Το χθεσινό ρεπορτάζ της ΕΡΤ3 για την πλατεία Ελευθερίας ήταν αμείλικτο: Ελάχιστοι περαστικοί από τις οδούς Βενιζέλου και Μητροπόλεως ήξεραν τι ακριβώς έχει συμβεί σ’ εκείνο το σημείο τον Ιούλιο του 1942.
Το φαινόμενο είναι τραγικό αλλά εν πολλοίς λογικό, αν σκεφτεί κανείς πως όλος ο χώρος, εκτός από ένα σημείο στη γωνία, έχει μετατραπεί από τη διοίκηση Ζέρβα σε μάζα μπετόν και πίσσας (δείτε ΕΔΩ ρεπορτάζ του theopinion) ώστε να παρκάρουν «προσωρινά» τα αυτοκίνητα.
Το ζήτημα της πλατείας Ελευθερίας είναι γνωστό: ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ από χρόνια να είναι «πάρκο μνήμης» της εξόντωσης χιλιάδων Θεσσαλονικιών Εβραίων από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής. Η μετατροπή αυτή «σκοντάφτει» στο ζήτημα δημιουργίας υπόγειου πάρκινγκ το οποίο, λόγω ιδιαιτερότητας του θαλάσσιου όγκου και των υδάτων που υπάρχουν από κάτω, (ΑΝ, λέμε ΑΝ, μπορεί τεχνικά να κατασκευαστεί) έχει τρομερά μεγαλύτερο κόστος.
Τι κάνει ο δήμαρχος για να δώσει τέλος σε αυτό το θέμα; Περιμένει απλά και αόριστα. Λέει ότι εξαντλεί τα περιθώρια ώστε στην πλατεία Ελευθερίας να γίνει ΚΑΙ πάρκο ΚΑΙ πάρκινγκ. Και τα χρόνια περνάνε. Και στο τεχνικό πρόγραμμα του 2023 δεν υπάρχει καν πρόβλεψη πάρκου. «Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλι».
Σαφώς και όλοι όσοι ζούμε και δραστηριοποιούμαστε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης αντιλαμβανόμαστε την χρησιμότητα των χώρων στάθμευσης. Την αναγκαιότητά τους για την ακρίβεια. Ωστόσο υπάρχουν και κάποια όρια. Δεν είναι δυνατόν μια διοίκηση η οποία δεν έχει πράξει ΤΙΠΟΤΑ για τη μετατροπή άλλων χώρων σε πάρκινγκ να επιμένει εμμονικά στον συγκεκριμένο ιστορικό τόπο αν και γνωρίζει πως ακριβώς από κάτω υπάρχουν υπόγεια ύδατα τα οποία φτάνουν σχεδόν ως την Τσιμισκή.
Ας απαιτήσει ο Δήμος να δοθεί χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων μέσα στο λιμάνι. Ας αφαιρέσει εκατοντάδες θέσεις που «χάρισε» σε ΜΜΕ, οργανισμούς και πολιτικά γραφεία. Ας αφήσει όμως ήσυχο το τετράγωνο μεταξύ Δραγούμη, Νίκης, Βενιζέλου και Μητροπόλεως. Δε χάθηκε ο κόσμος αν δεν γίνει υπόγειο πάρκινγκ εφόσον είναι τελικά τόσο δύσκολο. Το σημείο εκείνο της πλατείας Ελευθερίας πρέπει ΑΜΕΣΑ να αναπλαστεί, να δεντροφυτευτεί και να μετατραπεί σε ένα «πάρκο μνήμης» ώστε να μάθει μέχρι και ο τελευταίος κάτοικος και επισκέπτης σε αυτήν την πόλη πως εκεί οι ναζιστικές δυνάμεις κατοχής συγκέντρωσαν τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης, τους ξεφτίλισαν σε δημόσια θέα και λίγο αργότερα τους έστειλαν στο θάνατο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Γερμανίας και της Πολωνίας εξαφανίζοντας το σύνολο της κοινότητάς τους από την Θεσσαλονίκη.
Αύριο κι όλας ο Κωνσταντίνος Ζέρβας, στην ομιλία του ως δημάρχου στις εκδηλώσεις μνήμης που θα γίνουν το πρωί. πρέπει να ανακοινώσει το ξήλωμα του τσιμέντου και της πίσσας από την πλατεία. ΑΥΡΙΟ. Αν σέβεται τον εαυτό του και τους πολίτες θα το κάνει αλλιώς θα είναι και αυτός υπόλογος για την διαιώνιση της νοοτροπίας αυτής της πόλης να ΥΠΟΒΑΘΜΙΖΕΙ η καλύτερα: ΝΑ ΚΟΥΚΟΥΛΩΝΕΙ το έγκλημα εναντίον των Εβραίων της Θεσσαλονίκης το οποίο πολλοί ανέχτηκαν, πολλοί αποσιώπησαν και πολλούς βόλεψε τότε.
Η Θεσσαλονίκη πρέπει να αντιμετωπίσει τα φαντάσματά της με θάρρος και ειλικρίνεια. Το τεράστιο ταμπού της παραδοχής της εξαφάνισης των Εβραίων, μεθοδικά και γραμμικά, από τον μεσοπόλεμο κι έπειτα δεν πρέπει να μείνει «κάτω από το χαλάκι» ή καλύτερα: «κάτω από την πίσσα» όπου παρκάρουν ανυποψίαστοι πολίτες πριν πιουν το καφεδάκι τους στην παραλία.
