Ο δημοσιογραφος-Πολιτικος επιστημονας Χρήστος Αβραμίδης αρθρογραφεί στο TheOpinion.gr για τα τελευταία γεγονότα με την αστυνομική παρουσία στο ΑΠΘ.
Δεν είναι λίγες οι φορές που οι επιθέσεις της αστυνομίας με χημικά διαμορφώνουν ασφυκτικές καταστάσεις. Όμως αυτό που συνέβη στη συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου ήταν πραγματικά εγκληματικό. Περισσότεροι από 5.000 άνθρωποι έπρεπε (αν θέλουν να αναπνεύσουν) να εκκενώσουν τον χώρο μέσα από 3 μικρές εξόδους. Οι δύο από αυτές ήταν στενές σκάλες. H τρίτη έξοδος έχει μορφολογία τούνελ και μάλιστα βομβαρδίστηκε και αυτή από χημικά της αστυνομίας.
Αποτέλεσμα;
Χιλιάδες άνθρωποι έπρεπε να αποχωρήσουν γρήγορα μέσα από δυο στενά κλιμακοστάσια. Το ότι δεν σημειώθηκε τραγωδία παρόμοια ή και μεγαλύτερη από αυτήν της Θύρας 7 οφείλεται σε τύχη, αλλά και στην ψυχραιμία που επέδειξαν οι άνθρωποι που βρίσκονταν εκεί, με πρώτους από όλους τους διοργανωτές του Ελευθεριακού «φεστιβάλ κατειλημμένων χώρων και συλλογικοτήτων» και τους καλλιτέχνες, οι οποίοι όχι μόνο δεν άφησαν έρμαιο τον χώρο στις ορδές της αστυνομίας, αλλά παρέμειναν εκεί και συνέβαλαν στην ψύχραιμη αντίδραση του κόσμου.
Είναι χαρακτηριστική η κίνηση και των διοργανωτών και του Θανάση Παπακωνσταντίνου, οι οποίοι παρότι πνίγονταν όπως όλοι από τα χημικά, ανέβηκαν στην σκηνή και σύστησαν ψυχραιμία, ζητώντας ταυτόχρονα από τους ανθρώπους να μην τρέχουν ώστε να μην ποδοπατηθούν. Μια κίνηση που αξίζει να μαθευτεί παντού.
Διότι:
Oι αστυνομικοί που υποτίθεται ότι προστατεύουν τον πολίτη, κόντεψαν να τον σκοτώσουν, ενώ οι αναρχικοί που βάση την κυβέρνηση μοιάζουν με κάτι ανθρωποφάγους που κυκλοφορούν με βαριοπούλες, προστάτεψαν με τη στάση τους την ανθρώπινη ζωή.
Το βράδυ της συναυλίας σταθήκαμε τυχεροί. Κανένας δεν πέθανε απ’την εγκληματική ενέργεια της αστυνομίας. Το ίδιο τυχεροί σταθήκαμε και στα τέλη του Μαΐου. Η χειροβομβίδα κρότου-λάμψης που είχε εκτοξεύσει σε ευθεία βολή η αστυνομία χτύπησε στο στόμα του φοιτητή Γιάννη Ντουσάκη
και όχι ένα εκατοστό πιο ψηλά ή πιο χαμηλά, για αυτό και αποφύγαμε το μοιραίο. Στις 10 Μαΐου η κρότου-λάμψης χτύπησε τον φοιτητή Γιώργο Μαύρο, δίπλα από το αυτί. Αν τον χτυπούσε λίγο πιο κάτω, ή λίγο πιο δίπλα, σήμερα θα ήταν νεκρός.
Η Αστυνομία στα πανεπιστήμια είναι επικίνδυνη. Το ότι δεν είχαμε έναν νέο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, είναι μονάχα θέμα τύχης. Το φάντασμα ενός νέου Κορκονέα πλανάται πάνω από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Μπροστά σε αυτό το ενδεχόμενο κανείς μας δεν έχει το δικαίωμα να κυλιέται στη σιωπή.