Η πρόταση δυσπιστίας που καταθέτουν αύριο το πρωί ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, Νέα Αριστερά και την οποία δεν αποκλείεται να συνυπογράψουν καθώς ανοιχτά τη στηρίζουν ΚΚΕ και Ελληνική Λύση με βάση τις χθεσινές τους τοποθετήσεις επισφραγίζει τις ραγδαίες εξελίξεις των τελευταίων 48 ωρών.
Θα πέσει η κυβέρνηση; Όχι παρά μόνο αν το επιλέξει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός με τη λογική του 1+4 σε αυτή τη νέα του θητεία. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις μπορεί να δείχνουν άλλωστε συνολική δυσαρέσκεια για τους χειρισμούς του τελευταίου χρόνου, ωστόσο ακόμα δεν προκύπτει από το εκλογικό σώμα ο έτερος πόλος, ενώ η μεγάλη έκταση συνδυασμών σε όλο το φάσμα περιπλέκει την κατάσταση και δημιουργεί σύγχυση (link το προηγούμενο άρθρο μου). Αναμένουμε επομένως ποιοι θα κληθούν να υπερασπιστούν την κυβέρνηση από το βήμα της Βουλής και κυρίως τι θα πουν ο Πρωθυπουργός κι ο κ.Καραμανλής που πιέζεται κυρίως από την ίδια την κοινωνία να είναι εκεί.
Από την άλλη πλευρά δίνεται ένα στίγμα μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές πως έστω και προσχηματικά σε αυτή τη φάση οι προοδευτικές δυνάμεις μπορούν να συνεργαστούν για το καλό του τόπου. Αυτό ζητάει η πλειοψηφία με τους ηγέτες να παραπέμπουν σχετικά με τις εξελίξεις δημιουργίας ενός ευρύτερου μετώπου μετά τις Ευρωεκλογές. Μέχρι σήμερα μοιάζει να θέλουν, αλλά να μην μπορούν να συνεννοηθούν. Ας ελπίσουμε αυτή να είναι η αρχή της επόμενης ημέρας. Ο δρόμος άλλωστε είναι μακρύς.
Μέσα σε όλα αυτά σημαντικό αντίκτυπο εντός κι εκτός συνόρων έχει και η παρέμβαση του Στέφανου Κασσελάκη. Ο νεοφερμένος στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δηλώνει την ανασφάλειά του για το σύστημα το οποίο υπηρετεί. Ζητάει παραίτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και προσφυγή σε εθνικές κάλπες με ευρωπαϊκή εποπτεία. Σε μία επιφανειακή ανάγνωση μπορεί κάποιος να μιλήσει εύκολα για λαϊκισμό. Όλα αυτά που έχει ζήσει όμως ένα ομογενής στον έναν χρόνο μετά την επιστροφή του στην πατρίδα μάλλον θα πρέπει να μας ταρακουνήσουν όπως σίγουρα και τον ίδιο.
Την τιμιότητα και την αξιοπρέπεια που εκφράζονται σήμερα από τη Μαρία Καρυστιανού αναζητεί ως εναλλακτική ο μέσος ψηφοφόρος σε μία εποχή χρεοκοπίας των ιδεολογιών του παρελθόντος. Ο Έλληνας παρ΄ότι λειτουργεί αρκετές φορές ως Βαλκάνιος για να επιβιώσει, ποτέ δεν έπαψε να νιώθει κομμάτι του Δυτικού κόσμου και της Ευρώπης. Παρά τις ακραίες εθνικιστικές φωνές, οι πολλοί θέλουν τα στοιχειώδη στην καθημερινότητα, στην υγεία και στην περίθαλψή τους, στην εκπαίδευση των παιδιών τους στην ασφάλεια των μεταφορών τους. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο η τραγωδία των Τεμπών μένει πληγή ανοιχτή και η αίσθηση ότι υπάρχει συγκάλυψη κυριαρχεί στο 90% των ερωτηθέντων σε κάθε δημοσκόπηση. Έχει όμως καλλιεργηθεί το μότο του “όλοι ίδιοι είναι”.
Τις επόμενες ημέρες η κυβέρνηση θα απολογηθεί κι όσα πουν τα μέλη της θα ακουστούν αυτή τη φορά σε ολόκληρη τη χώρα. Όλα δείχνουν πως ο Πρωθυπουργός δε θα τραβήξει το γάντι που του πέταξε ο Στέφανος Κασσελάκης παρά την καθαρή δημοσκοπική του κυριαρχία. Θα προσπαθήσει να λειάνει τις πληγές, να μιλήσει για τις χρόνιες παθογένειες του κράτους και μέσω της αύξησης του κατώτερου μισθού να επαναπροσεγγίσει το κοινό που τον στήριξε το 2019 και το 2023 με κύριο άξονα την οικονομία. Μπορεί όμως να ζήσει σήμερα ένας άνθρωπος με 740 ευρώ καθαρά ή ακριβώς επειδή δεν μπορεί δε θα ασχοληθεί και θα ξεχάσει και πάλι; Ραντεβού στη Βουλή και φυσικά εμείς πάντα εδώ για ό,τι ενδιαφέρον προκύψει.