«Είχε διπλάσιο κόσμο ο Τσίπρας στα Χανιά, όχι είχε διπλάσιο ο Μητσοτάκης». Παραφιλολογία πέρα από την πολιτική, την ουσία και τα προγράμματα που ενδιαφέρουν τον λαό. Η παράδοση της Κεντροαριστεράς είχε πάντα στο DNA της τις μαζικές συγκεντρώσεις, ωστόσο τα τελευταία χρόνια τόσο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό το αποτέλεσμα κρίνεται από τη βουβή ψήφο αποδοκιμασίας. Κάτι τέτοιο συνέβη το 2019 και κάτι ανάλογο περιμένουμε να γίνει και τώρα. Μπορεί διάφοροι επικοινωνιακοί μηχανισμοί να παίζουν το παιχνίδι τους, όμως η ελπίδα θα δώσει και πάλι νικητή στις 21 Μαΐου.
Χαρακτηριστικό είναι ότι μαζικές συγκεντρώσεις παραδοσιακά κάνει το ΚΚΕ το ποσοστό του όμως παραμένει στη βάση του 5%. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ είχε μαζικότερες συγκεντρώσεις και το 2019 για την ιστορία, ωστόσο η Νέα Δημοκρατία συγκέντρωσε 40% έναντι 32% της αξιωματικής αντιπολίτευσης και η Δεξιά επέστρεψε στην εξουσία με αυτοδυναμία. Προφανώς και κάτι δεν είχαν αντιληφθεί ορθά στην τότε κυβέρνηση και φυσικά το πλήρωσαν στην κάλπη. Ακολούθησαν τέσσερα χρόνια με κυρίαρχο γεγονός την πανδημία, που όπως χαρακτηριστικά λέει ο κ.Γεροτζιάφας, «μας άλλαξε αιώνα». Το σκηνικό είναι πλέον εντελώς διαφορετικό. Η λέξη ΑΣΦΑΛΕΙΑ κυριαρχεί στην ατζέντα του μέσου ανθρώπου πριν πάρει την τελική του απόφαση.
Ο όρος δεν έχει να κάνει μόνο με τη δημόσια τάξη, αλλά και με την καθημερινότητα των πολιτών. Υπάρχει μεγάλη κόπωση στον ιστό, που αδυνατεί να βγάλει τον μήνα και θυσιάζει την αξιοπρέπειά του στον βωμό των pass. Για να είμαστε ειλικρινείς ένα 5-7% μετακινείται και κρίνει τον τελικό νικητή. Αυτό το κρίσιμο ποσοστό βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε δύσκολη θέση. Η Κυβέρνηση χάνει επίσης ένα σεβαστό ποσό στα Δεξιά της, καθώς με βάση τις τελευταίες δημοσκοπήσεις δύο κόμματα (Ελληνική Λύση και Έλληνες) αθροίζουν κοντά στο 10%. Επομένως οφείλουμε να επικεντρωθούμε το δυνατόν περισσότερο στις θέσεις των κομμάτων.
Σήμερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα ανακοινώσει αυτό της Νέας Δημοκρατίας. Ο λαός θα το κρίνει. Μπορεί να συγκρίνει με τις αντίστοιχες εξαγγελίες του 2019 και τα πεπραγμένα του, ώστε να κρίνει αν αξίζει μία δεύτερη ευκαιρία. Αντίστοιχα την πρώτη ευκαιρία να κυβερνήσει δίχως τον «ζυγό» των μνημονίων ζητάει ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ. Όσο περνάει ο καιρός αυτό που πρέπει άπαντες να σκεφτούμε είναι πως δεν υπάρχει χαλαρή ψήφος και δεύτερη ευκαιρία να διορθώσουμε. Είναι πολύ πιθανό να έχουμε κυβέρνηση συνεργασίας από την πρώτη Κυριακή, με το ένα ή το άλλο πρόσημο.
Άφησα για την κατακλείδα μου ένα σχόλιο σχετικά με τα ψηφοδέλτια, τουλάχιστον των δύο κομμάτων που διεκδικούν την πρωτιά. Η αξιωματική αντιπολίτευση παρουσιάζει αξιοσημείωτη ωριμότητα και έχει καταφέρει να προσελκύσει ένα κράμα προσωπικοτήτων που απλώνεται από τη λαϊκή Δεξιά, όπως ο Ευάγγελος Αντώναρος μέχρι τους μέχρι πρότινος «αντισυστημικούς» καλλιτέχνες (Μιθιδράτης). Έχει έντονο το γυναικείο στοιχείο (Έφη Αχτσιόγλου, Πόπη Τσαπανίδου στην πρώτη γραμμή), έχει ενισχύσει το τεχνοκρατικό της προφίλ και φαντάζει ικανή να πάρει τη σκυτάλη με καλύτερες προοπτικές. Αυτό όμως είπαμε, μένει να το αποφασίσει ο κυρίαρχος λαός.