Ηράκλειο. 4 Φεβρουαρίου. Παγκόσμια ημέρα κατά του καρκίνου. Ο Κοσμάς Τσιλιανίδης περνάει στον αγωνιστικό χώρο ως αλλαγή έχοντας ξυρισμένο το κεφάλι του.
Η φωτογραφία του πολύ γρήγορα γίνεται viral. Και ευτυχώς όχι για τον λάθος λόγο. Δεν ήταν μία αλλαγή στο λουκ του. Θα μπορούσε, αλλά όχι.
Ο Θεσσαλονικιός μέσος, ως μία ελάχιστη ένδειξη σεβασμού και στήριξης σε όσους ανθρώπους δοκιμάζονται από την «κακιά» αυτή αρρώστια προχώρησε σε μία συμβολική κίνηση.
Τι στιγμή!
Μια εικόνα που σε οποιοδήποτε πρωτάθλημα του κόσμου θα μνημονεύονταν και θα αποτελούσε φωτεινό «φάρο» αλληλεγγύης, σε εμάς ήταν ένα ακόμα απλό γεγονός.
Τα γεγονότα στο Περιστέρι, επισκίασαν τα πάντα. Η τοξικότητα (δεν εξετάζουμε από που προέρχεται) νίκησε και πάλι. Το ελληνικό ποδόσφαιρο, έβγαλε… μεζούρες, συνέχισε να ζει με ανακοινώσεις και διαρροές και μας επανέλαβε και πάλι πως οι αληθινοί πρωταγωνιστές του δεν θα είναι ποτέ εκεί που τους αξίζει: στο επίκεντρο.
Το ευτύχημα στα δύο διαφορετικά σκηνικά που βιώσαμε είναι πως το ήθος και τα μηνύματα που έστειλε ο Κοσμάς Τσιλιανίδης δεν μπορούν να μετρηθούν με καμία μεζούρα.
Συμπέρασμα: όσο κι αν θέλουμε, δεν θα αλλάξουμε ποτέ, γιατί το αποτέλεσμα πάντα θα είναι σημαντικότερο από το άθλημα.
Τουλάχιστον, ελπίζουμε το μήνυμα του Κοσμά Τσιλιανίδη να έφτασε εκεί που έπρεπε και να το έλαβαν ως μία ελάχιστη ένδειξη όσοι ζουν και παλεύουν να νικήσουν τον μεγαλύτερο αγώνα της ζωής τους. Και είμαστε βέβαιοι πως αυτό έγινε…
Γι’ αυτούς και μόνο οφείλουμε ένα μεγάλο συγγνώμη στον Κοσμά Τσιλιανίδη που στο πρόσωπό του «φωτογράφισε» όλους αυτούς!
