Με ανανεωμένο ήχο και νέα σύνθεση, οι Usurum θα παρουσιάσουν στο κοινό της Θεσσαλονίκης, το Σάββατο, 26 Νοεμβρίου, στον Πολυχώρο WE, τραγούδια από τη δισκογραφία τους, καθώς και νέα, ακυκλοφόρητα κομμάτια τους.
Ας συστηθούμε…
Ξεκινήσαμε το 2008, όντες όλοι μαθητές του Μουσικού Σχολείου Αλίμου. Από τότε η σύνθεση της μπάντας έχει αλλάξει πολλές φορές. Τα τελευταία χρόνια έχουν παγιωθεί τα άτομα που συμμετέχουν και ελπίζουμε να μείνουμε μαζί για πολλά χρόνια ακόμη.
Όσον αφορά στην ονομασία του συγκροτήματος, ακούσαμε τη λέξη Usurum από το ομώνυμο τραγούδι του Νικόλα Άσιμου. Αρχικά, μας άρεσε ηχητικά η λέξη. Κατόπιν μάθαμε ότι, Usurum, ονομαζόταν ένας Εβραίος ο οποίος ζούσε στην Αθήνα και, ουσιαστικά, ξεκίνησε το παζάρι που υπάρχει μέχρι και σήμερα στο Μοναστηράκι. Έτσι καθιερώθηκε η λέξη Usurum να σημαίνει παζάρι. Θεωρήσαμε ότι η συνδιαλλαγή μεταξύ των μελών της μπάντας θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα παζάρι ανταλλαγής ερεθισμάτων και ιδεών. Πάντως, ετυμολογικά, η λέξη στα Εβραϊκά αποδίδεται ως «ο άνθρωπος του Θεού».
Τι είδους μουσική θα λέγατε ότι κάνετε;
Είναι πολύ δύσκολο να εντάξουμε τη μουσική που κάνουμε σε ένα συγκεκριμένο είδος, καθώς οι επιρροές και τα ερεθίσματα που έχει ο καθένας μας είναι πολύ διαφορετικά· από την παράδοση μέχρι την ηλεκτρονική μουσική, και από την ελληνική τραγουδοποιία μέχρι τη σημερινή διεθνή ποπ. Το μόνο που μπορούμε να πούμε με σιγουριά είναι ότι γράφουμε τραγούδια με ελληνικό στίχο.
Θεωρήσατε ποτέ «ρίσκο» τη μελοποίηση και απόδοση ποιητικών στίχων;
Σε σχέση με τις μελοποιήσεις, εννοείται πως εμπεριέχουν σημαντικό ρίσκο. Η ποίηση είναι μία τέχνη όπως όλες οι άλλες, δηλαδή εντελώς αυτόφωτη. Οπότε, πολλές φορές, η μελοποίηση ενός ποιήματος είναι περιττή. Υπάρχουν στιγμές, βέβαια, που συναντιέται με τη μουσική και το αποτέλεσμα είναι μαγικό, αλλά αυτό είναι σπάνιο. Γι’ αυτό, κιόλας, οι περισσότερες απόπειρες που έχουμε κάνει θα παραμείνουν στο συρτάρι.
Για τις συνεργασίες που έχετε πραγματοποιήσει;
Με τις συνεργασίες μας είμαστε κάπως προσεκτικοί έως και φειδωλοί, θα μπορούσε κάποιος να πει. Για να ξεκινήσουμε και να ολοκληρώσουμε σύμπραξη με κάποιον ή κάποια καλλιτέχνη – καλλιτέχνιδα, θα πρέπει να συντρέξουν πολλοί λόγοι και προϋποθέσεις. Να νιώθουμε ότι βρισκόμαστε καλλιτεχνικά και ιδιοσυγκρασιακά, ότι έχουμε να δώσουμε ο ένας στον άλλον και, ιδανικά, να δημιουργήσουμε κάτι καινούριο από τη συνύπαρξή μας. Οπότε, ως τώρα, σε επίπεδο ζωντανών εμφανίσεων το έχουμε κάνει ελάχιστα.
