Δεκάδες Θεσσαλονικείς είχαν την ευκαιρία σήμερα να παρακολουθήσουν την συζήτηση με θέμα τη βιώσιμη κινητικότητα.
Η εκδήλωση –συζήτηση πραγματοποιήθηκε στην στην Αίθουσα «Μανόλης Αναγνωστάκης», στο Δημαρχείο της πόλης και υλοποιήθηκε με την πρωτοβουλία της Δημοτικής Παράταξης «Πόλη ανάποδα».
Στην εκδήλωση τέθηκαν επί τάπητος τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Θεσσαλονίκη και η ουσιαστική ανάγκη να παρθούν μέτρα από τους αρμόδιους φορείς, ώστε η πόλη να γίνει πιο «φιλική» και προσβάσιμη.
Τον λόγο έλαβε αρχικά η αρχιτέκτων μηχανικός, Μαρία Ζουρνά, η οποία χαρακτήρισε τη βιώσιμη κινητικότητα ως «το δημοκρατικό τρόπο διαχείρισης του δημοσίου χώρου», τονίζοντας πως «αυτός ανήκει σε όλους και όχι μόνον στα αυτοκίνητα».
Στη συνέχεια, υπογράμμισε την ανάγκη μετατροπής της Θεσσαλονίκης σε μία πόλη, φιλική προς τους πεζούς, τα ΑμεΑ, τους ποδηλάτες, τους επισκέπτες, ζητώντας μία ξεκάθαρη πολιτική ως προς την κυκλοφορία και τη στάθμευση των οχημάτων.
Μάλιστα, τόνισε, πως σε κάθε προτεινόμενη λύση των κυκλοφοριακών προβλημάτων, θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι κοινωνικές και περιβαλλοντικές παράμετροι, ενώ στη συνέχεια, προχώρησε σε μία σειρά κινήσεων για την βιώσιμη κινητικότητα στην πόλη.
Η κ. Ζουρνά, ενδεικτικά, ανέφερε την αύξηση των δρομολογίων των οχημάτων του ΟΑΣΘ με μέριμνα για την προσβασιμότητα, καθώς και τις καλύτερες συνθήκες σε αυτά, τη φροντίδα για ασφαλείς διαβάσεις στο αστικό οδικό δίκτυο, αλλά και πεζοδρομήσεις δρόμων, οι οποίες θα προσφέρουν στην πόλη χώρους για τους πολίτες και εικόνες «που θαυμάζουμε έξω και δεν τις έχουμε εμείς». Παράλληλα, επισήμανε την ανάγκη αλλαγής παλαιότερων εσφαλμένων αποφάσεων από τη διοίκηση του Δήμου, αναγνωρίζοντας το πολιτικό κόστος.
«Είναι καιρός να κάνουμε κάτι για όλα αυτά. Πρέπει κάποιος να αναλάβει την πολιτική ευθύνη. Να σπάσουμε τα αυγά και να τα βάλουμε με τα συμφέροντα», κατέληξε.
«Η συμπερίληψη είναι πολιτική υποχρέωση, όχι φιλανθρωπία»
Από την πλευρά της, η Μαρία Καλαμδαρίδου, η οποία είναι κάτοικος της Θεσσαλονίκης αλλά και χρήστης αναπηρικού αμαξιδίου, τόνισε πως η πόλη δεν είναι προσβάσιμη. «Η προσβασιμότητα είναι μία ευρύτερη έννοια. Έχει να κάνει και με την οικονομική, την κοινωνική και την πρακτική προσβασιμότητα. Αφορά και τους ηλικιωμένους και τους γονείς με τα καροτσάκια», σημείωσε.
