν με βάση αυτό το πλάσμα που ήταν να έρθει.
Ακόμα και οι επιλογές στη δουλειά μου –δεν ξέρω πώς να εξηγήσω αυτό που νιώθω- είναι με γνώμονα αυτό το πλάσμα. Δηλαδή, αναζητώ έργα που, πιθανόν, θα της άρεζαν. Ή έργα στα οποία να περνάω ωραία, για να ανταπεξέλθω στο κομμάτι του «μεγαλώνω ένα μικρό παιδί». Όλο αυτό κάπως με έχει επηρεάσει. Θα το διαπιστώσω σε βάθος χρόνου.
Πληροφορίες
«Anastasia: The Musical»
RadioCity Theatre (Λεωφ. Βασιλίσσης Όλγας 11 – Παρασκευοπούλου 9, Θεσσαλονίκη)
Πρεμιέρα: Παρασκευή 1 Μαρτίου και ώρα 20.00
Ημέρες και ώρες παραστάσεων (έως τις 10 Μαρτίου): Παρασκευή στις 20.00, Σάββατο στις 16.00 & 20.00, Κυριακή στις 12.30 & 17.00
Εισιτήρια: Vip 65€, Α Ζώνη 50€, Β Ζώνη 40€, Γ Ζώνη 30€, Δ Ζώνη 20€
Προπώληση εισιτηρίων: more.com, ταμείο RadioCity Theatre
Εμπνευσμένο από την κινηματογραφική ταινία της Twentieth Century Fox Motion Pictures, σε ειδική συμφωνία με την Buena Vista Theatrical
Βασισμένο στο θεατρικό έργο της Marcelle Maurette, σε διασκευή του Guy Bolton
H άδεια για την παρουσίαση του έργου χορηγήθηκε από την Ελληνική εταιρεία The ARTBASSADOR/Performing Arts Management (www.theartbassador.gr), για λογαριασμό της Concord Theatricals Ltd. (www.concordtheatricals.co.uk)
Ταυτότητα παράστασης
Σκηνοθεσία/Απόδοση κειμένου – στίχων: Θέμις Μαρσέλλου
Μουσική διεύθυνση – Διδασκαλία ορχήστρας: Νικόλας Γουάστωρ
Χορογραφίες: Άννα Αθανασιάδη
Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης
Κοστούμια: Παναγιώτα Κοκκορού
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Φωνητική διδασκαλία – Συνοδεία πιάνου: Βασίλης Αλεβίζος
Σχεδιασμός video: Βικτώρια Βελλοπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Βασιλάτου
Βοηθός ενδυματολόγου: Σοφία Κοζανίτη
Φωτογραφίες: Διονύσης Κούτσης
Διεύθυνση παραγωγής: Τάκης Γεώργας
Οργάνωση παραγωγής: Χρυσαντίνα Κούλουμπου
Διεύθυνση εμπορικού τμήματος: Γιώργος Γεώργας
Επικοινωνία: Μαργαρίτα Σίσιου
Οργάνωση γραφείου παραγωγής: Βικτώρια Λώλη
Πρωταγωνιστούν
Demy
Θανάσης Τσαλταμπάσης
Ίαν Στρατής
Φωτεινή Μπαξεβάνη
Κατερίνα Σούσουλα
Βασίλης Αξιώτης
Πάρις Παρασκευάδης
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά)
Θοδωρής Γιαννόπουλος
Ντόρα Γκέγκα
Μαρία Κοσμάτου
Πάνος Μαλακός
Κοσμάς Μεταξόπουλος
Άνθια Ξυδά
Στέργιος Περτσινίδης
Δανάη Τσούμου
Θέμις Μαρσέλλου
Στον ρόλο της μικρής Αναστασίας: Αριάδνη Δρόσου & Αναστασία Τζουλάκη – Χριστοδούλου
Ορχήστρα
Διεύθυνση ορχήστρας, πιάνο, πλήκτρα: Νικόλας Γουάστωρ
Φλάουτο, σαξόφωνο, κλαρινέτο: Λεωνίδας Σαραντόπουλος
Σαξόφωνο, κλαρινέτο: Γιώργος Κάστανος
Βιολί: Γεννάδιος Μπίκοφ
Πιάνο, πλήκτρα: Αιμιλιανός Σταυρίνος
Μπάσο, κοντραμπάσο: Γιώργος Κωστόπουλος
Ντραμς, κρουστά: Ιάσονας Γουάστωρ
Τρομπέτα: Διονύσης Κοκόλης
Τσέλο: Βαγγέλης Μπάκαλος