Στο στούντιο του Ράδιο Σάρωθρον και καλεσμένος της εκπομπής «Πάνω στο σκοινί» με την Αντιγόνη Καριπίδου, ο σπουδαίος συνθέτης σε ρόλο ραδιοφωνικού παραγωγού, επέλεξε μερικά από τα τραγούδια που ξεχωρίζει απ’ την ελληνική δισκογραφία.
Ο Γιώργος Καζαντζής μοιράστηκε με τους ακροατές του Ράδιο Σάρωθρον μουσικές, σκέψεις και προβληματισμούς κι έδωσε την είδηση για τις δύο δισκογραφικές δουλειές που έρχονται!
Τα πράγματα στον χώρο της μουσικής έχουν αλλάξει δραματικά. Είσαι απ’ τους ανθρώπους που προσαρμόζονται εύκολα στις αλλαγές ή δυσκολεύτηκες να παρακολουθήσεις και να ακολουθήσεις τις εξελίξεις;
Κοίταξε, είναι αρκετά αυτά που επηρεάζουν τα πράγματα. Οι κυρίαρχοι παράγοντες είναι από τη μια η ψηφιοποίηση και η συρρίκνωση της δισκογραφικής παραγωγής κι από την άλλη και ο οικονομικός παράγοντας αλλά και η διαμόρφωση και η διαφοροποίηση μέσα στην πορεία του χρόνου της αισθητικής της κοινωνίας. Όλα αυτά πρέπει να τα δούμε, να τα δούμε ρεαλιστικά. Εγώ δεν τα βλέπω με χαρά αλλά προσαρμόζομαι και προσπαθώ μέσα απ’ αυτό, χωρίς να ρίξω την ποιότητα της δουλειάς μου και να κάνω εκπτώσεις, να κάνω τη δική μου πρόταση μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον.
Τα τελευταία δύο χρόνια είχαμε και το πρωτόγνωρο φαινόμενο της πανδημίας και του lockdown. Πώς είδες να επιδρά αυτό στον χώρο σας και πώς το βίωσες προσωπικά;
Οικονομικά σίγουρα ο χώρος των μουσικών και των συναφών επαγγελμάτων έπαθε καθίζηση. Και δεν υπήρξε και καμία μέριμνα. Προσωπικά, επειδή κατά τη διάρκεια της πανδημίας είχα χρόνο κι επειδή το δικό μας αντικείμενο έχει μέσα του αρκετή εσωστρέφεια, μου βγήκε δημιουργικά αυτό. Μάλιστα, μεταξύ των δύο lockdown μάζεψα μουσικούς και από τη Θεσσαλονίκη και από την Αθήνα και ηχογράφησα δύο δίσκους, για να έχω υλικό να δουλεύω. Ο πρώτος ήταν με τον Παντελή Θαλασσινό, που είναι έτοιμος κι έχουν κυκλοφορήσει ήδη δύο τραγούδια ενώ τον Σεπτέμβριο θα κυκλοφορήσει ολόκληρος. Ο δεύτερος, στον οποίο έχουμε κι εκεί πάρα πολύ ωραία τραγούδια κι είναι σχεδόν έτοιμος, είναι ένα come back με τη Λιζέτα Καλημέρη,
Πώς είδες να επηρεάζει το κοινωνικό σύνολο και την καθημερινότητά μας η πανδημία; Κι ακόμη, θα μπορούσαμε να πούμε πως κι αυτού του είδους οι καταστάσεις μπορούν ν’ αποτελέσουν για έναν δημιουργό πηγή έμπνευσης;
Όλο αυτό έβγαλε από τον Έλληνα μια παθογένεια, την οποία βιώσαμε όλοι. Γίναμε αποδέκτες τρομολαγνείας κι ενός απερίσκεπτου κι εξωπραγματικού κυνηγητού. Αυτό μ’ έκανε να ανασύρω από μέσα μου κι άλλα συναισθήματα, τα οποία ουσιαστικά πάλι οδηγούν στη δημιουργία, σ’ έναν καημό, σε μια ένσταση σ’ όλο αυτό. Γιατί εγώ τον πολιτικό μου λόγο και τη στάση ζωής μου τα εκφράζω μέσα απ’ τη μουσική μου.
Να δώσουμε, λοιπόν, τον λόγο και πάλι στη μουσική και μια που θ’ ακούσουμε το τραγούδι «Μέλισσες» με τη Φωτεινή Βελεσιώτου σε στίχους της Ελένης Φωτάκη, να σε ρωτήσω αν περίμενες αυτή την πολύ μεγάλη επιτυχία που έκανε.
