Η 5η σόλο stand-up comedy του Γιώργου Χατζηπαύλου, «Ο ελέφαντας στο δωμάτιο», ταξιδεύει στη Θεσσαλονίκη στις 30 και 31 Μαρτίου, στο Κινηματοθέατρο Κολοσσαίον, για να «φωτίσει» όσα σκεφτόμαστε, αλλά δεν τολμάμε να πούμε.
Ο Γιώργος Χατζηπαύλου παραδέχεται στο TheOpinion ότι πάντα ήθελε να δώσει «σάρκα και οστά» σε μια παράσταση που να έχει ως κεντρική ιδέα όλα όσα υποδηλώνει ο ιδιωματισμός «elephant in the room».
Η στιγμή αυτή έφτασε και τα «αποκαλυπτήρια», στην πόλη μας, θα «τελεστούν» στο Κινηματοθέατρο Κολοσσαίον, στις 30 και 31 Μαρτίου.
Γιώργο, έρχεσαι και πάλι στη Θεσσαλονίκη με μία stand-up comedy για ενήλικες, αυτήν τη φορά: «Ο ελέφαντας στο δωμάτιο». Ευρηματικός τίτλος…
Είναι από τις πιο αγαπημένες μου εκφράσεις, παρότι δεν είναι ελληνική. Είναι δάνειο απ’ την αγγλική γλώσσα.
Μου αρέσει πάρα πολύ και τη χρησιμοποιώ συνέχεια, γιατί δεν είναι μόνον τα μεγάλα πράγματα που αγνοούμε. Είναι και πάρα πολλά ασήμαντα ή, τέλος πάντων, πρόσκαιρα, που έχω την εντύπωση όσο μεγαλώνουμε, αποκτάμε τη νοοτροπία -για κάποιον λόγο- ότι αν κάτι δεν το κοιτάξεις, δεν υπάρχει. Αν δεν μιλήσουμε για αυτό, δεν υφίσταται. Δεν θα μας επηρεάσει.
Και μ’ αρέσει πάρα πολύ, γιατί αυτό που σκέφτομαι, καμιά φορά, είναι ότι η κωμωδία, το stand-up ειδικά, έχει αυτόν τον χαρακτήρα· πάει και βρίσκει όλα αυτά που δυσκολευόμαστε να πούμε και τα λέει. Ή τα λέει με έναν τρόπο που δεν θα τα λέγαμε εμείς. Πράγματα, δηλαδή, με τα οποία ασχολούμαστε μεν, αλλά ο κωμικός τα δίνει με έναν άλλον τρόπο. Και νομίζω ότι είναι πολύ ταιριαστό όλο αυτό ως τίτλος με την ιδέα του stand-up.
Είναι πολύ περισσότερα, από αυτά που υπολόγιζες, όσα, τελικά, δεν τολμάμε να παραδεχτούμε ούτε στον ίδιο μας τον εαυτό μας;
Αναλόγως. Ο καθένας το βλέπει από τη μεριά του. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα έχω χωρίσει σε τέσσερις μεγάλες κατηγορίες και, κάτω από ‘κει, έχω βάλει πολλά πράγματα τα οποία απασχολούν κι εμένα, άρα κι άλλους.
Ποιες, δηλαδή, είναι αυτές χονδρικά;
Είναι τα πράγματα, τα οποία δεν ελέγχουμε με τίποτα. Τα πράγματα που δεν ελέγχουμε μεν, αλλά τα κατανοούμε ως έναν βαθμό. Αυτά τα οποία ελέγχουμε, αλλά δεν μας νοιάζει κι ιδιαίτερα· δηλαδή, τα ελέγχουμε, αλλά οκ, πάμε παρακάτω. Καθώς κι όσα αξίζει να πολεμήσουμε για αυτά· για έναν άνθρωπο, για τη σχέση μας, για την καθημερινότητά μας. Και το τελευταίο είναι ο εαυτός μας. Που επίσης είναι ένας «ελέφαντας στο δωμάτιο», είτε για εμάς είτε για κάποιον άλλο.
Προσπάθησα να είναι κατανοητό πρώτα προς εμένα με ποια λογική, με ποια σειρά θα βάλω τα κείμενα. Πάνω κάτω, αυτές είναι τέσσερις πολύ γενικές κατηγορίες.
Κάτω από αυτήν την «ομπρέλα» των κατηγοριών, ξεχωρίζεις κάτι πιο συγκεκριμένο;
Υπάρχουν, όπως πάντα, κάποια προσωπικά, αυτοβιογραφικά στοιχεία και περιστατικά. Άλλωστε όλα από τον κωμικό ξεκινάνε. Η δική μου επικαιρότητα είναι, δηλαδή, αυτήν που φέρνει την κωμωδία. Απλώς ταυτίζεται ο κόσμος είτε γιατί έχει ζήσει κάτι ανάλογο είτε γιατί δεν το έχει ζήσει, αλλά το παρακολουθεί σαν «κωμωδία» που έχει συμβεί σε κάποιον άλλον.
