Ο Γιώργος Διβάρης, εικαστικός καλλιτέχνης και καθηγητής στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων τεχνών, καθώς και στο Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών «Τέχνη και δημόσια σφαίρα» του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με αφορμή την εικαστική έκθεση «Η κατασκευή των εννοιών και των πραγμάτων», μιλάει στο TheOpinion και το Θανάση Ράπτη.
Συνέντευξη: Θανάσης Ράπτης
Στο χώρο ‘Τo Pikap Kato’ εγκαινιάστηκε πριν από λίγες μέρες η εικαστική έκθεση «Η κατασκευή των εννοιών και των πραγμάτων». Καλλιτέχνες γεννημένοι σε πέντε διαφορετικές δεκαετίες προσεγγίζουν, ο καθένας με τα δικά του μέσα και το δικό του τρόπο, ένα θέμα που σίγουρα απασχολεί όλους τους καλλιέχνες, αλλά εμπλέκει άμεσα και τον θεατή στην αποκωδικοποίηση των εννοιών και τη δημιουργία νοημάτων.
Στην έκθεση συμμετέχουν:
Άντζη Καρατζά, Γιώργος Διβάρης, Γιώργος Μιχαλόπουλος, Καλλίνα Μαϊοπούλου, Κωνσταντίνα Μπονίδου, Κώστας Χριστόπουλος, Λεωνίδας Παπαδόπουλος, Μάριος Σπηλιόπουλος, Σταύρος Μπονάτσος
Επιμέλεια: Γιώργος Διβάρης
«Η κατασκευή των εννοιών και των πραγμάτων»
Έως 28 Ιανουαρίου 2023
Καθημερινά 18:00′ με 22:00′
To Pikap Kato, Ολύμπου 57, Θεσσαλονίκη
Με ποιο τρόπο αναδεικνύεται από τον καλλιτέχνη το κοινωνικό, το ατομικό και το πολιτικό, μέσα από τη χαοτική συνύπαρξη εννοιών, νοημάτων, μορφών, ετερόκλητων υλικών και τεχνικών;
Ο δημιουργός ενός έργου τέχνης εκτός από τις τεχνικές γνώσεις συνθέτει με τις εμπειρίες και τα βιώματά του από το περιβάλλον του, χρησιμοποιώντας και την σκέψη του και τα συναισθήματά του. Λειτουργεί δηλαδή ως σύνολη προσωπικότητα. Στην όλη διαδικασία κατασκευής του έργου συνυπάρχουν με έναν χαοτικό τρόπο οι σκέψεις του οι αντιλήψεις του για τον κόσμο, για την ίδια την τέχνη, για την κοινωνία, για την φύση, την πολιτική κ.ά. Όλα αυτά μορφοποιούνται ή και συμβολοποιούνται σε έργο.
Όσον αφορά την επιλογή των καλλιτεχνών, πιστεύετε ότι είναι πάντα σκόπιμο να γίνεται με βάση τους κοινούς τόπους και παραδοχές στη διαδικασία κατασκευής των έργων ή μπορεί να επιδιώκεται και το στοιχείο της έκπληξης με τη σύνθεση τελείως διαφορετικών απόψεων που αφορούν αυτή τη διαδικασία;
Όχι δεν υπάρχει συγκεκριμένος τέτοιος γενικός κανόνας για την επιλογή των καλλιτεχνών. Συνήθως οι ομαδικές εκθέσεις σήμερα έχουν συγκεκριμένο θέμα που έχει δοθεί από τον επιμελητή και επιλέγονται οι καλλιτέχνες που επεξεργάζονται έννοιες και φόρμες που “υπηρετούν” το θέμα της έκθεσης. Στην δική μας έκθεση στοχευμένα δεν υπάρχει άλλο θέμα παρά η ίδια η κατασκευή των έργων και η φόρμα τους που παράγει έννοιες. Αυτό το επιχειρούμε για να επικοινωνήσουν οι θεατές με την ωμή υλικότητα των έργων. Για αυτό και επιλέξαμε να δείξουμε τα έργα μας όσοι ήδη είχαμε κοινούς τόπους και παραδοχές στη διαδικασία κατασκευής των έργων, για να διευκολύνουμε τους θεατές σε αυτή τους την ανάγνωση. Και στην πραγματικότητα εγώ δεν λειτούργησα σαν επιμελητής αλλά σαν οργανωτής της έκθεσης των έργων μας.
