Μια πόλη με “φοβερά vibes”, με “φιλικούς κατοίκους”, με “μοναδική συνύπαρξη ιστορίας και πολιτισμού”, αλλά και μια πόλη “λίγο ακατάστατη”, “χωρίς πάρκινγκ για τα λεωφορεία”, “χωρίς δημόσιες τουαλέτες”…
Αυτή είναι η Θεσσαλονίκη μέσα από τα μάτια των τουριστών που την επισκέπτονται κατά εκατοντάδες κάθε Ιούλιο και Αύγουστο, μέσω μονοήμερων οργανωμένων εκδρομών, προερχόμενοι κυρίως από τις παραλίες της Χαλκιδικής και της Πιερίας. Τα σχόλια αυτά ακούν οι άνθρωποι που τους ξεναγούν, αυτοί που αναλαμβάνουν να τους δείξουν μέσα σε μια μόνο μέρα τα σημαντικότερα μνημεία της Θεσσαλονίκης, αλλά και να τους δώσουν μια έντονη – αν και σύντομη – “γεύση” της ζωής της και της καθημερινότητάς της.
Υπόμνημα αιτημάτων
Η ξενάγηση δεν είναι πάντα εύκολη ή μάλλον είναι σχεδόν πάντα… δύσκολη για αυτούς που οργανώνουν εκδρομές στην πόλη. Τα προβλήματα -απτά και συγκεκριμένα -απαριθμούν σε υπόμνημά τους προς τον Δήμο Θεσσαλονίκης τα μέλη του Συνδέσμου Ξεναγών.
“Κατά τη διάρκεια της εργασίας μας, είτε με γκρουπ, είτε με πριβέ ξεναγήσεις, κυρίως όμως κατά τη διαχείριση σημαντικού αριθμού επισκεπτών ή ανθρώπων με κινητικά προβλήματα, οι ξεναγοί της Θεσσαλονίκης αντιμετωπίζουμε πολλά προβλήματα που έχουν να κάνουν κυρίως με πρακτικά ζητήματα”, τονίζει μιλώντας στο TheOpinion η πρόεδρος του Συνδέσμου Ξεναγών Θεσσαλονίκης, Αναστασία Γαϊτάνου.
Η κα Γαϊτάνου …”ξεναγεί” το TheOpinion στην πόλη σαν να ήταν τουρίστας και περιγράφει τα αδύναμα σημεία της:
Σημεία επιβίβασης – αποβίβασης τουριστικών λεωφορείων
Μέσα στο ιστορικό κέντρο υπάρχουν μόνο τέσσερα σημεία στα οποία μπορεί να σταθμεύσει τουριστικό λεωφορείο, για επιβίβαση – αποβίβαση. Αυτά είναι: η δεξιά λωρίδα της Λεωφόρου Μεγάλου Αλεξάνδρου, από το ύψος του Βασιλικού Θεάτρου έως και λίγο πριν το δεύτερο φανάρι, στη διασταύρωση με 3ης Σεπτεμβρίου, στη δεξιά πλευρά της Αγίου Δημητρίου στο ύψος του ναού, στα «Κάστρα», στη δεξιά πλευρά της Ακροπόλεως πριν την Πορτάρα και στο Αρχαιολογικό Μουσείο.
Ποια είναι τα προβλήματα στα εν λόγω σημεία; Τις περισσότερες φορές, ειδικά στην παραλιακή, υπάρχουν παρκαρισμένα Ι.Χ. και οι έλεγχοι είναι ανεπαρκείς. Έτσι, τα τουριστικά λεωφορεία αναγκάζονται να σταματήσουν σε διπλή σειρά, επιβαρύνοντας την κίνηση. Σε αρκετές περιπτώσεις, μάλιστα, η τροχαία ανάγκασε το λεωφορείο να φύγει, ενώ οι τουρίστες δεν είχαν επιστρέψει ακόμα, χωρίς ούτε καν να κόψει κλήση στα παρκαρισμένα Ι.Χ.!
Στο ίδιο σημείο, στην παραλιακή, τουριστικά λεωφορεία, κυρίως με πινακίδες της αλλοδαπής, είναι παρκαρισμένα όλη τη μέρα, καταλαμβάνοντας τις θέσεις επιβίβασης – αποβίβασης. Η τροχαία, έως τώρα, δεν έχει επέμβει ποτέ όταν το λεωφορείο έχει ξένες πινακίδες.
Τα Κάστρα της ταλαιπωρίας
Σύμφωνα πάντα με την κα Γαϊτάνου, είναι ελάχιστες και οι θέσεις αποβίβασης – επιβίβασης τουριστικών λεωφορείων σε σημεία με αυξημένη επισκεψιμότητα. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα Κάστρα, αν και αυτό μπορεί να συμβεί σε όλα τα προαναφερμένα σημεία.
Ειδικότερα στα Κάστρα, μετά την «ανάπλαση» που έγινε στο σημείο τέλη Αυγούστου – Σεπτέμβριο 2018 (μέσα στο φόρτε της τουριστικής σεζόν δηλαδή), προβλέφθηκαν θέσεις μόνο για δύο μεγάλα τουριστικά
λεωφορεία και ένα μικρό, τη στιγμή που στο σημείο αυτό, μπορεί να φτάσουν 10 και παραπάνω λεωφορεία ταυτόχρονα.
