Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ από τα τέλη Ιουνίου μαθαίνει να ζει χωρίς τον Αλέξη Τσίπρα. Ο κος Φάμελλος καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια να κρατήσει τον πολιτικό διάλογο σε υψηλό επίπεδο σε αυτήν την μεταβατική περίοδο και κατά γενική ομολογία η παρουσία του είναι αξιοπρεπέστατη. Τώρα όμως ήρθε η ώρα για την εκλογή νέου Προέδρου που θα δώσει το στίγμα για την επόμενη ημέρα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σε μία χρονική συγκυρία που η κοινωνία δοκιμάζεται από ακρίβεια, φυσικές καταστροφές και το «επιτελικό κράτος» απομυθοποιείται στη συνείδηση του κόσμου πρέπει να υπάρξει ο φορέας που θα δώσει ένα πειστικό αφήγημα σε μία πλειοψηφία που σήμερα δε βλέπει εναλλακτική.
Η σύνδεση που ένιωθε ο κόσμος αυτού του χώρου με τον Αλέξη Τσίπρα ήταν μεγαλύτερη από ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ. Από την άλλη υπήρχε όμως το «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» μέτωπο που ουδέποτε εξασθένησε στις συνειδήσεις, όπως αποδείχτηκε στη διπλή φετινή κάλπη. Ούτε το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ δείχνει ικανό όμως να «επαναπατρίσει» μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων και να σταθεί ως μία κυβερνητική επιλογή απέναντι στη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η κοινωνία περιμένει κάτι φρέσκο, κάτι που θα την κάνει να ενεργοποιηθεί και να πιστέψει σε ένα καλύτερο αύριο μέσω της προοπτικής κυβερνησιμότητας. Ειδικά για τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ οι επόμενοι μήνες θα έχουν υπαρξιακό χαρακτήρα.
Κρατώ ως πυξίδα την τελευταία «μεγάλη εικόνα» του Αλέξη Τσίπρα, με την οποία ελάχιστοι ασχολήθηκαν. Δίχως να σκεφτεί κανένα πολιτικό κόστος, δίχως να περάσει από το μυαλό του το συμφέρον βρέθηκε στο πλευρό των κατατρεγμένων του κόσμου που έτυχε να ναυαγήσουν στην Πύλο. Λειτούργησε ως άνθρωπος. Αφαίρεσε κάθε επικοινωνιακό πλαίσιο και πήγε «γυμνός» δίπλα στους συνανθρώπους. Σε αυτήν την εικόνα διακρίνονται με μεγάλη ευκρίνεια δύο κόσμοι. Ο απερχόμενος Πρόεδρος αφήνει μία τεράστια παρακαταθήκη. Ένα κόμμα που χωράει όσους έχουν κοινό αξιακό κώδικά. Ήρθε η στιγμή μέσα από μία διαδικασία ανασυγκρότητης να δημιουργηθεί το κίνημα που θα φέρει τις προϋποθέσεις για μία νέα νίκη της προοδευτικής παράταξης.
Έφη Αχτσιόγλου, Νίκος Παππάς, Ευκλείδης Τσακαλώτος, Στέφανος Τζουμάκας και Κασσελάκης διεκδικούν την «αρχηγία» και μαζί την ευθύνη για έναν σύγχρονο μετασχηματισμό που θα αγγίζει ευρύτερες μάζες και θα τις κινητοποιήσει να δράσουν με σαφές πρόγραμμα και μεταρρυθμίσεις απέναντι στο νεοφιλελεύθερο σχέδιο της κυβέρνησης. Τα 170.000 μέλη άκουσαν, διάβασαν, μελέτησαν και την Κυριακή αποφασίζουν, θέλοντας να συνεχίσουν ενωτικά. Ευχή όλων για τη λειτουργία του πολιτεύματος να δημιουργηθεί ένας δυνατός φορέας μετά από όλες αυτές τις ζυμώσεις. Τον έχει ανάγκη ο κόσμος, τον έχει ανάγκη ο καθένας που νιώθει ότι ο «ατομισμός» του εξαντλείται και χρειάζεται πλέον το σύνολο για να προχωρήσει μπροστά.