Σαν τα «μανιτάρια» ξεφυτρώνουν το ένα μετά το άλλο τα καταστήματα με ρούχα από δεύτερο χέρι σε αρκετές περιοχές, τόσο σε κεντρικά σημεία, όσο και στη δυτική και ανατολική Θεσσαλονίκη.
Σε όλο σχεδόν το μήκος της Εγνατίας, στο κέντρο της πόλης, περισσότερα από εννέα καταστήματα με ρούχα από δεύτερο χέρι έχουν ανοίξει από το 2019 έως σήμερα.
Την ίδια εικόνα συναντάμε και στην οδό Βασιλίσσης Όλγας με περισσότερα από πέντε καταστήματα, στην Καλαμαριά όπου υπάρχουν περισσότερα από τρία και στον δήμο Κορδελιού Ευόσμου, αλλά και σε άλλες περιοχές της πόλης. Τα περισσότερα από αυτά είναι χώροι πολλών τετραγωνικών μέτρων που άλλοτε στέγαζαν τράπεζες ή πολυκαταστήματα.
Στα καταστήματα με ρούχα από δεύτερο χέρι θα βρει ο καταναλωτής ρούχα, παπούτσια, ακόμη και αξεσουάρ σε τιμές που προκαλούν «έκπληξη» για τους καταναλωτές και «απορία» για τους υπόλοιπους εμπόρους, καθώς φούτερ και μπλούζες πωλούνται τρία με τέσσερα ευρώ, οι τιμές στα μπουφάν κυμαίνονται στα δέκα και δώδεκα ευρώ, ενώ τα τζιν στοιχίζουν τέσσερα και πέντε ευρώ.
Απορίες εμπόρων
Οι χαμηλές αυτές τιμές προκαλούν απορία σε μεγάλη μερίδα «παραδοσιακών» εμπόρων που αναρωτιούνται για το οξύμωρο –όπως το χαρακτηρίζουν- γεγονός τα καταστήματα αυτά να καλύπουν τα τεράστια λειτουργικά κόστη (ενοίκια, μισθούς κ.λπ), όταν οι τιμές τους είναι κάτω του κόστους.
Παράλληλα, δεν είναι λίγοι οι επαγγελματίες που επισημαίνουν ότι στα εν λόγω καταστήματα δεν αναγράφεται πάνω στα ρούχα από δεύτερο χέρι η χώρα προέλευσης και ότι δεν γίνονται οι απαραίτητοι έλεγχοι.
«Αυτά τα ρούχα αγοράζονται με τον τόνο, θεωρητικά μία ‘’μπάλα’’ ενός τόνου με ρούχα από δεύτερο χέρι μπορεί να κοστίζει 600 ευρώ. Το γεγονός ότι μόνο στην Εγνατία, για παράδειγμα, λειτουργούν δέκα καταστήματα υποδηλώνει την οικονομική υποβάθμιση της κοινωνίας, γιατί τις ‘’καλές’’ εποχές δεν υπήρχε περίπτωση να υπάρξουν τέτοια μαγαζιά στη Θεσσαλονίκη, εποχές που ο κόσμος είχε χρήματα», αναφέρει στο ΤheOpinion, ο πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, Παντελής Φιλιππίδης.
Ο κ. Φιλιππίδης θυμίζει ότι η πρώτη εμφάνιση των ρούχων από δεύτερο χέρι στη Θεσσαλονίκη έγινε το 2018 στις λαϊκές αγορές κι έναν χρόνο αργότερα άνοιξαν τα πρώτα καταστήματα σε κέντρο και ανατολική Θεσσαλονίκη.
«Το ζητούμενο είναι ότι δεν γνωρίζουμε τι πιστοποιητικά φέρουν αυτά τα ρούχα. Τα ρούχα από δεύτερο χέρι θα πρέπει να έχουν περάσει από κλίβανο, γιατί σε διαφορετική περίπτωση συντρέχουν σοβαροί κίνδυνοι για την υγεία, λόγω μυκητιάσεων κλπ», συμπληρώνει ο κ. Φιλιππίδης. Σύμφωνα με τον κ. Φιλιππίδη, δεν γίνονται οι απαραίτητοι έλεγχοι από τις ελεγκτικές αρχές.
«Πρόκειται για κατά κύριο λόγο ταλαιπωρημένα ρούχα. Τα ρούχα από δεύτερο χέρι θα πρέπει να φέρουν ειδικά παραστατικά που θα πρέπει να αναγράφουν ότι είναι μεταχειρισμένα καθώς και ότι έχουν γίνει και πού οι ειδικοί καθαρισμοί και οι αποστειρώσεις», αναφέρει στο TheOpinion, ο Ηλίας Καπράλος, ιδιοκτήτης καταστήματος ένδυσης στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
«Υπάρχουν αρκετές θεωρίες από πού προέρχονται στα ρούχα. Μεταξύ αυτών των θεωριών είναι ότι προέρχονται από εράνους και αγοράζονται με το κιλό από αποθήκες αγνώστων στοιχείων πολιτών στην Ευρωπαϊκή Ένωση», σημειώνει ο κ. Καπράλος και συμπληρώνει ότι «δεν υπάρχει κοστολογημένο τρία και τέσσερα ευρώ τζιν παντελόνι πουθενά».
Σοβαροί προβληματισμοί δημιουργούνται αναφορικά με το κόστος τον ενοικίων στα καταστήματα αυτά. Επαγγελματίες ένδυσης και υπόδησης αναφέρουν στο TheOpinion ότι όσοι δραστηριοποιούνται στον κλάδο των μεταχειρισμένων ρούχων φέρεται να νοικιάζουν τα καταστήματα με υψηλά μισθώματα, συμπαρασύροντας έτσι τις τιμές των ενοικίων εν γένει στην επαγγελματική στέγη.
«Όποιο κατάστημα κλείνει κυρίως στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, αμέσως γίνεται κατάστημα με μεταχειρισμένα ρούχα. Ωστόσο οι έλεγχοι στην αγορά είναι δειγματοληπτικοί και έτσι δεν ξέρουμε τις προελεύσεις και την κατάσταση των ρούχων αυτών όσον αφορά θέματα υγιεινής», αναφέρει ο κ. Καπράλος.