Δεν ξεχωρίζω κάποιο, η αλήθεια είναι. Έχω ένα κομμάτι, την κατακλείδα της παράστασης. Με το φινάλε συνδέεσαι πάντα περισσότερο όταν το γράφεις, γιατί, συνήθως, στο τέλος βάζεις ένα κείμενο που αφήνει μια «εντύπωση». Είτε με το γέλιο και το χειροκρότημα είτε με μία σκέψη και γέλιο και χειροκρότημα.
Οπότε, νομίζω, ισόποσα είναι μοιρασμένα τα αστεία. Τα θέματα με αντιπροσωπεύουν, δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο δέσιμο. Τα κείμενα είναι με βάση την εξέλιξη της δικής μου ζωής, σαν γεγονότα, κάποια χρόνια μετά. Τελείωσα το γράψιμο της προηγούμενης παράστασης το 2019. Από τότε υπάρχουν κάποια θέματα που έχουν εξελιχθεί, έχουν αλλάξει και είναι μέσα στην παράσταση. Ίσως αυτά είναι πιο κοντά μου. Είναι, ξέρεις, το update που κάνω στην προσωπική μου ζωή.
Η παράσταση έχει παίξει ήδη στην Αθήνα και ξεκινάς τώρα την περιοδεία;
Η παράσταση ξεκίνησε με περιοδεία, παρότι η έδρα μου είναι η Αθήνα. Το έχω ξανακάνει. Και μη σου πω ότι, τις λιγότερες φορές, έχω ξεκινήσει από την Αθήνα. Αποφάσιζα που θα ήθελα να είμαι, ανάλογα και με την περίοδο.
Θα πραγματοποιηθεί μεγάλη περιοδεία στην Ελλάδα, μέχρι και τον Σεπτέμβριο. Και στο εξωτερικό. Όσο υπάρχουν πόλεις, θα πάω παντού. Αυτό είναι, περίπου, μια διαδικασία 2 – 2,5 ετών.
Στη διαδικασία αυτή, λοιπόν, σε τι βαθμό σε επηρέασαν τα γεγονότα που έλαβαν χώρα το τελευταίο διάστημα; Από τη μία ο «αναβρασμός» στον καλλιτεχνικό χώρο, από την άλλη μια τραγωδία που μας παρέλυσε…
Ως stand-up κωμικός, που οι περισσότεροι κωμικοί δεν είναι ηθοποιοί, δεν έχω κάποιο πτυχίο δραματικής σχολής. Το λέω για την τάξη του πράγματος και τη δικαιοσύνη.
Τις ημέρες των απεργιών που τύχαινε να έχω παράσταση, στήριξα όλον τον αγώνα που έγινε από το Σ.Ε.Η.. Δεν αποτυπώνεται στο κείμενο, αλλά με επηρεάζει. Δεδομένου ότι είναι ένα ακόμα στοιχείο, που πρέπει άμεσα να λυθεί.
Κι αυτό συμπεριλαμβάνει πάρα πολλές ειδικότητες, δεν αφορά μόνον στα πτυχία των ηθοποιών. Είναι ένα θολό τοπίο και πρέπει να λυθεί. Αυτό με επηρεάζει κι ως προς το προσωπικό κομμάτι, έχω κι ένα παιδί. Θέλω όσα πράγματα μπορούν να λυθούν, να λυθούν. Δεν γίνεται να έχουμε τέτοιες εκκρεμότητες.
Τώρα ως προς τα Τέμπη, δεν υπάρχει κάτι να προσθέσω σε αυτά που έχουν, πολύ εύστοχα, ειπωθεί. Απλώς, κατά βάθος, ως άνθρωπος, αισθάνεσαι μια απογοήτευση για αυτό το περιβάλλον, για αυτήν την κατάσταση που ζεις. Και βλέπεις και το μετά, που δεν έχει ακουστεί κάτι που να σε καθησυχάζει. Απογοήτευση για τον τρόπο που γίνεται η συζήτηση, αυτή η προσέγγιση.
Πληροφορίες
«Ο ελέφαντας στο δωμάτιο» – Γιώργος Χατζηπαύλου
Κινηματοθέατρο Κολοσσαίον, Θεσσαλονίκη
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Πέμπτη 30/03 και Παρασκευή 31/03 (SOLD OUT) στις 21.00
Τιμή εισιτηρίου: 12 €
Προπώληση: Στο ταμείο του Κινηματοθεάτρου, viva.gr
Διάρκεια: 80’ (χωρίς διάλειμμα)
Κατάλληλο από 15 ετών και άνω