Έναν ατελείωτο γολγοθά ζουν καθημερινά οι Θεσσαλονικείς, προκειμένου να μετακινηθούν με το μοναδικό Μέσο Μεταφοράς που παρέχει η πόλη.
Γεμάτα λεωφορεία, βρώμικα, χωρίς εξαερισμό και παράθυρα, στάσεις που ξεχειλίζουν από κόσμο που περιμένει και δρομολόγια που δεν τηρούνται προκειμένου να βοηθήσουν στη σωστή μετακίνηση των πολιτών. Αυτή ίσως να είναι μια light περιγραφή για την κατάσταση που επικρατεί στον Οργανισμό Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης.
Τι επικρατεί στις στάσεις
Μια βόλτα στους δρόμους στη Θεσσαλονίκη, επιβεβαιώνει το τι επικρατεί στις στάσεις των λεωφορείων του ΟΑΣΘ, με τον ατελείωτο κόσμο να περιμένει να μπει σε ένα λεωφορείο. Μάλιστα, οι ώρες αιχμής για τον Οργανισμό, είναι ίσως οι δυσκολότερες, αφού κάθε πρωί και μεσημέρι που οι περισσότεροι πολίτες μετακινούνται για την εργασία τους ή την σχολή τους «παλέυουν» για να χωρέσουν σε ένα λεωφορείο. Οι τωρινές στάσεις δεν έχουν καν κάθισματα για όσους αναμένουν και δεν υπάρχουν σκέπαστρα.
Τον τελευταίο καιρό, τον γύρο του διαδικτύου κάνει μια φωτογραφία από την αρκετά..πρωτοποριακή στάση της γραμμής 26, με τους κατοίκους να έχουν επιμεληθεί οι ίδοι, προκειμένου να μπορούν να κάθονται όταν περιμένουν το λεωφορείο.
Όπως ανέφερε ένας κάτοικος της περιοχής στο The Opinion, «Αν περιμέναμε να μας φτιάξουν την στάση, μπορεί και να μη ζούσαμε». Εκτός από τις ανύπαρκτες στάσεις αναμονής, ο κόσμος είναι υποχρεωμένος να κοιτάζει επίμονα αναξιόπιστους πίνακες δρομολογίων, αφού ούτε οι πίνακες που βρίσκονται σε ελάχιστες στάσεις δεν λειτουργούν σωστά, αλλά και η ηλεκτρονική εφαρμογή του ΟΑΣΘ, αναγράφει δρομολόγια που δεν ισχύουν και αφίξεις λεωφορείων που…δεν εμφανίζονται ποτέ.
Σαρδελοποίηση και βρώμα
Όπως προαναφέρθηκε, οι πολίτες καθημερινά δίνουν έναν αγώνα για να μπορέσουν να χωρέσουν στο λεωφορείο που θέλουν να πάρουν. Όσοι εξυπηρετούνται με παραπάνω από μια γραμμές για να φτάσουν στον προορισμό τους, έχουν καταλήξει να θεωρούνται «προνομιούχοι». Από την άλλη μεριά, για εκείνους που θέλουν να φτάσουν σε μακρυνότερους προορισμούς, η μόνη λύση είναι η ατελείωτη αναμονή, χωρίς καν να γνωρίζουν αν και πότε θα έρθει το λεωφορείο που θέλουν.
Και στις δύο περιπτώσεις, ο κόσμος μπαίνει όπως μπορεί στο λεωφορείο, με το φαινόμενο της «σαρδελοποίησης» θα επικρατεί όλες τις ώρες. Οι ελάχιστες θέσεις, συγκριτικά με τον κόσμο που πρόκειται να μεταφέρει το κάθε λεωφορείο, γεμίζουν από τις πρώτες κιόλας στάσεις. Έτσι, όλοι όσοι θέλουν να μετακινηθούν με κάποιο λεωφορείο που είναι ήδη γεμάτο, προσπαθούν να χωρέσουν, αυτοί και τα πράγματα τους, με την κατάσταση που επικρατεί καθ’όλη τη διάρκεια της διαδρομής να είναι αποπνικτική.
