Ατελείωτες ώρες δουλειάς, προσωπικές επιρροές και μοναδική αισθητική, είναι κάποια από εκείνα τα πολλά που χαρακτηρίζουν έναν σύγχρονο καλλιτέχνη όπως τον Νίκο Χρηστίδη.
Η ανάγκη για μουσική και δημιουργία για τον ίδιο, αλλά και η επιθυμία του κόσμου να βρίσκει καταφύγιο κοντά στην τέχνη, θα συναντηθούν την Κυριακή 5 Μαρτίου, για μια μοναδική εμφάνιση, μαζί με το «γλυκό του κοινόβιο», στο Καφωδείο Ελληνικό upstairs.
Το The Opinion συνομίλησε με τον καλλιτέχνη, λίγες μέρες πριν την live εμφάνιση του, για τους ανθρώπους της τέχνης, την κοινωνία και το πως τους αντιμετωπίζει αλλά και για το πολυσυζητημένο ΠΔ 85 που απασχολεί την χώρα το τελευταίο διάστημα.
Η αντίδραση της Θεσσαλονίκης στο Προεδρικό Διάταγμα
Για τον Νίκο Χρηστίδη, το Προεδρικό Διάταγμα 85/2022 είναι κάτι που αφορά τους πάντες. Ο ίδιος, σχετικά με την «αντίδραση» της Θεσσαλονίκης για το θέμα, δεν κρύβει ότι η πόλη διατηρεί μια συντηρητική ταυτότητα.
«Γενικά, πάρα πολλά πράγματα ξεκινούν από εδώ, από την πόλη. Κοινωνικά, δεν αντιδράσαμε όπως θα ήθελα. Αλλά σε ότι αφορά τις δομές που έχει η πόλη, ίσως υπήρξε μια καθυστέρηση, διότι υπάρχει μια συντηρητική κατάσταση που επικρατεί εδώ και χρόνια. Βέβαια, εμείς σαν καλλιτέχνες βγήκαμε στον δρόμο, κάναμε τις πορείες μας και φωνάξαμε για αυτό το ζήτημα.
Το μεγάλο στοίχημα πάντοτε, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι το πως θα κάνεις την κοινωνία να αντιληφθεί πως ένα ένα πρόβλημα γενικό, είναι και δικό της. «Δεν μπορώ να διανοηθώ μια μεσογειακή χώρα όπως η Ελλάδα, δίχως τέχνες. Οπότε, η κατάσταση μας αφορά όλους. Η κουλτούρα της τέχνης είναι μέρος της παιδείας μας, όχι της εκπαίδευσης μας. Δεν μπορούμε να το αποβάλλουμε».
Η εικόνα των καλλιτεχνών στο κουτί της τηλεόρασης
Για τον Νίκο Χρηστίδη, ο τρόπος που βλέπουμε τους καλλιτέχνες στην τηλεόραση, απέχει πολύ από την πραγματικότητα. «Η εικόνα που δείχνει η τηλεόραση, είναι όντως μια εικόνα πολυτέλειας της τέχνης. Όμως δεν είναι αυτό στην πραγματικότητα. Οι άνθρωποι που δουλεύουν με την τέχνη δεν έχουν αυτή την «γυαλιστερή» εικόνα. Είναι πιο εσωστρεφείς, έχουμε μια βαθύτερη αναζήτηση με τα πράγματα και κρύβουμε βαθιά μέσα μας έναν ναρκισσισμό. Όταν αυτό δεν φτάνει στον κόσμο, σημαίνει ότι ο κάθε καλλιτέχνης ξεχωριστά έχει δουλέψει πάρα πολύ».
Η ανάγκη του κόσμου για τέχνη
Μετά την πανδημία, η ανάγκη του κόσμου για κοινωνική «δράση» ήταν πολύ έντονη. Η επαφή με οποιαδήποτε μορφή τέχνης έκανε πολλές συναυλίες να γίνουν πολύ καιρό πριν sold out, πολλές θεατρικές παραστάσεις να παίρνουν παράταση λόγω ζήτησης και πολλές γκαλερί να γεμίζουν. Με άλλα λόγια, έγινε ένα γενικό μπαμ. Για τον Νίκο Χρηστίδη, η μεγάλη διαφορά και η…επόμενη μεγάλη καλλιτεχνική προσωπικότητα, θα έρθει από το θέατρο. «Το βλέπω. Το θέατρο γνωρίζει μια άνθιση, όχι οικονομικά αλλά ποιοτικά. Από εκεί θα ξυπνήσει μια μεγάλη προσωπικότητα. Αν δεν έχει ξυπνήσει ήδη».
Η σύγχρονη τέχνη δεν έχει στεγανά
«Μπορεί να μπεις σε ένα σκυλάδικο και να βρεις διαμάντια. Αυτό που ακούς ή βλέπεις δεν σημαίνει ότι ταιριάζει με την αισθητική σου. Αλλά είναι διαμάντι και πρέπει να το αναγνωρίσεις» τονίζει ο καλλιτέχνης. Έτσι κι αλλιώς για τον ίδιο, οι «τεχνίτες» είναι που δημιουργούν την συνθήκη και και το σύμπλεγμα αυτών φτιάχνει το τελικό αποτέλεσμα. «Οι τέχνες συμπλέουν. Η σύμπραξη των ανθρώπων και κατ’ επέκταση των τεχνών τους, είναι που κάνει την τέχνη μοναδική».
Οι παραστάσεις του Νίκου, έχουν σε μικρό ή και μεγαλύτερο βαθμό το στοιχείο της πρόζας. Έτσι και στις 5 Μαρτίου, η πρόζα θα βρίσκεται στο επίκεντρο. «Η μισή παράσταση είναι ιστορίες. Ο κόσμος γελάει και συζητάμε. Δεν είναι μια κλασική δομή παράστασης, που ακούς μουσική και φεύγεις. Βέβαια, το στοιχείο του αυθορμητισμού, ή τέλος πάντων όπως το αντιλαμβάνεται το κοινό, είναι πολύ σημαντικό. Είναι δύσκολο να πείσεις τον θεατή ότι αυτό που κάνεις είναι εντελώς αυθόρμητο, ενώ στην πραγματικότητα έχεις κάνει τόσες πρόβες» τονίζει.