Δε θα σταματήσει ποτέ να με εκπλήσσει η στρατηγική των κομμάτων κάθε φορά που πλησιάζουν εκλογές και ίσως γι αυτό το λόγο με εξέπληξε και η απόφαση ΚΚΕ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ (τα παραθέτω με σειρά έκπληξης την οποία ένιωσα) να ψηφίσουν ΝΑΙ στη Βουλή για την οικονομική ενίσχυση αστυνομικών και λιμενικών.
Καλά, για τη Νέα Δημοκρατία που έφερε και υπερψήφισε αυτό το κυνικά ψηφοθηρικό μετρό, πραγματικά δεν εξεπλάγην καθόλου, αντιθέτως περίμενα να δώσει περισσότερα σε περισσότερους μιας και δείχνει διατεθημένη να κάνει τα πάντα για μια χούφτα ψήφους. Και ούτε θεώρησα τυχαία τη στιγμή που τα έδωσε τα 600 ευρώ, με τον Κώστα Φραγκούλη στην εντατική από σφαίρα αστυνομικού και με τη γενικότερη αστυνομική βία σε έξαρση εδώ και τρία χρόνια εναντίον φοιτητών, απεργών, συνταξιούχων. Στην περίπτωση του κυβερνώντος κόμματος το εξέλαβα ως μια «δίκαιη ανταμοιβή», ως μια «επιβράβευση» αλλά και ως ένα «κλείσιμο του ματιού».
Εδώ, όμως, μιλάμε για την ακατανόητη αντίδραση των υπολοίπων τριών αντιπολιτευτικών κομμάτων (η Ελληνική λύση μού είναι όσο αδιάφορες υπήρξαν κατά καιρούς οι επιστολές του Ιησού και οι αλοιφές για την φαλάκρα του τηλεπωλητή Κυριάκου Βελόπουλου). Γιατί το έκαναν αυτό; Γιατί ψήφισαν ό,τι και ο πανικόβλητος μη χάσει την εξουσία Κυριάκος Μητσοτάκης; Μου είναι αδύνατον να το αντιληφθώ.
Φυσικά και δεν με καλύπτει η δικαιολογία πως «είμαστε υπέρ οποιασδήποτε ενίσχυσης των εργαζομένων». Ακόμα κι αν αυτή ευτελίζει την έννοια της προσφοράς αυτών των εργαζομένων; Ακόμα κι αν δεν είναι στον μισθό τους (όπως δικαιούνται) αλλά δίνεται σαν ελεημοσύνη; Είναι ΚΚΕ – ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ υπέρ μιας ενίσχυσης που θα δοθεί πάνω από το μνήμα ενός νέου ανθρώπου; Μιας ενίσχυσης που φυσικά επιβεβαιώνει τη λογική του «δώστα όλα αρκεί να ξαναεκλέγουμε»; Είναι υπέρ του να δοθούν τα χρήματα αυτά (αρκετά εκατομμύρια ευρώ) όταν δεν υπάρχουν στα ταμεία παρά μόνον ψίχουλα εφόσον η κυβέρνηση τα έδωσε όλα στους παρόχους ενέργειας από τον Σεπτέμβρη; (και ακολουθούν Γενάρης – Φλεβάρης – Μάρτης)
Αναρωτιέμαι, ωστόσο, και κάτι ακόμα: Έχουν την εντύπωση τα κόμματα της αντιπολίτευσης (που λίγες μέρες πριν κατηγορούσαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι ρίχνει λάδι στη φωτιά ανακοινώνοντας την συγκεκριμένη ενίσχυση ενώ ο κόσμος διαδήλωνε στους δρόμους) πως θα κερδίσουν έστω και μία ψήφο ενόψει εκλογών; Όχι. Ούτε μία δε θα κερδίσουν. Και κινδυνεύουν να χάσουν την εμπιστοσύνη σημαντικού μέρους του δικού τους κόσμου που απογοητεύεται και εξοργίζεται. Γιατί εξοργίζεται; Γιατί επιτρέπουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης στον πρωθυπουργό να κάνει παιχνίδι μόνος του. Να τους «σέρνει» σε ένα γήπεδο που ευνοεί το δικό του στυλ. Γιατί δεν είχαν την προνοητικότητα έστω να αφήσουν ένα παράθυρο πως θα ψηφίσουν το μετρό ενίσχυσης όταν πριν λίγες μέρες ξιφουλκούσαν εναντίον του. Γιατί στο τέλος τέλος δεν έχουν κάτι σοβαρό και διαφορετικό να προτείνουν που να απαντά σε αυτήν την επικοινωνιακή λαίλαπα των έκτακτων προεκλογικών παροχών της κυβέρνησης σε διάφορες κοινωνικές ομάδες μεμονωμένα (αφού πρώτα τις φτωχοποίησαν όλες με τις πολιτικές τους).
Δηλαδή, ρε Σακισλόγλου είσαι εναντίον αυτής της ενίσχυσης των εξακοσίων ευρώ; Αν ήσουν στη Βουλή, ΟΧΙ θα ψήφιζες; Φυσικά. Με τα δύο χέρια. ΟΧΙ στην απαξίωση του λειτουργήματος των ένστολων, αντ αυτού άμεση αλλαγή της μισθολογικής τους κατάστασης με αύξηση των αποδοχών (που είχαν παλαιότερα). ΟΧΙ στην ελεημοσύνη των εξακοσίων ευρώ (που τελικά είναι καθαρά 440) αλλά επίλυση επιτέλους του ζητήματος των υπερωριών, των ρεπό, της εργασίας τους σε γιορτές και αργίες. ΟΧΙ στο να πάρουν οι ένστολοι ένα μικρό βοήθημα (σαν μισό δώρο) και να στραφεί όλη η υπόλοιπη κοινωνία εναντίον τους. ΟΧΙ στο να προτιμηθούν αστυνόμοι και λιμενικοί (που τουλάχιστον έχουν αυτόν τον μικρό σταθερό μισθό) όταν στον ιδιωτικό τομέα γίνεται η σφαγή του αιώνα ή στην καθαριότητα των Δήμων οι υπάλληλοι πληρώνουν από την τσέπη τους τα μέσα ατομικής προστασίας. Θα ψήφιζα ΟΧΙ και θα εξηγούσα σε αυτό το ισχυρό κομμάτι του εκλόγιμου σώματος τους λόγους. Και θα τους έτεινα το χέρι να διεκδικήσουμε μαζί πολλά περισσότερα. Και θα δεσμευόμουν μέτρα ενίσχυσης σε περίπτωση που έρθω μελλοντικά στην κυβέρνηση. Δεν έχω καμία αυταπάτη. Γνωρίζω πως το ΟΧΙ αυτό θα μού κόστιζε εκλογικά. Θα ήταν όμως ειλικρινές και συνεπές στη συνολική μου θέση και στάση. Και ίσως να το εκτιμούσε ένα «άλλο κοινό», αυτό που ούτε συντεχνιακά συμπεριφέρεται, ούτε από κολακείες και πρόσκαιρα «εκλογικά δώρα» μασάει. Γιατί υπάρχει και τέτοιο κοινό. Απλώς δεν κάνει τον θόρυβο άλλων ομάδων. Ίσως κουράστηκε και να θυμώνει και να φωνάζει και περιμένει σε μια γωνιά να βγει στην επιφάνεια κάτι άλλο που να το εμπνεύσει και να το πείσει ότι αξίζει να πάει να ψηφίσει.