Τα νέα…γερμανικά λεωφορεία
Όταν πριν από μερικά χρόνια είχαν κάνει τις πρώτες τους εμφανίσεις στην Θεσσαλονίκη τα «καινούρια» λεωφορεία του ΟΑΣΘ, ο οργανισμός πανηγύριζε για αυτή την κίνηση, λέγοντας μάλιστα με υπερηφάνεια ότι ….«τα έχει 400», θέλοντας να τονίσει πως ο στόλος των λεωφορείων φτάνει τα 500 οχήματα.
Κι όμως, από αυτά τα 400 λεωφορεία για τα οποία ο Οργανισμός καφιέται, ούτε τα μισά δεν κυκλοφορούν στους δρόμους της Θεσσαλονίκης. Ταυτόχρονα, στο εσωτερικό τους επικρατεί το χάος: Ανεπάρκεια παραθύρων, μηδενικός καθαρισμός, ταμπέλες και αυτοκόλλητα στα γερμανικά, μιας και αρκετά από τα νέα λεωφορεία ήρθαν από τη Λειψία και μηχανήματα για έκδοση εισιτηρίων που δεν δίνουν ρέστα. Άλλα μάλιστα δεν λειτουργούν καθόλου.
Ατέλειωτη ταλαιπωρία και χαμένος χρόνος
Άνθρωποι που στέκονται για ώρα σε μια στάση λεωφορείου, σε κεντρικά σημεία του κέντρου της Θεσσαλονίκης, όπως στην Καμάρα, την Κολόμβου και το «πέταλο» της Αριστοτέλους, μιλούν στο The Opinion για την καθημερινότητα τους και τον χρόνο που χάνουν από την ημέρα τους, προκειμένου να βρεθούν στη δουλειά, το Πανεπιστήμιο ή κάποια άλλη υποχρέωση τους που χρειάζεται μετακίνηση.
«Σπουδάζω στο ΤΕΙ που βρίσκεται στη Σίνδο και μένω στο κέντρο. Κάθε μέρα πρέπει να πάω στο σταθμό, όπως και πολλοί άλλοι συμφοιτητές μου ή και άνθρωποι που δουλεύουν δυτικά. Πρέπει να πάρω ένα λεωφορείο για τον σταθμό, συνήθως το παίρνω από Κολόμβου και μετά να μπω στο 52 που πραγματικά δε χωράμε. Κάθε χρόνο παραπονιόμαστε για αυτό και κανείς δεν κάνει τίποτα. Δεν ξέρω αν φταίει περισσότερο το ΤΕΙ. Ο ΟΑΣΘ όμως, που ξέρει πόσος κόσμος χρειάζεται να πάρει κάθε μέρα το συγκεκριμένο λεωφορείο και να πάει στη Σίνδο. Ευτυχώς να λέμε που τα λεωφορεία είναι μεγάλα και μπαίνουμε όσοι μπορούμε. Οι άλλοι περιμένουν στον Σταθμό και κάνουν τον σταυρό τους» λέει χαρακτηριστικά ο Γιώργος, φοιτητής Ιατρικών Εργαστηρίων στο Αλεξάνδρειο Τεχνολογικό Ίδρυμα, που πλέον ανήκει στο Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδος.
Από την άλλη πλευρά της πόλης, στα ανατολικά, που οι επιλογές λεωφορείων για αρκετές περιοχές είναι περισσότερες από μια, τα πράγματα δεν είναι καθόλου διαφορετικά από ότι στα δυτικά, αφού ο κόσμος φαίνεται να ταλαιπωρείται το ίδιο. «Στο 5 και το 6 που πηγαίνουν στην Καλαμαριά, έχουν ξεκινήσει πλέον να έρχονται μικρά λεωφορεία, που χωράνε τον μισό κόσμο. Αν δεν μπεις στο λεωφορείο από κάποια στάση που είναι στην αρχή, δεν υπάρχει περίπτωση να μπεις. Στην Όλγας γίνεται ο χαμός. Σπρωχνόμαστε μπας και μπει κανένας άλλος» αναφέρει η Κωνσταντίνα, που εργάζεται σε κατάστημα οπτικών στον δήμο Καλαμαριάς.