Έχει προταθεί η αξιοποίηση του μη διαμορφωμένου χώρου στάθμευσης πίσω από το Επταπύργιο, επί της οδού Στρατηγού Βοσνάκη, κάθετης στην Επταπυργίου, αλλά η περιοχή αυτή ανήκει στη δικαιοδοσία του Δήμου Συκεών. Χρειάζεται διαδημοτική συνεργασία.
Πρόβλημα επίσης είναι η έλλειψη θέσεων στάθμευσης τουριστικών λεωφορείων. Το μόνο σημείο που προσφέρει ό Δήμος Θεσσαλονίκης είναι το «πάρκινγκ» της Σαλαμίνας, μία μη διαμορφωμένη αλάνα δηλαδή, με χώμα και λακκούβες, στην οποία παρκάρουν, φυσικά, και Ι.Χ.. Κατά τον τρόπο αυτό, δεν μπορεί να υπάρξει εγγυημένη πρόσβαση στην αλάνα, ή χώρος αναστροφής και έξοδος για τα μεγάλα λεωφορεία, καθώς αυτό πάντα εξαρτάται από το πώς έχουν παρκάρει τα Ι.Χ. Ο χρόνος δε που χρειάζεται για να φτάσει το λεωφορείο από το Λευκό Πύργο στην εν λόγω αλάνα και ο χρόνος για την επιστροφή του, ξεπερνά συχνά τη μία ώρα. Η πρόταση που έχει γίνει επανειλημμένα από τις εκάστοτε δημοτικές αρχές, η αποβίβαση δηλαδή των τουριστών στο Λευκό Πύργο, η αναμονή του λεωφορείου τους στο «πάρκινγκ» της Σαλαμίνας, η επιστροφή του στο Λευκό Πύργο και η επιβίβασή τους ξανά για να συνεχίσουν την περιήγησή τους στην πόλη, είναι ανέφικτη και υποδεικνύει πλήρη άγνοια του τουριστικού προϊόντος αφ’ ενός και της απαιτούμενης ώρας και της κίνησης της πόλης αφετέρου. Σημειώνουμε δε ότι, η παραμονή των τουριστών στην περιοχή του Λευκού Πύργου, όταν δεν μπαίνουν μέσα στο μνημείο αλλά επισκέπτονται το παραλιακό μέτωπο και περπατούν συνήθως μέχρι το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, κυμαίνεται από 10 – 30 λεπτά το πολύ.
Οι δημόσιες τουαλέτες
Οι δημόσιες τουαλέτες ήταν κλειστές τα τελευταία δύο χρόνια λόγω της πανδημίας, ενώ αυτές του Λευκού Πύργου άνοιξαν για το Pride 2022. (Πολύ καλά έκαναν και άνοιξαν, αλλά δεν μπορέσαμε να μη διερωτηθούμε, όλοι οι υπόλοιποι επισκέπτες της πόλης, τρεις μήνες τώρα, δεν άξιζαν το άνοιγμα των τουαλετών;). Πριν την
πανδημία όμως η κατάσταση σε αυτές του Λευκού Πύργου ήταν τραγική, καθώς οι βανδαλισμοί ήταν συνεχόμενοι και η βρώμα συχνά ανεκδιήγητη. Αν και έχουν γίνει διαγωνισμοί, δεν έχει βρεθεί ανάδοχος.
Οι τουαλέτες στον Πύργο του Τριγωνίου είναι ακόμα κλειστές και για αυτές της Αριστοτέλους, ούτε λόγος.
Θεωρούμε ότι, η καλύτερη λύση θα ήταν ένα αντίτιμο 0.50 Ευρώ, που θα βοηθούσε στη χρηματοδότηση του καθαρισμού και της φύλαξης των τουαλετών.
Άλλα προβλήματα
Στο υπόμνημά τους, οι ξεναγοί της Θεσσαλονίκης περιλαμβάνουν επίσης προβλήματα που άπτονται αρμοδιοτήτων και άλλων φορέων, όπως για παράδειγμα η κίνηση στην πόλη, για την οποία οι ίδιοι ζητούν περισσότερη αστυνόμευσηστα παρκαρισμένα που μειώνουν τις λωρίδες κυκλοφορίας.
Παράλληλα, τονίζουν ότι συχνά “σχολιάζεται αρνητικά η εικόνα εγκατάλειψης και μη συντήρησης που παρουσιάζουν συγκεκριμένα σημεία της πόλης, όπως ο άξονας της Δημητρίου Γούναρη, τα σιντριβάνια στο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και το παραλιακό μέτωπο κ.α.”, ενώ γίνεται αναφορά και σε θέματα ασφάλειας, υπογραμμίζοντας τη δράση πορτοφολάδων που δρουν όταν βλέπουν γκρουπ τουριστών.
Η προσβασιμότητα
Ένα ακόμη θέμα που αναδεικνύουν στο υπόμνημά τους είναι η προσβασιμότητα. “Σε κάθε τουρ με τα πόδια, τα λεγόμενα walking, η κατάσταση γίνεται χειρότερη, ειδικά εάν στο γκρουπ υπάρχουν άτομα με περιορισμένη κινητικότητα, όπως παιδιά σε καροτσάκια και ηλικιωμένοι με μπαστούνια ή αναπηρικό καροτσάκι. Τα πεζοδρόμια είναι κατειλημμένα, ως επί τω πλείστον, από τραπεζοκαθίσματα, και όπου αυτά λείπουν, συχνά το χώρο καταλαμβάνουν παρκαρισμένα μηχανάκια. Επίσης, συχνά οι ράμπες είναι κλειστές από παρκαρισμένα Ι.Χ. ή μηχανάκια”, αναφέρουν χαρακτηριστικά.