*Του Γιάννη Νισύριου
Συχνά αναρωτιόμαστε ποιες είναι οι βασικές συνθήκες που διέπουν τη λειτουργία, τη δομή και την επικοινωνία της ατλαντικής συμμαχίας. Είναι τo NATO απλά ένα στρατιωτικό ενεργούμενο των ΗΠΑ ή κινείται στη βάση μιας κοινά αποδεκτής γραμμής συναπόφασης και συνεκτέλεσης;
Κάποτε, στην εποχή της αλήστου μνήμης δικτατορίας των συνταγματαρχών [1967-1974] κυριαρχούσε το σύνθημα ΝΑΤΟ ΕΙΡΗΝΗ- ΑΣΦΑΛΕΙΑ- ΕΝΟΤΗΣ. Σήμερα επιχειρείται να αποδομηθεί πλήρως το αφήγημα αυτό.
Ο λόγος για τον ΓΓ του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ που αν και κάποιες φορές δείχνει διστακτικός και αμήχανος στις ανακοινώσεις του, παρ’ όλα αυτά στις δηλώσεις του ειδικά στα ελληνοτουρκικά, είναι σαφέστατος και τορπιλίζει ακόμη και τις αρχές που ο ίδιος επικαλείται. Και διερωτάται κανείς: Δεν ακούει τις ανακοινώσεις της κομισιόν για σεβασμό της εδαφικής ακεραιότητας των κρατών μελών της με αποδέκτη της Τουρκία; Δεν πληροφορήθηκε την έντονη ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που καταγγέλλει τις παραβιάσεις του θαλασσίου και εναέριου χώρου μας;
Αυτά αφορούν κατ’ αρχήν την κοινή σύμπλευση με τις άλλες σύμμαχες χώρες που υποτίθεται πως εκπροσωπεί. Πέρα από αυτά, όμως, ο ίδιος δεν έχει κρίση και γνώμη επί θεμάτων διεθνούς δικαίου; Δεν αντιλαμβάνεται ότι η αμφισβήτηση της εδαφικής κυριαρχίας μιας χώρας επί των νησιών της είναι αμφισβήτηση των συνόρων της; Δε χάνει ευκαιρία επίσης να δείχνει παντού τη φιλοτουρκική του στάση. «Η Τουρκία», λέει, «είναι η χώρα που επλήγη περισσότερο από κάθε άλλη από την τρομοκρατία».
Ξεχνάει φαίνεται την τρομοκρατική επίθεση στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης, τη φονική επίθεση στο Σαρλί Εμπντό στο Παρίσι ή τις εξτρεμιστικές τρομοκρατικές επιθέσεις σε Γερμανία και Βαρκελώνη. Δείχνει αμέριστη κατανόηση στις αιτιάσεις της Τουρκίας κατά της Φιλανδίας και της Σουηδίας που έχουν κάνει το έγκλημα να έχουν κουρδικής καταγωγής βουλευτές και παράγοντες.
Θυμάται ό,τι συμφέρει στον Ερντογάν που βαφτίζει τρομοκράτες όσους αντιτίθενται στο απολυταρχικό του καθεστώς. Τους Κούρδους που θέτει εκτός νόμου, τα αριστερά κόμματα που είναι εξαφανισμένα, τις δήθεν ελληνικές εστίες εκπαίδευσης στο Λαύριο και ό,τι η φαντασία του Τούρκου Προέδρου φέρνει στην επιφάνεια. Αρωγός του καθίσταται πάντα ο Στόλτενμπεργκ που πάντα θέτει τη Τουρκία στο επίκεντρο και την Ελλάδα σε ένα ημιτελές βάθρο.
Για το Στόλτενμπεργκ η ισότητα των Νατοικών εταίρων αντικαθίσταται από την δικαίωση του επιτιθέμενου, του αγενούς εταίρου με τον οποίο μας καλεί, όχι να λύσουμε τις διαφορές μας αλλά να συζητήσουμε τις παράνομες εδαφικές του διεκδικήσεις σε βάρος μας. Με αυτό που κάνει όμως, όχι μόνο δε ευνοεί το διάλογο αλλά πυροδοτεί τη ένταση. Πρέπει συνεπώς κάποιος να τον μαζέψει… πριν να είναι πολύ αργά.
* Ο Γιάννης Νισύριος είναι δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω