Τα “Άδεια ρούχα”, που κυκλοφόρησαν από το Όγδοο, δεν είναι απλά ένας δίσκος με 8 εξαιρετικά τραγούδια. Δε θα ήταν υπερβολή αν τον χαρακτηρίζαμε ως “φαινόμενο”, λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες και τους όρους με τους οποίους λειτουργεί η μουσική τα τελευταία χρόνια.
Μια ολοκληρωμένη δουλειά μ’ έναν συνθέτη, έναν στιχουργό κι έναν ερμηνευτή δεν είναι κάτι που παρουσιάζεται συχνά στις μέρες μας. Με κεντρικό πυρήνα τους τη σύγχρονη γυναίκα που ακόμη παλεύει για ν’ ανατρέψει τα κοινωνικά στερεότυπα και να ισορροπήσει σ’ έναν κόσμο που αλλάζει διαρκώς και ταχύτατα, τα τραγούδια του δίσκου “Άδεια ρούχα” αποτελούν κομμάτια ενός μουσικού παζλ που η ακρόασή τους οδηγεί στη μαγική εικόνα.
Στη συνέντευξη της στο Ράδιο Σάρωθρον και την Αντιγόνη Καριπίδου, η εξαιρετική συνθέτρια και τραγουδοποιός Σοφία Νάτσιου μιλάει για τη συνεργασία της με τον σπουδαίο στιχουργό Κώστα Φασουλά αλλά και τη Φωτεινή Βελεσιώτου, με την οποία μοιράζονται και μια μακροχρόνια και βαθιά φιλία.
Στα “Άδεια ρούχα” είναι η πρώτη φορά που γράφεις μουσική πάνω σε στίχους του Κώστα Φασουλά. Πώς προέκυψε η συνεργασία σας;
Ναι, είναι η πρώτη φορά αλλά είναι κάτι που το ήθελα από παλιά. Η Φωτεινή Βελεσιώτου, με την οποία έχω συνεργασία και – κυρίως – φιλία, ήταν αυτή που μας έφερε κοντά. Οπότε κάποια στιγμή κι ενώ συζητήσουμε με τη Φωτεινή το να κάνουμε μια δουλειά μαζί, έπεσε η ιδέα για τον Κώστα Φασουλά, με τον οποίο ταιριάξαμε πολύ, πραγματικά.
Στην πορεία ανακαλύψαμε ότι είμαστε κι οι δυο Κρητικοί. Εγώ δεν γνώριζα ότι ο Κώστας κατάγεται από εκεί και μάλιστα απ’ την ίδια περιοχή, απ’ τα ορεινά του Ρεθύμνου. Ο Κώστας αγκάλιασε τη μουσική μου απ’ την πρώτη κιόλας μελοποίηση που έγινε στους στίχους του, πράγμα που μου έδωσε πολλή δύναμη για να συνεχίσω. Ήταν φανερά ευχαριστημένος, όπως ήμουν κι εγώ ενθουσιασμένη με τους στίχους που μου έστελνε. Δεν είναι συνηθισμένο – για την ακρίβεια, είναι σπάνιο – δέκα στους δέκα στίχους να σου μιλάνε! Φυσικά, αυτός είναι ένας Φασουλάς, δεν είναι τυχαίο!
Κι εσύ γράφεις στίχο, δε γράφεις μόνο μουσική, οπότε υπάρχει ένας επιπλέον βαθμός δυσκολίας στο να σου μιλήσουν οι στίχοι κάποιου άλλου δημιουργού.
Έτσι ακριβώς. Ο στίχος, όμως, ενός άλλου ανθρώπου, όπως έγινε τώρα με την περίπτωση του Φασουλά, σε οδηγεί σε άλλα νερά, στα οποία ο δικός σου στίχος δε θα σε οδηγούσε. Αυτό έχει μεγάλο ενδιαφέρον γιατί έτσι ανακαλύπτεις και τον ίδιο σου τον εαυτό.
Και σου ανοίγονται και άλλοι ορίζοντες ως προς τη δημιουργία.
