Αρθρογραφεί στο TheOpinion η Λουκία Αργυριάδου, Δημοτική Σύμβουλος, υποψήφια με την «Πόλη Ανάποδα»
Ο χώρος συστήνει πολιτική. Και η πόλη, οι γειτονιές, οι δρόμοι, οι πλατείες ενέχουν και έμφυλη διάσταση. Η γυναίκα – ως έμφυλη ταυτότητα και κοινωνικός ρόλος – δεν διαβιώνει στην ίδια πόλη με τον άντρα. Η γυναίκα αποφεύγει τα έρημα στενάκια όταν περπατάει μόνη της, η γυναίκα αποφεύγει – όσο μπορεί- τον συνωστισμό στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, η γυναίκα σφίγγει τα κλειδιά της όταν γυρίζει στο σπίτι το βράδυ.
Η γυναίκα είναι πολλαπλάσιες φορές πιθανότερο να δεχθεί σεξιστική βία, παρενόχληση ή κακοποίηση και πολλαπλάσιες φορές πιθανότερο να απαξιωθεί από την αστυνομία, εάν προχωρήσει σε καταγγελία. Η γυναίκα έχει πολλαπλάσιες φορές τις κοινωνικές επιτελέσεις της φροντίδας ως μητέρα, ως κόρη, ως εγγονή κλπ. με αποτέλεσμα να υφίσταται ακόμα περισσότερο την απαξίωση από πλευράς Δήμου και κράτους, την έλλειψη υποδομών κοινωνικής φροντίδας, την έλλειψη υποστήριξης, ακόμα και την περιορισμένη δυνατότητα προσβασιμότητας στον δημόσιο χώρο (βλ. καρότσι μωρού, αναπηρικό αμαξίδιο κλπ). Η γυναίκα όταν ασκεί πολιτική κριτική και συνηγορία εκπροσωπώντας είτε φορείς της Κοινωνίας των Πολιτών, είτε άτυπες ομάδες πολιτών, είτε πολιτικό κόμμα ή οργάνωση έχει πολλαπλάσιες φορές την πιθανότητα να λοιδορηθεί, να δεχθεί σεξιστικά σχόλια, ειρωνικά γελάκια, gaslighting κλπ.
Και επειδή αυτή η πλευρά, η άλλη πόλη, η πόλη των γυναικών λείπει ως αφήγηση από τον δημόσιο βίο, το οφείλουμε στις εαυτές μας, στον αγώνα μας για αξιοπρεπή διαβίωση με ισότητα και ελευθερία μέσα στον αστικό ιστό και στην ανάγκη να πούμε τις ιστορίες μας, τις ιστορίες των αδερφών μας που δεν είναι πια εδώ – δολοφονημένες από την πατριαρχία.
Οφείλουμε, λοιπόν, να δώσουμε ορατότητα στα δικά μας βιώματα και αιτήματα. Και γι’ αυτό ως Πολη Ανάποδα θεωρούμε κρίσιμη την γυναικεία εκπροσώπηση. Όχι με purplewashing λογικές που είδαμε από τις «μεγάλες» ανθυποψήφιες παρατάξεις στον Δήμο Θεσσαλονίκης, με την πλαισίωση ενός άντρα αρχηγού από τις γυναίκες της παράταξης σε φωτογραφίες και εκδηλώσεις εντυπωσιασμού – κενές νοήματος. Η λογική της γυναίκας – γλάστρας μίας βλαχομπαρόκ αισθητικής των 90’s δυστυχώς δεν φαίνεται να ξεπεράστηκε από τους μεγαλοαστούς cis άντρες διεκδικητές του Δήμου Θεσσαλονίκης και τις παρατάξεις τους.
Ως Πόλη Ανάποδα προτιμήσαμε να μην αποτελέσουμε μέρος του προβλήματος και προκρίναμε μία εξαμελή συλλογική εκπροσώπηση με 50% ποσόστωση γυναικών και γυναίκα ως τυπικά επικεφαλής – υποψήφια δήμαρχο. Ανάμεσα στα εννέα ψηφοδέλτια του Δήμου Θεσσαλονίκης, όπου δεσπόζουν οι κοστουμάτοι (τουλάχιστον) συντηρητικοί μεγαλοαστοί 50+ ετών, εμείς επιλέξαμε να προβάλλουμε μία άλλη εικόνα και να διατυπώσουμε μία άλλη ανάγκη εκπροσώπησης στον δημόσιο βίο.
Για να μπορέσουμε να είμαστε στην πρώτη γραμμή των φεμινιστικών διεκδικήσεων εντός και εκτός του δημοτικού συμβουλίου τόσο σε επίπεδο δημόσιου χώρου όσο και σε επίπεδο κοινωνικών υποδομών. Για να μην αφήνουμε αναπάντητα περιστατικά παρενόχλησης στις γειτονιές μας – όπως αυτό που κατήγγειλαν δύο μέλη του σχήματος μας για την περιοχή της Άνω Πόλης. Για να κάνουμε παρεμβάσεις, να ενημερώνουμε, να προλαμβάνουμε και να δικτυωνόμαστε. Για να μην είναι καμία μόνη.
Για να υπογραμμίσουμε τη σημασία της συμμετοχής των γυναικών στον δημόσιο βίο. Την αξία της πολιτικής και συλλογικής ζωής. Και την απόλυτη ανάγκη να σταματήσουμε ως γυναίκες να ζούμε σε μία άλλη – ξένη πόλη.