Ο άνθρωπος-θεατής απολαμβάνει αυτό καθαυτό το αντικείμενο της τέχνης, ή το νόημα που ο ίδιος του προσδίδει;
Οι θεατές και δύνανται να απολαμβάνουν αν θέλουν αυτό καθαυτό το αντικείμενο της τέχνης, και να δίνουν νόημα που ο καθένας χωριστά προσδίδει. Στην πραγματικότητα η δημιουργία ενός έργου τέχνης δεν σταματάει με την κατασκευή του έργου τέχνης από τον καλλιτέχνη, οι θεατές με την σειρά τους δημιουργούν νοήματα που δεν είναι πάντα ταυτόσημα με του καλλιτέχνη καθώς επίσης ταυτίζονται ή διαφοροποιούνται με έργα και καλλιτέχνες. Όλη αυτή η πρόσληψη και η υποδοχή του έργου τέχνης από τους θεατές είναι εξίσου δημιουργική διαδικασία και ίσης αξίας με του καλλιτέχνη που παράγει τα έργα. Γι αυτό και οι δημιουργική διαδικασία παραγωγής νοημάτων από τους θεατές καθώς και οι επιλογές τους μπορεί να είναι καλές ή κακές όπως ένα έργο τέχνης.
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ …
Η Άντζη Καρατζά γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966. Σπούδασε στη Σχολή Βακαλό και στην ΑΣΚΤ, στο εργαστήριο του Νίκου Κεσσανλή με υποτροφία του ΙΚΥ, ενώ παράλληλα και για δύο χρόνια, παρακολούθησε το εργαστήριο γλυπτικής με υπεύθυνο τον Γιώργο Νικολαΐδη. Έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Derby – visual communication. Έχει πραγματοποιήσει οκτώ ατομικές εκθέσεις και πολλές ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει πάρει μέρος στις Biennale νέων της Βαλένθια, της Βαρκελώνης και της Ριέκα.
Έργα της υπάρχουν σε πολλές επώνυμες, αλλά και ανώνυμες ιδιωτικές συλλογές και δημόσιους χώρους. Έχει πάρει το πρώτο βραβείο του Ιδρύματος Σπυρόπουλου και έχει εκδόσει το βιβλίο ΘΕΟΙ 1, με κείμενα και σχέδιά της από τις εκδόσεις ΟΞΥ. Έχει επιμεληθεί όλους τους καταλόγους της με κείμενα και έργα της, ενώ πρόσφατα εξέδωσε τρεις τόμους με τίτλο «βιβλίο τσέπης/βιβλίο τέρψης», μια αυτοέκδοση. Έχει εικονογραφήσει βιβλία και περιοδικά και έχει επιμεληθεί κοστούμια για θεατρικές παραστάσεις. Έχει επίσης επιμεληθεί εκθέσεις ΣτοΣχολείο, στη Σχολή Βακαλό, στο Ίδρυμα Θεοχαράκη, στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης και στο Μουσείο Μπενάκη. Έχει συνεργαστεί με τη Σχολή φωτογραφίας FOCUS, το Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης, το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης και από το 1996 διδάσκει πειραματικό σχέδιο στη Σχολή Βακαλό. Από το 2015 διδάσκει εικαστικά σε παιδιά του δημοτικού, ΣτοΣχολείο. Κείμενά της έχουν δημοσιευθεί σε γραφιστικά περιοδικά και περιοδικά ποίησης, όπως και στο διαδίκτυο. Από το 2005 και για 10 χρόνια αρθρογραφούσε, εικονογραφούσε και είχε την επιμέλεια του δισέλιδου της τέχνης στην εφημερίδα Ερευνητές της Σαββατιάτικης Καθημερινής. Είναι ιδρυτικό μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας ΚΛΑΝÅLΣπλας, ΣτοΣχολείο
www.stosxoleio.gr
Ζει και εργάζεται μεταξύ Όνειρου και Πραγματικότητας.
Ο Γιώργος Διβάρης γεννήθηκε στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας το 1956. Σπούδασε Καλές Τέχνες στην ΑΣΚΤ από το 1984 έως το 1989. Συνέχισε τις σπουδές του έναν ακόμα χρόνο στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (μεταπτυχιακό πρόγραμμα “Τέχνη και Φιλοσοφία”). Είναι εικαστικός καλλιτέχνης και καθηγητής στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων τεχνών (2009 έως σήμερα) καθώς και στο Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών “Τέχνη και δημόσια σφαίρα” του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (2018-σήμερα). Από το 2006 τον απασχολεί στα έργα του η έννοια της υπεροψίας καθώς και οι εικόνες των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Έχει εκθέσει κυρίως σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη σε πλήθος ομαδικών εκθέσεων και σε οκτώ ατομικές εκθέσεις και παρουσιάσεις.
