Αρθρογραφεί στο TheOpinion ο Γιώργος Αρβανιτίδης, βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης, Αν. Γραμματέας Κοινοβουλευτικής Ομάδας ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής, υπεύθυνος Τομέα Ενέργειας και Περιβάλλοντος
Βρισκόμαστε στο κατώφλι ενός χειμώνα, ο οποίος προκαλεί τεράστια ανασφάλεια σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις εξαιτίας της ενεργειακής κρίσης. Η ενεργειακή πολιτική της Κυβέρνησης αλλά και τα διαφαινόμενα αδιέξοδα στο μέτωπο του πολέμου στην Ουκρανία δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας. Οι ανισότητες διευρύνονται τόσο σε τοπικό επίπεδο, όσο και σε διεθνές.
Μπροστά σε αυτό το δύσκολο σκηνικό η Θεσσαλονίκη βαδίζει χωρίς πυξίδα Οι επιλογές της οδηγούν σε χάσμα ανάπτυξης ανάμεσα στο κέντρο και την περιφέρεια, χωρίς την ισόρροπη κατανομή πόρων και κονδυλίων με γεωγραφική και κοινωνική δικαιοσύνη. Η Θεσσαλονίκη χρειάζεται ένα «αναπτυξιακό άλμα» και μια διπλή «πράσινη ανάπλαση» τόσο στο επιβαρυμένο κέντρο της πόλης, όσο και στην υποβαθμισμένη δυτική πλευρά της.
Χρειάζεται μια …ολιστική προσέγγιση και όχι αποσπασματικά μέτρα και έργα ΣΔΙΤ. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια για άλλες χαμένες ευκαιρίες. Το στοίχημα της βιώσιμης ανάπτυξης δεν θα κερδηθεί διοχετεύοντας σε 4-5 ομίλους την μερίδα του λέοντος των χρηματοδοτήσεων από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, στο οποίο βέβαια η Θεσσαλονίκη παραμένει ο «φτωχός συγγενής».
Η ποιότητα ζωής των κατοίκων που ζουν ή εργάζονται ειδικά στη Δυτική Θεσσαλονίκη, όχι μόνο δεν βελτιώθηκε τα τελευταία τρία χρόνια, αλλά οι πολίτες βλέπουν τα προβλήματα να συσσωρεύονται χωρίς λύσεις. Από την ανησυχία για την τύχη Τμημάτων του Διεθνούς Πανεπιστημίου και την ανύπαρκτη συζήτηση για τις επεκτάσεις του πολύπαθου και άφαντου ακόμα Μετρό προς τις Δυτικές περιοχές και την διασύνδεση του με το δίκτυο του Προαστιακού και τις γραμμές του προβληματικού ΟΑΣΘ, μέχρι τα ζητήματα βιωσιμότητας των επιχειρήσεων λόγω ενεργειακού κόστους και των οδικών συνδέσεων της ΒΙΠΕ. Αν σε όλα αυτά προστεθούν και οι μεγάλες καταστροφές που εμφανίζονται ολοένα και πιο συχνά από φαινόμενα που σχετίζονται με την Κλιματική Αλλαγή τότε αντιλαμβάνεται κανείς ότι οδεύουμε σε μη βιώσιμες καταστάσεις.
Σε αυτό το πλαίσιο έχω εδώ και καιρό προτείνει μια πρωτοβουλία που θα αναμόρφωνε ολόκληρη την περιοχή της Θεσσαλονίκης με μαζικές φυτεύσεις δένδρων στις όχθες του Γαλλικού ποταμού από την κοίτη και τις εκβολές του μέχρι την Περιφερειακή Ενότητα του Κιλκίς. Θα μπορούσε έτσι να δημιουργηθεί ένας «Πράσινος Δακτύλιος» που τόσο έχει ανάγκη το πολεοδομικό συγκρότημα της Θεσσαλονίκης σε συνδυασμό με την αναγέννηση του Σέιχ Σου, έναν πράσινο κάθετο διάδρομο προς το Πανεπιστήμιο και την ΔΕΘ και την διαμόρφωση ενός ενιαίου παραλιακού μετώπου από το Αγγελοχώρι ως το Καλοχώρι.
Ταυτόχρονα, θα έπρεπε να εκπονηθούν σχέδια εκατοντάδων ενεργειακών κοινοτήτων που θα ρίξουν το κόστος παραγωγής στον πρωτογενή τομέα και τη μεταποίηση αλλά και ώστε να αντιμετωπιστεί μακροπρόθεσμα η ενεργειακή φτώχεια και να εγκατασταθούν εκατοντάδες φωτοβολταϊκά στις στέγες των βιομηχανικών εγκαταστάσεων της ΒΙΠΕ για μείωση του ενεργειακού κόστους των επιχειρήσεων σε μόνιμη βάση.