Το τραγούδι αυτό το παίζαμε στη Βάρδια, ενάμιση χρόνο πριν κυκλοφορήσει. Άγνωστο τραγούδι τότε, που ο κόσμος το ζητούσε δυο και τρεις φορές κι ήταν ενθουσιώδης η απόκρισή του! Εκεί κατάλαβα ότι το κομμάτι έχει μέσα στον πυρήνα του μια δυναμική και στην πορεία το έδειξε αυτό, πήγε πάρα πολύ καλά. Βέβαια, αυτό που έγινε με τις «Άγριες μέλισσες» έδωσε μια άλλη ώθηση στο τραγούδι κι αυτό ήταν καλό για όλους μας. Η Φωτεινή είχε ήδη την πορεία της αλλά… στην Ελλάδα ζούμε και το ξέρουμε πως ο συνθέτης και ο στιχουργός ούτε που αναγνωρίζονται. Με τις «Μέλισσες» κάποιοι με ψάξανε κι αν έχεις υλικό καταγεγραμμένο, είναι εύκολο να πάρεις κάποια οφέλη απ’ αυτό το πράγμα. Και δεν εννοώ οικονομικά οφέλη, αλλά δημοτικότητας και απήχησης της μουσικής μου. Αυτό είναι που μ’ ενδιαφέρει εμένα.
Βέβαια τη σειρά την παρακολουθούσαν και άνθρωποι που δεν ακούν αυτό το είδος της μουσικής και άρα αυτοί ήταν οι νέοι αποδέκτες. Γιατί όσοι ακούν το είδος αυτό, όχι μόνο σε γνωρίζουν αλλά σε τοποθετούν (και δικαίως) στους κορυφαίους δημιουργούς.
Εντάξει, εγώ δε μπορώ να νιώσω κορυφαίος… Ευτυχώς, όμως, έχω ένα “δώρο”, όταν φύγω απ’ το στούντιο, θα το έχω ξεχάσει αυτό που είπες. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για έναν δημιουργό. Το λέω συνέχεια και θα το πω και τώρα: όταν ξεκινάς να γράψεις, να δημιουργήσεις απ’ το μηδέν, πρέπει να πας στο μηδέν. Πρέπει να νιώσεις ένα τίποτα, πρέπει να νιώσεις τη μηδαμινότητά σου κι ότι είσαι γυμνός μπροστά στο χάος της δημιουργίας και τον τρόμο αυτό που νιώθεις τότε, για να δημιουργήσεις. Αν νιώθεις ότι έχεις κάνει κάτι, ότι είσαι κάποιος… τελείωσες και σαν δημιουργός! Έτσι νομίζω.
Έτσι όπως το τοποθετείς εσύ απ’ τη δική σου πλευρά, έχεις απόλυτο δίκιο. Μου άρεσε αυτό που είπες, πως για να δημιουργήσεις πρέπει να ξεκινήσεις απ’ το μηδέν και άρα να νιώσεις μηδέν!
Μα και είμαστε μηδέν μπροστά στο χάος του σύμπαντος! Είναι χαζό να λέμε “κοίτα τι έχω φτιάξει”. Ωραία, είναι πολύ σημαντικό να νιώθεις το feedback, την επιστροφή από τη χαρά του κόσμου, που “ταξιδεύει” με μια δική σου δημιουργία αλλά μέχρι εκεί!
Να το θέσω τότε κι εγώ αλλιώς, για να το θυμάσαι κι όταν φύγεις απ’ το στούντιο: σε συγκαταλέγουμε στους πιο αγαπημένους μας!
Αυτό μ’ αρέσει! (γέλια)
* Τα τραγούδια που επέλεξε ο Γιώργος Καζαντζής:
1. Μίκης Θεοδωράκης – Την πόρτα ανοίγω το βράδυ (Μίκης Θεοδωράκης, Τάσος Λειβαδίτης)
2. Αλίκη Βουγιουκλάκη – Θάλασσα πλατιά (Μάνος Χατζιδάκις, Γιώργος Ρούσσος)
3. Ελένη Τσαλιγοπούλου – Κάτω απ’ τη μαρκίζα (Γιάννης Σπανός, Μάνος Ελευθερίου)
4. Γιώργος Νταλάρας – Του κάτω κόσμου τα πουλιά (Σταύρος Κουγιουμτζής, Μάνος Ελευθερίου)
5. Χαράλαμπος Γαργανουράκης – Τα λόγια και τα χρόνια (Γιάννης Μαρκόπουλος, Μάνος Ελευθερίου)
6. Σωτηρία Μπέλλου – Θα με δικάσει ο κούκος και τ’ αηδόνι (Δημήτρης Λάγιος, Μιχάλης Μπουρμπούλης)
7. Πάνος Γαβαλάς & Βούλα Γκίκα – Οι γλάροι (Νίκος Μεϊμάρης, Χαράλαμπος Βασιλειάδης, Σπύρος Περιστέρης)
8. Τάκης Μπίνης – Το δίχτυ (Σταύρος Ξαρχάκος, Νίκος Γκάτσος)
9. Ελευθερία Αρβανιτάκη – Όχι μαζί (Νίκος Μαμαγκάκης, Γιώργος Ιωάννου)
10. Γιώργος Μεράντζας – Μείνε (Μανώλης Πάππος, Φώτης Αγγουλές)