Επιλογή εκθέσεων:
- 1995, στον χώρο του του παλαιού μύλου, “Μύλος” Θεσσαλονίκη
- 2001, “Άλεκτον”, στο χώρο Άλεκτον στην Αθήνα
- 2006 στην γκαλερί 24 στην Αθήνα με τίτλο “Υπεροψία”
- 2009 στη 2η Μπιενάλε της Θεσσαλονίκης “Praxis, τέχνη σε αβέβαιους καιρούς”
- 2013 “Metal Images”, στην γκαλερί Artis Causa, Θεσσαλονίκη
- “Η Μνήμη της Επανάστασης – Σύγχρονοι Έλληνες εικαστικοί,” το 2018 στην αίθουσα “Νίκος Κεσσανλής” στην Αθήνα.
Έργα του υπάρχουν σε πολλές δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές.
Ο Γιώργος Μιχαλόπουλος γεννήθηκε το 1996 στην Αθήνα
Σπουδές: 2014-2020, Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ., 5o Εργαστήριο Ζωγραφικής με διδάσκοντες τους, Γιώργο Διβάρη, Λάμπρο Ψυρράκη και Χρήστο Βενέτη.
Eκθέσεις:
- 2021, Γκαλερί Λόλα Νικολάου, Ομαδική έκθεση «Νέοι Καλλιτέχνες», Θεσσαλονίκη
- 2020, INSPIRE PROJECT 2020/ Μαίρη Ζυγούρη «Αρχεία Ονείρου», MOMus πειραματικό Κέντρο Τεχνών, Θεσσαλονίκη
- 2020, The Project Gallery, ομαδική έκθεση “Visual Meets Vinyl”, Νορμανού 3, Αθήνα
- 2019, To Pikap (the room), ατομική έκθεση με τίτλο «Ωδικά επεισόδια» , Ολύμπου 57, Θεσσαλονίκη
- 2019, 9η Μπιενάλε των φοιτητών των Σχολών Καλών Τεχνών Ελλάδος, χώρος «Νίκος Κεσσανλής», ΑΣΚΤ, Πειραιώς 256, Αθήνα (διάκριση με έπαινο)
- 2019, 4η Art-Thessaloniki contemporary Art Fair, ατομική έκθεση στo πλαίσιo έκθεσης των 10 διακριθέντων καλλιτεχνών για το βραβείο “MATAROA”, ΔΕΘ Helexpo, Θεσσαλονίκη
- 2019, Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης – Casa Bianca, Ομαδική έκθεση του 5ου Εργαστηρίου Ζωγραφικής του Τμήματος Εικαστικών & Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών ΑΠΘ
- 2019, Έκθεση έργου στην αίθουσα τελετών του ανοιχτού πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το έργο ανήκει στη μόνιμη συλλογή του Ε.Α.Π.
- 2018, Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης – Casa Bianca, Ομαδική έκθεση του 5ου Εργαστηρίου Ζωγραφικής του Τμήματος Εικαστικών & Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών ΑΠΘ
- 2018, INSPIRE PROJECT 2018 / CHRISTOPHER MAKOS: FACE THE STRANGE Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, θεσσαλονίκη
- 2018, Zina Αthanassiadou gallery, Ομαδική έκθεση νέων καλλιτεχνών “in art”, Θεσσαλονίκη
- 2017, 8η Μπιενάλε των φοιτητών των Σχολών Καλών Τεχνών Ελλάδος, Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης, Αποθήκη Β1 λιμάνι, Θεσσαλονίκη
- 2016, Zina Αthanassiadou gallery, Ομαδική έκθεση νέων καλλιτεχνών “in art”, Θεσσαλονίκη
- 2016, Ομαδική έκθεση: “Between Land & Sky”, Κοιτώνες πρώην στρατοπέδου Κόδρα, Καλαμαριά, Θεσσαλονίκη
Η Καλλίνα Μαϊοπούλου σπούδασε στη σχολή καλών τεχνών Αθήνας με καθηγητή το Γιώργο Λάππα. Στη συνέχεια συνέχισε τις σπουδές της στο Λονδίνο, στο πανεπιστήμιο Royal College of Art.Έχει παρουσιάσει την δουλειά της σε Ελλάδα και εξωτερικό. Είναι μέλος της εικαστικής ομάδας Κ.Λ.Α.Ν.Σ. Πλας.
Η Κωνσταντίνα Μπονίδου γεννήθηκε το 1995 στις Σέρρες. Εισήχθη το ακαδημαϊκό έτος 2014-2015 στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. Είναι τελειόφοιτη του 5ου Εργαστηρίου Ζωγραφικής με επιβλέποντα τον Γιώργο Διβάρη.
