Από τη στιγμή που συνειδητοποιήσαμε πόσο αυξημένη θα είναι η τιμή της μεγαβατώρας τη χρονιά που ξεκινά, η μόνιμη επωδός της κυβέρνησης ήταν: «μην ανησυχείτε, θα πληρώσετε όσα και πέρσι γιατί θα καλύψουμε εμείς τη διαφορά».
Την απίστευτη αυτή κυβερνητική θέση που αποτίναξε εξ ολοκλήρου την ευθύνη της να ελέγξει (όσο μπορεί) την χρηματιστηριακή αξία του ρεύματος και τα κέρδη των παροχών, διαδέχονται από σήμερα τα «ψιλά γράμματα» περί επιδότησης… με βάση την κατανάλωση.
Μάς ζητά, λοιπόν, η κυβέρνηση για να επιδοτηθούμε όσο το δυνατόν περισσότερο (αλλά, αν κρίνω από τα ποσοστά που σήμερα ανακοίνωσε, αρκετά λιγότερο από το «θα καλύψουμε όλη τη διαφορά») να μειώσουμε την κατανάλωση ρεύματος σε σχέση με την ίδια περίοδο πέρσι. Συγνώμη κύριοι, στη δική μου τη φαμίλια και σε εκατοντάδες άλλες που γνωρίζω και συνομιλώ μαζί τους, κάτι τέτοιο απλά ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ.
Δε γίνεται σε ένα σπίτι με τρία παιδιά να μειωθεί η κατανάλωση του ρεύματος γιατί απλά τα παιδιά της οικογένειας αυτής (το ίδιο ισχύει κλιμακωτά και για όσες οικογένειες έχουν παιδιά) είναι έναν χρόνο μεγαλύτερα από πέρσι δηλαδή έχουν άλλες, μεγαλύτερες ανάγκες σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά.
Αναρωτιέμαι: θέλει πολύ μυαλό για να το καταλάβει κάποιος αυτό; Φέτος ο μεσαίος μας γιος δίνει πανελλήνιες. Έχει τέσσερις φορές την εβδομάδα προπόνηση προετοιμασίας για τα αθλήματα των ΤΕΦΑΑ, δέχεται καθηγητές για μαθήματα στο σπίτι, παίζει μπάλα στην τοπική ομάδα και φέρνει «βουνό» τα ρούχα για πλύσιμο, τρώει συνεχώς σαν να μην υπάρχει αύριο, μένει ξύπνιος ως αργά. Πώς να απαιτήσω οικονομία ρεύματος από έναν έφηβο που έχει το νου του «στο διάβασμα και στο έξω»;
Το ίδιο ισχύει και για τις κόρες μας. Η μία πάει 6η Δημοτικού, κάνει δύο αθλήματα, έχει απείρως περισσότερα ρούχα και γενικώς μεγαλώνει ενώ η μεγάλη μας πέρασε στο πανεπιστήμιο και πλέον συγκατοικούμε με έναν ενήλικα γεμάτο υποχρεώσεις.
Είναι δεδομένο πως στα σπίτια με παιδιά (ειδικά με περισσότερα από ένα) η κατανάλωση σε σχέση με πέρσι θα είναι μεγαλύτερη. Κάθε χρόνο είναι μεγαλύτερη από τότε που γεννιούνται τα παιδιά. Είναι ξεκάθαρο επίσης πως όσο και να προσπαθήσουν τα νοικοκυριά με παιδιά, η μείωση κατανάλωσης δεν μπορεί να φανεί γιατί το ρεύμα ξοδεύεται κυρίως στον φούρνο, στο πλυντήριο, στον θερμοσίφωνα κι όχι σε κάποια πολυτέλεια. Εκτός κι αν ζητά η κυβέρνηση από τους οικογενειάρχες να τρώνε λιγότερο, να ντύνονται με λερωμένα ρούχα, να κάνουν μπάνιο με «δελτίο».
Είναι αστείο αυτό που περιγράφω τώρα. Όσο αστείο ακούστηκε και το ενδεχόμενο… «να κλείνει ο δημόσιος φωτισμός μετά από κάποια ώρα» ή «να κλείνουν τα μαγαζιά μετά τις 12». Δεν κάνουμε πλάκα. Ακούστηκαν και τέτοια ενδεχόμενα (μετά από δύο χρόνια περιορισμών λόγω πανδημίας) μάλλον για να ανησυχήσει ο κόσμος και μετά τα τελικά μέτρα να φανούν ηπιότερα.
Αλλά, εκτός από το παράλογο ζητούμενο να μειώσουμε την κατανάλωση ρεύματος για να επιδοτηθούμε, άδικο είναι και το να υπάρχουν οι συγκεκριμένες κλίμακες και στα ποσοστά επιδοτήσεις. Δεν είναι δυνατόν να καταναλώσει μια οικογένεια με παιδιά 500KW το τετράμηνο για να πάρει το 90% της αύξησης του ρεύματος πίσω. Ούτε 1000KW μπορεί να καταναλώσει. Οι οικογένειες με 2 και περισσότερα παιδιά καίνε 1500KW και πάνω το τετράμηνο (τρομάζω στην ιδέα πόσο ρεύμα καταναλώνουν οικογένειες με 5,6,7 παιδιά…).
Για να φτάσουμε στο διά ταύτα: Η κυβέρνηση άφησε έναν ολόκληρο μήνα να περάσει λέγοντας πως η τρελή διαφορά στην αύξηση του ρεύματος θα καλυφθεί από το κράτος. Τώρα έρχεται και μιλά για… ποσοστά και κλίμακες. Στο μεταξύ το «ράλι της αύξησης» συνεχίζεται. Ακούγονται μεγάλα τα ποσοστά επιδότησης: 80%, 70%. Επί ποιας τιμής αύξησης, όμως; Αν ανεβεί τον Δεκέμβριο 400% η τιμή του ρεύματος σε σχέση με πέρσι, ακόμα και αυτά τα ποσοστά θα σημάνουν τεράστιες αυξήσεις για τους πολίτες. Στο μεταξύ κανείς δε θα αναρωτηθεί γιατί οι τιμές είναι τόσο αυξημένες αφού, σύμφωνα με το αφήγημα, «ορίζονται από το χρηματιστήριο».
Στην Ελλάδα έχουμε χιλιάδες νοικοκυριά κάτω από τα όρια της φτώχειας. Οικογένειες που οι βασικές τους ανάγκες (φαγητό, λογαριασμοί, ένδυση) είναι μεγαλύτερες από τα χρήματα που βγάζουν. Τί θα συμβεί φέτος με γιγαντωμένα τα κόστη σε όλα τα βασικά έξοδα; Μια νέα γενιά «νεόπτωχων» δημιουργείται την ίδια ώρα που οι ισχυροί οικονομικοί παράγοντες συνεχίζουν απτόητοι να κάνουν μπίζνες, να ανακοινώνουν υπερκέρδη και να χαίρουν της απόλυτης κυβερνητικής ασυλίας.