Στην εκπομπή «Έπεσε Σύρμα» στον Flash 99,4 με τον Δημήτρη Συρμάτση, ο Παναγιώτης Κολογκούνης, πρόεδρος του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου Κεντρικής Μακεδονίας.
Για την απεργιακή κινητοποίηση της 17ης Απριλίου, καθώς και για την καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων μίλησε -μεταξύ άλλων- ο κ. Κολογκούνης.
Αναφερόμενος στην απεργία, ο πρόεδρος του Συνδικάτου, δήλωσε πως «τα συνδικάτα και οι εργαζόμενοι συνεχίζουν και κλιμακώνουν έναν αγώνα που έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετούς μήνες για υπογραφή συλλογικών συμβάσεων, για επαναφορά των δικαιωμάτων που έχουν χαθεί, για μέτρα ασφαλείας μέσα στους χώρους δουλειάς. Συνεχίζουμε τον αγώνα μας και σήμερα με την απεργία. Είναι σημαντικό που. είναι μαζική. Οι εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν και σήμερα μαζικά για να διαδηλώσουν και να απαιτήσουν αυξήσεις στους μισθούς».
Ερωτηθείς για το πόσο διαφορετικό θα ήταν το ύψος του κατώτατου μισθού με συλλογικές συμβάσεις από αυτό που ανακοινώνει η κυβέρνηση, ο κ. Κολογκούνης σημείωσε πως «πέρα από τον κατώτατο μισθό οι συλλογικές κλαδικές συμβάσεις διαμορφώνουν ένα κατώτατο μισθό μεγαλύτερο ανά κλάδο. Για παράδειγμα ο κατώτατος μισθός στον κλάδο του μετάλλου πριν την κατάργησή του το 2012 ήταν πολύ υψηλότερος από τον κατώτατο εθνικό μισθό. Προστάτευε δικαιώματα, όπως το επίδομα ανθυγιεινής εργασίας, το επίδομα παιδιού και γάμου. Μια σειρά άλλα δικαιώματα όπως ωράρια, τα οποία με την κατάργηση της κλαδικής σύμβασης έχουν πάψει να ισχύουν. Και στην καλύτερη περίπτωση ισχύει ό,τι προβλέπει η εθνική συλλογική σύμβαση. Δηλαδή τα κατώτατα όρια που υπάρχουν συνολικά. Γι’ αυτό παλεύουμε για κλασικές συμβάσεις και επιχειρησιακές συμβάσεις, όπου όλα αυτά τα δικαιώματα που είχαμε αλλά και που μπορούμε σήμερα το 2024 να έχουμε, μπορούν να εξασφαλιστούν. Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα, στο Πέραμα, ότι αυτή τη στιγμή οι εργαζόμενοι έχουν υπογράψει, εδώ και 4 χρόνια, σύμβαση με 7ωρο πενθήμερο».
Όσον αφορά τα εργασιακά δικαιώματα που καταπατώνται, ο κ. Κολογκούνης τόνισε πως «ο καθένας καταλαβαίνει ότι όταν αρχίζει η εταιρεία και φωνάζει έναν έναν τον εργαζόμενο στο γραφείο του διευθυντή για να συζητήσουν, ο κάθε εργαζόμενος είναι πολύ αδύναμος να απαντήσει και να διεκδικήσει. Συνέχεια νέα κύματα και μέσα από νομοσχέδια έρχονται για να μειώσουν όλα αυτά τα δικαιώματα που κάποτε τα θεωρούσαμε δεδομένα και ήταν αδιανόητο ότι χρόνια αργότερα να μην υπάρχουν. Όπως ισχύει με το πενθήμερο οχτάωρο ή με τις συμβάσεις αορίστου χρόνου που βλέπουμε καθημερινά τις ελαστικές μορφές εργασίας, τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου, τα 4ωρα, τα 6ωρα κλπ να αυξάνονται και να υπερτερούν».
«Συνεχίζουμε και τις επόμενες ημέρες. Δε σταματάμε εδώ. Με το συλλαλητήριο το Σάββατο αλλά και την απεργία την 1η του Μάη πάμε κόντρα στην προσπάθεια που κάνει η κυβέρνηση εκείνη τη μέρα που τιμάμε τους αγώνες της εργατικής τάξης να μην ακουστεί φωνή», κατέληξε.