Εκθέσεις:
- 2015, 16η ομαδική έκθεση με τον εικαστικό σύλλογο του Δήμου Ηράκλειας Σερρών
- 2016, συμμετοχή στην κατασκευή σκηνικών για τη θεατρική παράσταση «Ομηρία – Μνήμες ενός ξεριζωμού»
- 2017, 17η ομαδική έκθεση με τον εικαστικό σύλλογο του Δήμου Ηράκλειας Σερρών
- 2018, 18η ομαδική έκθεση με τον εικαστικό σύλλογο του Δήμου Ηράκλειας Σερρών
- 2020, ομαδική έκθεση Athens Οpen Αrt, Γκαλερί Art Number 23
- 2022, 19η ομαδική έκθεση με τον εικαστικό σύλλογο του Δήμου Ηράκλειας Σερρών
Ο Κώστας Χριστόπουλος (Αθήνα, 1976) είναι εικαστικός καλλιτέχνης. Από το 2018 είναι Επίκουρος καθηγητής της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και ολοκλήρωσε το Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών της ίδιας σχολής. Είναι διδάκτορας του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Έχει πραγματοποιήσει τέσσερεις ατομικές και έχει συμμετάσχει σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει εκδώσει το βιβλίο Ο εθνοκεντρικός λόγος στη νεοελληνική τέχνη (εκδόσεις Ασίνη, 2022). Aπό το 2006 αρθρογραφεί στον ημερήσιο, περιοδικό και διαδικτυακό τύπο, έχοντας επίσης πλούσια κειμενογραφία σε συλλογικούς τόμους και καταλόγους εικαστικών εκθέσεων. Έχει επιμεληθεί και συνεπιμεληθεί ατομικές και ομαδικές εκθέσεις και από το 2018 είναι μέλος του Δ.Σ. της AICA Hellas, του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Ο Λεωνίδας Παπαδόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975. Έζησε στο Sydney της Αυστραλίας (1988-1992). Σπούδασε φωτογραφία και στη συνέχεια γλυπτική στη σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με καθηγητή τον Γ. Λάππα (2001-2006), απ’ όπου και αποφοίτησε με υποτροφία ως αριστούχος. Από το 2008, διδάσκει το μάθημα των εικαστικών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Είναι μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας Κ.Λ.Α.Ν.Σ.πλας. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του στις γκαλερί Batagianni και Eleftheria Tseliou σε τρεις ατομικές εκθέσεις (2008, 2011, 2014). Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές όπως των Παπαδημητρίου, Φέλιου, Μουσείου Μπενάκη.
Ο Μάριος Σπηλιόπουλος γεννήθηκε στον Πολύγυρο Χαλκιδικής το 1957. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών όπου και διδάσκει από το 1991. Σήμερα είναι καθηγητής στην Α.Σ.Κ.Τ. Εκπροσώπησε την Ελλάδα σε τρεις Πολιτιστικές Πρωτεύουσες της Ευρώπης (Γλασκώβη 1990, Μαδρίτη 1992 και Κοπεγχάγη 1996) και το 1989 στη 2nd Biennale της Κωνσταντινούπολης. Το 1994 βραβεύτηκε με το Grand Prix d’ Alexandrie στην 18th Biennale της Αλεξάνδρειας. Έχει παρουσιάσει έργα του σε 25 ατομικές και πάνω από 150 ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Ο Σταύρος Μπονάτσος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ με δάσκαλο τον Γιάννη Μόραλη. Πέρασε σαν κομήτης από το Παρίσι (1972-1976), στην Ecole nationale supérieure des arts appliqués et des métiers d’art, με υποτροφία. Στη συνέχεια προσγειώθηκε στην Αθήνα και ειδικότερα στην περιβόητη γειτονιά του Κολωνού, όπου ζει και εργάζεται. 12 ατομικές εκθέσεις. 60 ομαδικές μέχρι το 2000. Έκτοτε, βαρέθηκε να τις μετράει. Έργα του υπάρχουν στο Υπουργείο Πολιτισμού, στην Εθνική Πινακοθήκη, στην Ελληνική Πρεσβεία στο Παρίσι, στον Τύμβο του Μαραθώνα, σε πολλά ξενοδοχεία και σε ιδιωτικές συλλογές. Έχει συνεργαστεί για 33 χρόνια με τη Σχολή Βακαλό, τη Σχολή φωτογραφίας FOCUS και έχει πάρει μέρος σε σεμινάρια, συζητήσεις και συνέδρια για τη σύγχρονη τέχνη. Έχει δουλέψει για το θέατρο, με σημαντικότερες συνεργασίες τον Κάρολο Κουν, τη Θεατρική Συντεχνία, το Πανεπ/μιο Αθηνών, Πάντειο Πανεπ/μιο κ.α. Είναι ιδρυτικό μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας ΚΛΑΝÅLΣπλας, ΣτοΣχολείο