Έτσι είναι. Η τέχνη γεννά τέχνη. Και μάλιστα, προέκυψαν στην πορεία κιmάλλα τραγούδια πέρα απ’ τα 8 που υπάρχουν στα “Άδεια ρούχα”.
Πολύ πιθανό, λοιπόν, να περιμένουμε κι άλλο άλμπουμ με τραγούδια σας στο μέλλον.
Ναι, σίγουρα! Γιατί όχι; Δεν έχει τελειώσει αυτό το κεφάλαιο με τον Κώστα. Έχει να δώσει πράγματα…
Στα τραγούδια αυτά βρήκατε και την ιδανική ερμηνεύτρια στο πρόσωπο της Φωτεινής Βελεσιώτου. Τραγούδια κομμένα και ραμμένα για την φωνή της.
Ναι, εξ αρχής. Και ο Κώστας έγραψε στο κλίμα της Φωτεινής αλλά και εγώ, που τη γνωρίζω πάρα πολύ καλά, όχι μόνο σαν άνθρωπο αλλά και μουσικά, δηλαδή τη χροιά της, την έκταση της φωνής της, το ηχόχρωμα. Πρόκειται για τραγούδια που γράφτηκαν “επάνω της”. Και αν τ’ ακούσει κανείς με προσοχή, θεωρώ πως θα το καταλάβει αμέσως!
Με τον Κώστα Παρίσση να έχει κάνει τις ενορχηστρώσεις των τραγουδιών, έχουμε άλλη μια ωραία συνεργασία στα “Άδεια ρούχα”.
Πραγματικά ήταν μια εξαιρετική συνεργασία. Ο Κώστας Παρίσσης σεβάστηκε απόλυτα το υλικό που του κατέθεσα ως demo και οι πινελιές του ανέδειξαν τα τραγούδια με τον καλύτερο τρόπο! Αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί συνήθως οι δημιουργοί δεν είναι τόσο ανοιχτοί στις προτάσεις των
ενορχηστρωτών και πολλές φορές προκύπτουν συγκρούσεις.
Ένας δίσκος γεμάτος ευτυχείς συγκυρίες, λοιπόν!
Ναι! Η μόνη ατυχής συγκυρία είναι η εποχή, γιατί σίγουρα δεν είναι ό,τι καλύτερο να κυκλοφορήσει δίσκος σε καιρό πανδημίας!
Μια που το αναφέρεις, θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι μουσικοί, οι καλλιτέχνες γενικότερα, αντιμετωπίστηκαν μ’ έναν υποτιμητικό τρόπο απ’ την πολιτεία, που δεν έδειξε κάποια διάθεση να στηρίξει ουσιαστικά τον καλλιτεχνικό χώρο κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Μιλάμε για πρωτόγνωρη στάση. Παράλογη. Πραγματικά, χάνει τα λόγια του ο άνθρωπος όταν αναλογίζεται πώς αντιμετωπίστηκαν οι μουσικοί.
Ωστόσο ο πολιτισμός μιας χώρας φαίνεται κυρίως απ’ τον τρόπο που στηρίζει ή όχι την κάθε μορφή Τέχνης.
Είναι και εσκεμμένο, νομίζω, αυτό. Γιατί η Τέχνη είναι ένα “όπλο” στα χέρια της δημοκρατίας και της ελευθερίας, Επιπλέον, ανοίγει τους ορίζοντες του ανθρώπου… οπότε πρέπει να “αφοπλιστεί”…
Ένα άλλο σημείο των καιρών είναι και τα singles. Xωρίς να είναι, βέβαια, κατακριτέο, μια που και ο κόσμος της μουσικής αναγκάζεται ν’ ακολουθεί τις εξελίξεις και να λειτουργεί μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες. Δεν παύουν όμως, να μας λείπουν οι ολοκληρωμένες δισκογραφικές δουλειές. Ειδικά αυτό που κάνατε με τον Κώστα Φασουλά και τη Φωτεινή Βελεσιώτου είναι κάτι που σπανίζει.
