Η τραγωδία – το έγκλημα – των Τεμπών έχει σημαδέψει τα πάντα. Το Φεστιβάλ ξεκίνησε δίχως τελετή έναρξης και φυσικά με ματαίωση όλων των παράλληλων εκδηλώσεων γιορτής.
Η πόλη είναι μουδιασμένη. Παράλληλα γίνονται καθημερινά συγκεντρώσεις με τη νεολαία στην πρώτη γραμμή. Ο κόσμος συννεφιασμένος, όπως και ο καιρός μέχρι και τη Δευτέρα. Όλα συνηγορούν σε ένα βαθύ πένθος. Μόνη απάντηση η Τέχνη ως παρηγοριά.
Το πρώτο κομμάτι του αφιερώματός μας έφτασε μέχρι τη Δευτέρα. Προχωρούμε στην Τρίτη. Το επίκαιρο «Mία Σταθερή Δουλειά» από την Ιταλία που φέρνει στο μυαλό μας τον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ που έλαβε χώρα στην πατρίδα μας το Σάββατο. Μία νοσοκόμα από μία μικρή πόλη κοντά στη Νάπολη ιδρύει μία εταιρεία μεταφοράς χαμηλού κόστος, προκειμένου οι νοσοκόμες να παίρνουν το λεωοφρείο και να φτάνουν στα εξεταστικά κέντρα για να διεκδικήσουν τον διορισμό στο δημόσιο.
Το βράδυ στο Ολύμπιον παρακολουθούμε την «Αθωότητα» στο Ολύμπιον. «Ο πόλεμος είναι μία υπόθεση που χρειάζεται αφηγητές». Δύο παιδιά αρνούνται να καταταχθούν στον ισραηλινό στρατό. Τελικά υποχωρούν. Δεν είναι πια εδώ να μας πουν την ιστορία τους. Η μνήμη τους όμως δε θα ξεχαστεί.
Την Τετάρτη συναντάμε την «Πύλη του Ονείρου». Μία γυναίκα στο Ιράν. Ένα ταξίδι στην εμπόλεμη ζώνη της Συρίας. Η προσωπική αναζήτηση και η εσωτερική πάλη παίρνουν τον χαρακτήρα ενός ημερολογίου αφήγησης για το κόστος των θυσιών στον βωμό της ελευθερίας. Στο Διεθνές Διαγωνιστικό βλέπουμε το «Πέρα από την Επανάσταση, Πολεμώντας τη Δημοκρατία». Μέσα από ιστορίες Ουκρανών πολιτών ταξιδεύουμε μία διαδρομή από το 2013 μέχρι και σήμερα.
Πέμπτη με βουτιά «Κάτω από τον Ουρανό της Δαμασκού». Ένα ριζοσπαστικό εγχείρημα, ένα θεατρικό έργο που αποκαλύπτει την κουλτούρα του μισογυνισμού και της σεξουαλικής κακοποίησης που μαστίζει τις ζωές των γυναικών στη χώρα. Παρασκευή επιλέγουμε να δούμε την ιστορία της «Γυναίκας των Άστρων και των Βουνών».
Η Ρίτα Πατίνιο, οδηγήθηκε στη ψυχιατρική κλινική του Κάνσας μετά την επέλαση των «δυτικών». Ένα συγκινητικό πορτρέτο μίας γυναίκας που μάχεται απέναντι στον ρατσισμό και τις φυλετικές διακρίσεις με τα δικά της όπλα.
Φινάλε με το ντοκιμαντέρ του Βίταλι Μάνσκι, «Ανατολικό Μέτωπο». Σε αυτήν την ταινία τεκμηρίωσης περιγράφεται η εμπειρία μίας ομάδας εθελοντών στο πεδίο μάχης της Ουκρανίας. Τελετή λήξης με το «Εγώ και το κατοικίδιο μου». Πολύχρωμοι άνθρωποι και τα κατοικίδιά τους με στόχο να κλείσει το σπουδαίο αυτό πολιτιστικό γεγονός με μία νότα αισιοδοξίας.