Δύο εμβληματικές προσωπικότητες της Θεσσαλονίκης, επί χρόνια δήμαρχοι της πόλης, μοιράζονται τις αναμνήσεις τους από τη ΔΕΘ του παρελθόντος. Ο Σωτήρης Κούβελας και ο Γιάννης Μπουτάρης διηγούνται στην έντυπη έκδοση του TheOpinion για την 87η ΔΕΘ τη δική τους ιστορία από τις παλιές διοργανώσεις της ΔΕΘ.
Σωτήρης Κούβελας
«Από παιδί θυμάμαι ότι ο Σεπτέμβρης ήταν μήνας πανηγυριού για όλη την Ελλάδα. Ακόμη – ακόμη τα πρώτα χρόνια που πρωτοήρθαμε στη Θεσσαλονίκη με την οικογένειά μου και εγκατασταθήκαμε, θυμάμαι το κλίμα χαράς. Ακόμη και στην Πελοπόννησο που ήμαστε, θυμάμαι ότι έβγαιναν ανακοινώσεις για εκδρομές που διοργανώνονταν για τη Θεσσαλονίκη, με αφορμή τη ΔΕΘ. Η Θεσσαλονίκη γιόρταζε για τρεις εβδομάδες ολόκληρες! Δεν ήταν μόνο ένα οικονομικό και εμπορικό γεγονός για τη Θεσσαλονίκη και την Ελλάδα, αλλά ήταν και επίκεντρο ενδιαφέροντος καθώς όλα τα «αστέρια», τα μεγάλα ονόματα του θεάματος, του κινηματογράφου, του θεάτρου, του πενταγράμμου περνούσαν από αυτή, με αφορμή τα Φεστιβάλ Τραγουδιού και Κινηματογράφου. Η ΔΕΘ είχε απαράμιλλη λάμψη. Ο κόσμος απολάμβανε τα πυροτεχνήματα, τα ακροβατικά και φυσικά τη μαύρη μπίρα με τα λουκάνικα… Αυτά θυμάμαι σαν επισκέπτης στη ΔΕΘ στα πρώτα μου χρόνια στην πόλη. Βέβαια, αργότερα, ως πρόεδρος του ΤΕΕ, ως δήμαρχος και ως βουλευτής είδα τη ΔΕΘ να εξελίσσεται, να αναπτύσσει ακόμη περισσότερο τον οικονομικό της χαρακτήρα, με τη θεσμοθέτηση και άλλων κλαδικών εκθέσεων. Παρακολούθησα, επίσης, τη συζήτηση για τη μετεγκατάστασή της, κάτι που τελικά δεν έγινε. Είδα τις μακέτες, αυτό που αναμένεται να δημιουργηθεί στο κέντρο της Θεσσαλονίκης μετά το μεγάλο έργο της ανάπλασης στους χώρους της ΔΕΘ. Περιμένω να το δω να υλοποιείται, εκτιμώ ότι θα δώσει ακόμη περισσότερο ώθηση στην προβολή της ΔΕΘ αλλά και της ίδιας της Θεσσαλονίκης».
Γιάννης Μπουτάρης
«Δύο πράγματα θυμάμαι από τη ΔΕΘ ως παιδί. Το ένα ήταν τότε που μάς πήγαινε ο μπαμπάς να την επισκεφτούμε, κάπου εκεί τέλη δεκαετίας του 1950. Αγαπούσαμε το περίπτερο του ΦΙΞ. Εκεί αγοράζαμε το περίφημο λουκάνικο με τη μπίρα, ενώ θυμάμαι και τον φραπέ, που φαίνεται πως κατά λάθος δημιουργήθηκε σε κάποια διοργάνωση. Επίσης, λίγο μετά, στα μέσα Γυμνασίου, τρέχαμε με την παρέα μου από Περίπτερο σε Περίπτερο και μαζεύαμε ό,τι χαρτί διαφημιστικό μοίραζαν εκεί. Γυρνούσαμε σπίτι με όλη αυτή τη χαρτούρα, την οποία μαζεύαμε άνευ λόγου… Θεωρώ, πάντως, ότι στο πέρασμα των χρόνων, η ΔΕΘ έχασε για τη Θεσσαλονίκη αυτόν τον χαρακτήρα που είχε παλιότερα. Της γιορτής, της εξόδου… Δεν ήταν ΤΟ γεγονός της Θεσσαλονίκης. Λίγο μετά τη δεκαετία του ‘70, άλλωστε, είχαν αρχίσει να γίνονται και στην Αθήνα εκθέσεις, ενώ η Έκθεση κατακλύστηκε από κρατικά περίπτερα. Εν τέλει, όπως όλα, έκανε στροφή στην Αθήνα (ακόμη και η ίδια η ΔΕΘ ίδρυσε το εκθεσιακό κέντρο στο Μαρούσι), ενώ θεσμοθετήθηκαν και οι κλαδικές εκθέσεις. Η ΔΕΘ κατάντησε να έχει και περίπτερα για ψιλικά… Σε ό,τι αφορά το πολιτικό της προφίλ, η ΔΕΘ ήταν πράγματι μια αφορμή να έρχονται οι πολιτικοί αρχηγοί στην… αποικία. Η Θεσσαλονίκη ήταν και εξακολουθεί να είναι αποικία. Γιατί υπάρχει το ΥΜΑΘ; Γιατί υπάρχει το γραφείο του πρωθυπουργού; Πάντως η ΔΕΘ με το πέρασμα των χρόνων έχασε αυτό που σκόπευε να γίνει, το διεθνές εκθεσιακό γεγονός, κάτι οπυ για ένα διάστημα είχε καταφέρει».
ΞΕΦΥΛΛΙΣΤΕ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΟΥ THEOPINION ΓΙΑ ΤΗΝ 87Η ΔΕΘ