Είναι και λίγο ουτοπικό, ίσως. Γιατί, πραγματικά, “μαρκετίστικα” δε λειτουργεί αυτό το πράγμα. Θελήσαμε, όμως, να κινηθούμε με τον παλιό καλό τρόπο!
Ξέρω πως είσαι μια ανήσυχη, πολύ δημιουργική μουσικός, οπότε φαντάζομαι πως δουλεύεις και κάποια άλλα πράγματα. Θα υπάρξουν και κάποιες ζωντανές εμφανίσεις;
Μέσα στο καλοκαίρι θα γίνουν κάποια lives με μικρά σχήματα, δηλαδή με δύο τρία άτομα, με ερμηνευτή τον Πάνο Ζώη, αυτό το χαρισματικό παιδί, μετον οποίο ετοιμάζουμε κι έναν δίσκο. Επίσης, με τον Οδυσσέα Μαυρομάτη ετοιμάζουμε μια δισκογραφική δουλειά, που θα έχει πιο ροκ ήχο! Θα έχει και άλλα στοιχεία, όμως, δε θα είναι αμιγώς ροκ γιατί εμένα ποτέ δε μ’εξέφραζαν τα “χαρακτηρισμένα” μουσικά τοπία! Κι αυτό που μου άρεσε πάρα πολύ σ’ αυτή τη δουλειά, που είναι σχεδόν έτοιμη, είναι η ελευθερία που έχουμε βιώσει σε επίπεδο ιδεών και πειραματισμών, μαζί με τουςεξαιρετικούς μουσικούς που έχουν παίξει. Θεωρώ, λοιπόν, ότι θα είναι μια πρόταση ως προς το ηχητικό αποτέλεσμα!
Πέρα απ’ αυτά ετοιμάζομαι και για κάποιες συναυλίες μέσα στον Σεπτέμβρη με τον Θοδωρή Κοτονιά. Υπάρχουν, όμως, κάποιες σκέψεις και προτάσεις και για μέσα στον Αύγουστο, που θα τις συζητήσουμε.
Ο Κώστας Φασουλάς για τη Σοφία Νάτσιου και τη συνεργασία τους
Η συνεργασία μου με τη Σοφία Νάτσιου κιαι τη Φωτεινή Βελεσιώτου στα “Άδεια ρούχα” θα μείνει στη μνήμη μου ως κάτι πολύ θερμό και ζωντανό!
Αυτό που κράτησα και μπορώ να πω με βεβαιότητα, είναι πως η Σοφία είναι ένας άνθρωπος “ψυχωμένος”. Μπορεί ν’ ακούγεται ρητορικό αυτό που λέω αλλά είναι κάτι που σπανίζει στην τέχνη κι η Σοφία το έχει αυτό. Οι μουσικές της, οι μελωδίες της έχουν ψυχή, δεν είναι κάτι εγκεφαλικό και διεκπεραιωτικό. Αυτό αποτελεί πια ζητούμενο για μένα και είναι κάτι που διαπίστωσα από την πρώτη στιγμή της συνεργασίας μας.
Η Σοφία Νάτσιου έχει αφομοιώσει μέσα της το λαϊκό μας τραγούδι, όπως κι αυτό που λέμε “σχολή της Θεσσαλονίκης”. Εγώ για χρόνια προσπαθούσα να εστιάσω σ’ αυτό και να καταλάβω τι
ακριβώς είναι η “σχολή της Θεσσαλονίκης” και το διαπίστωσα μέσα απ’ τη συνεργασία μου με τη Σοφία.
Κατέληξα, λοιπόν, ότι δεν είναι κάτι που έχει να κάνει με τη μουσική αλλά με τη στάση απέναντι στη ζωή. Η Θεσσαλονίκη έχει μια άλλη στάση ζωής ή – για να το πω πιο σωστά – ένα διαφορετικό κοίταγμα απέναντι στα
πράγματα. Κι αυτή η διαφορετική ματιά είναι που δίνει και την ιδιαιτερότητα στη μουσική του τόπου.