«Κρούση» ΙΣΘ στην πολιτεία για την οργάνωση των μεταμοσχεύσεων

Την καλύτερη και αποτελεσματικότερη οργάνωση από την πολιτεία σχετικά με τη δωρεά ιστών και οργάνων επεσήμανε ο πρόεδρος του ΙΣΘ, Νίκος Νίτσας.

Σε ημερίδα που διοργανώθηκε στο πλαίσιο της 86ης ΔΕΘ, με τίτλο #δωρι_ΖΩ, καλεσμένοι γιατροί μίλησαν για τις δυσκολίες που προκύπτουν από το κρατικό σύστημα στις διαδικασίες μεταμοσχεύσεων.

«Όταν ακούμε για μεταμοσχεύσεις το μυαλό μας πρώτα πηγαίνει στη… Θεσσαλονίκη -σε ό,τι αφορά τουλάχιστον τους νεφρούς, το μυελό των οστών και το ήπαρ- και στους συναδέλφους των πολλών ειδικοτήτων που είναι απαραίτητοι. Οι προσπάθειες λοιπόν τόσων πολλών και τόσων χρόνων δεν θα πρέπει να υπονομεύονται από συνεχή προβλήματα και γραφειοκρατικές αγκυλώσεις παρά το Εθνικό Σχέδιο Μεταμοσχεύσεων που θεσπίστηκε για πρώτη φορά», επεσήμανε ο κ. Νίτσας.

«Η πολιτεία πρέπει να οργανώσει καλύτερα τις μεταμοσχεύσεις»

Οι μεταμοσχεύσεις νεφρού από παιδιά συνήθως γίνονται από ζώντα δότη. Δηλαδή κάποιος επειδή είναι γονέας κλπ.… Παλιότερα οι γιαγιάδες ήταν η νούμερο 1 «δεξαμενή οργάνων» για τους νεφρούς για τα παιδιά. Γιατί το παιδί θα χρειαστεί και δεύτερη μεταμόσχευση, ώστε οι γονείς να είναι ο επόμενος δότης. Βεβαίως τίποτα δεν είναι βέβαιο. Τώρα αν μιλάμε για μία μεταμόσχευση νεφρού, ο μέσος όρος… δηλαδή η καλή επιβίωση νεφρού είναι 10 χρόνια, αν σκεφτείτε ότι ένα παιδί 7 χρονών θα γίνει 17 χρονών, θα μεγαλώσει, θα αναπτυχθεί, φυσιολογικά με το νεφρό. Όντας στην αιμοκάθαρση αυτό δε μπορεί να γίνει, δεν υπάρχει φυσιολογική ανάπτυξη. Σας λέω στη χειρότερη περίπτωση, γιατί υπάρχουν και μεταμοσχεύσεις που επιβιώνουν και 20 χρόνια. 

Οι Έλληνες είναι υπέρ της δωρεάς ιστών και οργάνων, αυτό που χρειάζεται δεν είναι τόσο η ευαισθητοποίηση όσο ο καλύτερος συντονισμός δυνάμεων και η ενημέρωση από την πολιτεία ώστε αυτή η προσφορά να αξιοποιηθεί με τον καλύτερο τρόπο. Επίσης να δημιουργηθεί ένα κλίμα εμπιστοσύνης στο σύστημα υγείας όπως έγινε με την αντιμετώπιση της covid19. Αν υπάρξει οργάνωση θα υπάρξει και εμπιστοσύνη παρά την όποια συνωμοσιολογία όπως ακριβώς έχει γίνει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Το θέμα είναι δυστυχώς οι «ζωντανές μεταμοσχεύσεις», όσον αφορά το Ιπποκράτειο. Έχουμε πρόβλημα με τα χειρουργεία και την έλλειψη αναισθησιολόγων και δεν μπορούμε να τα προγραμματίσουμε. Τώρα ειδικά, από την covid19 και μετά έχει επιδεινωθεί σε ένα μεγάλο νοσοκομείο που «τρέχει» πολλά κάτω από δύσκολες συνθήκες και περιμένουμε κάτι να γίνει ώστε να αντιστραφεί η κατάσταση, ανέφερε ο Νίκος Αντωνιάδης, Αν. Καθηγητής στη Χειρουργική Κλινική Μεταμοσχεύσεων ΑΠΘ.

«Προτεραιότητα για εμάς ο υγιής δότης…»

Η Ιωάννα Σακελλάρη, Συντονίστρια Διευθύντρια Αιματολογικού Τμήματος, ΓΝΘ Γ. Παπανικολάου τόνισε ότι «Πλέον έχουμε ευαισθητοποιηθεί ως κοινωνία, αυτό έγινε και με πρωτοβουλία της Ελληνικής Αιμοτολογικής Εταιρείας αλλά και με τη δράση των μεταμοσχευτικών κέντρων. Η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη της μεταμόσχευσης, εδώ έγιναν οι πρωτιές, εδώ έγινε η πρώτη μεταμόσχευση αιμοποιητικού ιστού (μυελού των οστών). Τώρα κάνουμε αιμοποιητικά κύτταρα, τα παίρνουμε με έναν ειδικό τρόπο και δε χρειάζεται ο δότης/δωρητής να επιβληθεί σε γενική αναισθησία, οπότε υπάρχουν πάρα πολλοί εθελοντές δότες στα 2 registries που υπάρχουν, και στο «Όραμα ζωής» και στο Νοσοκομείο της Πάτρας, όπου έχουμε σήμερα 140.000 εθελοντές δότες μυελού των οστών και αιμοποιητικών κυττάρων».

Και πρόσθεσε «Δεν έχουμε μεγάλους αριθμούς απόρριψης, έχουμε άλλες επιπλοκές στη μεταμόσχευση, αλλά δεν έχουμε απόρριψη. Πραγματικά υπάρχουν αυτοί οι 140.000 αλλά παράλληλα είναι ευαισθητοποιημένοι οι περισσότεροι πολίτες γιατί εδώ στη Θεσσαλονίκη υπάρχει η αμιγώς σχετική δημόσια τράπεζα που είναι πολύ σημαντικό γιατί οι νεαροί γονείς έχουν ξεφύγει από εκείνο «το κάνε δώρο στο παιδί σου την αναγέννηση του οργάνου του» αν πάθει τίποτα. Έχει ξεφύγει από το νόημα των ιδιωτικών τραπεζών και ήδη στο Γ. Παπανικολάου υπάρχουν χιλιάδες μοσχεύματα».