Σε επίπεδο δισκογραφίας, υπήρξαν δύο τραγούδια που εξ αρχής γράφτηκαν για να τραγουδιούνται ως ντουέτο από δύο φωνές. Βρήκαμε ανθρώπους που θεωρούμε ότι ταίριαζαν ηχοχρωματικά, αλλά, ταυτόχρονα, θα «καταλάβαιναν» τα τραγούδια και θα τα έκαναν και δικά τους, κατά κάποιο τρόπο. Και στις δύο περιπτώσεις νιώθουμε ότι αυτό επετεύχθη. Στην πρώτη, συνέβαλε ο Φοίβος Δεληβοριάς στο τραγούδι «(Δε) Θέλω», όπου, μάλιστα, χρειάστηκε να έρθει δεύτερη φορά να τραγουδήσει, καθώς την πρώτη χάλασε ο υπολογιστής και χάσαμε όλες τις ηχογραφήσεις. Στη δεύτερη περίπτωση, για το τραγούδι «Στο ίδιο κεφάλι» επιλέξαμε να συνεργαστούμε με την drag queen Imiterasu, την οποία θαυμάζουμε πολύ και ούτως ή άλλως κάνουμε παρέα. Τους ευχαριστούμε πολύ και τους δύο!
Κατά πόσο έπαιξε ρόλο η συνύπαρξη περισσότερων προσωπικοτήτων ως προς την αντιμετώπιση των δυσκολιών που, ενδεχομένως, συναντήσατε έως τώρα; Και πώς θα τις σκιαγραφούσατε;
Οι δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε όλα αυτά τα χρόνια ήταν πολλές. Και συνεχίζουν να είναι. Πρώτα απ’ όλα, σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου οι άνθρωποι που ασχολούνται με τις τέχνες αντιμετωπίζονται κατά βάση ως χομπίστες, είναι πολύ φυσικό να απογοητευτείς. Ταυτόχρονα, είναι πολύ δύσκολο μια ομάδα ανθρώπων να συγχρονιστεί και να δουλεύει πάνω σε ένα αντικείμενο για τόσα χρόνια με συνέπεια, χωρίς να βιοπορίζεται απ’ αυτό. Έπειτα, όπως προείπαμε, έχουμε πολύ διαφορετικά ακούσματα, οπότε δεν είναι πάντα απλό να βρεθεί ένας κοινός μουσικός τόπος.
Από την άλλη, είναι τόσα πολλά τα θετικά που αποκομίζουμε από αυτή τη σχέση, που όχι μόνο δεν μπορούμε να φανταστούμε κάτι διαφορετικό, αλλά είμαστε σχεδόν σίγουροι ότι αν ήταν ο καθένας μόνος του, θα τα είχε παρατήσει. Αντλούμε συνεχώς όρεξη και δύναμη ο ένας απ’ τον άλλον.
Σε τι φάση σας πετυχαίνουμε επαγγελματικά;
Είμαστε σε πολύ δημιουργική και ενεργή φάση τόσο σε επίπεδο ζωντανών εμφανίσεων όσο και δισκογραφικά. Ξεκινάμε τις επόμενες μέρες μια βόλτα όπου θα περάσουμε από Βόλο, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο και Χανιά. Παράλληλα, ετοιμαζόμαστε για μία μεγάλη συναυλία στην Αθήνα τον Φλεβάρη, ενώ περιμένουμε να κλείσουμε και περισσότερες ημερομηνίες στην επαρχία.
Σε αυτές τις εμφανίσεις δοκιμάζουμε και παίζουμε πολλά καινούρια τραγούδια, από τα οποία θα επιλέξουμε, στη συνέχεια, ποια θα αποτελούν τον επόμενό μας δίσκο. Έχουμε προγραμματίσει την ηχογράφηση για τον ερχόμενο Μάρτιο. Είμαστε χαρούμενοι και έχουμε αγωνία, καθώς σε αυτόν τον δίσκο εξελίσσουμε τον ήχο μας προς πιο ηλεκτρονικές κατευθύνσεις. Όπως, επίσης, σε κάποια τραγούδια επαναπροσδιορίζουμε τη σχέση μας με τη μουσική φόρμα και δοκιμάζουμε πιο ανοιχτά πράγματα που δεν εμπίπτουν κατ’ ανάγκη στη δομή του «κουπλέ – ρεφρέν».
Πληροφορίες
Usurum
Πολυχώρος WE
Σάββατο, 26 Νοεμβρίου και ώρα 22.00 (οι πόρτες ανοίγουν στις 21.00)
Προπώληση εισιτηρίων: 10€, Ταμείο: 12€
Σημεία προπώλησης: Πολυχώρος WE, viva.gr
Μέλη της μπάντας
Κοσμάς Λαμπίδης (φωνή/νέι), Σταύρος Ρουμελιώτης (κιθάρα/πλήκτρα/ φωνή), Γιώργος Σταυρίδης (κρουστά), Νίκος Αντωνόπουλος (κιθάρα/πλήκτρα/φωνή), Λάμπρος Παπανικολάου (κοντραμπάσο), Φάνης Ζαχόπουλος (κιθάρα/μαντολίν /πλήκτρα/φωνή).