Μιλώντας εξ ονόματος των χρηστών αμαξιδίων, δεν έκρυψε την απογοήτευση της, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι, «έχουμε περάσει από την απογοήτευση στην παραδοχή», τονίζοντας πως «Είναι σημαντικό να συσπειρωνόμαστε και όχι να μεμψιμοιρούμε». Η ίδια, υπογράμμισε την ανάγκη να μην υπάρχουν ασυνέχειες και εμπόδια στην καθημερινές της διαδρομές, σχολιάζοντας καυστικά, «ήρθα χωρίς εμπόδια στο δημαρχείο γιατί μάλλον πρέπει να δίνει μία καλή εικόνα». «Θέλουν να πιστεύουμε πως το πρόβλημα είναι τα σώματά μας και όχι το πώς είναι δομημένη η πόλη. Μας λένε άτομα με ειδικές ανάγκες. Δεν έχουμε ειδικές ανάγκες, έχουμε ανάγκες όπως όλοι οι άνθρωποι», κατέληξε.
Επιπλέον, ο Κώστας Τερζόπουλος, μέλος της Ποδηλατικής Πολιτικής Gymnosophy, τόνισε τη συμβολή που θα μπορούσε να διαδραματίζει το ποδήλατο στη λύση του κυκλοφορικού, καθώς και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ποδηλάτες της πόλης.
Όσον αφορά τα ηλεκτρικά πατίνια και ποδήλατα, ανέφερε ότι, «στην Ελλάδα και τη Θεσσαλονίκη, το ποδήλατο δεν έχει πολλούς χρήστες. Ο ηλεκτρισμός θα πάρει πολύ κοινό. Δεν είναι κάτι αθώο. Χρειάζεται ρεύμα, μπαταρίες, με ότι αυτό συνεπάγεται. Μία έρευνα στη Γαλλία δείχνει ότι τα αγοράζουν σαν gadget, αλλά και πως αυτά δημιουργούν μετακινήσεις που δε θα υπήρχαν. Γίνεται σπατάλη πολλής ενέργειας».
«Είναι δύσκολη η συνύπαρξη με τα ηλεκτρικά πατίνια και ποδήλατα. Οι χρήστες τα πειράζουν και αναπτύσσουν μεγαλύτερη ταχύτητα από την προβλεπόμενη», πρόσθεσε.
Ο Θεοδόσης Κάσσανδρος, μέλος της παράταξης «Πόλη Ανάποδα», ανέφερε αρχικά πως «πρωταρχικό βήμα της σημερινής συζήτησης είναι να τοποθετήσουμε στο κέντρο της, τους ανθρώπους και όχι τα κέρδη. Η μετακίνηση είναι ένα θεμελιώδες κοινωνικό δικαίωμα και στοιχειώδης ατομική ελευθερία. Το κόστος της αναγκαίας μετακίνησης, ειδικά για τους εργαζόμενους, αποτελεί μία αναγκαία κοινωνική δαπάνη. Όταν αυτή μετακυλίεται μέσω του εισιτηρίου στον μετακινούμενο, τότε μετατρέπεται σε μία έμμεση μορφή φορολόγησης, κυρίως των φτωχότερων τάξεων» και πρόσθεσε ότι «το δίλημμα τελικά είναι να υπάρχει δημόσια ή ιδιωτική μετακίνηση; Η βασική αρχή της Πόλης Ανάποδα είναι η διευκόλυνση της κυκλοφορίας των ανθρώπων και όχι των οχημάτων».
Ο Θεοδόσης Κάσσανδρος, τόνισε επίσης ότι, «η Πόλη Ανάποδα υπερασπίζεται το δικαίωμα στη δημόσια μετακίνηση, όπου βασική αρχή για να γίνει αυτό είναι ένας δημόσιος ΟΑΣΘ, με προορισμό του διαθέσιμου χώρου στο Ι.Χ. με αποκλειστικές, προστατευμένες λωρίδες για την κίνηση των λεωφορείων» και συμπλήρωσε: «Ποιο θα ήταν το περιβαλλοντικό και κοινωνικό αποτύπωμα, αν τα χρήματα για δύο παραπάνω ανυψωμένες λωρίδες στην περιφερειακή, τα διαθέταμε για ένα ενιαίο και ασφαλές δίκτυο ποδηλατοδρόμων ή για θαλάσσιες συγκοινωνίες;»
