Ο εντοπισμός και η ανάδειξη κάθε αξιόλογης καλλιτεχνικής προσπάθειας είναι θέμα αισθητικής και στάσης απέναντι σε ένα σύστημα που συχνά καθορίζει την πολιτισμική ατζέντα με βάση τι πουλάει στο ευρύ κοινό ή κατά πόσο γνωστοί είναι οι συντελεστές του κάθε εγχειρήματος.
Κόντρα σε αυτό το ρεύμα και σε μια εποχή πάρα πολύ δύσκολη για το θέατρο, θα μιλήσουμε για μια θεατρική παρέα από τη Χαλκιδική, μια ομάδα ανθρώπων που τους ενώνει η αγάπη για αυτό αλλά και η προσωπική ανάγκη για έκφραση. Συνομιλούμε με την Ειρήνη Παπαδοπούλου, φιλόλογο, θεατρολόγο και σκηνοθέτιδα της θεατρικής ομάδας «Και μη χειρότερα» από το Λάκκωμα, η οποία θα μας κάνει τις απαραίτητες συστάσεις.
Να πούμε δύο λόγια για την θεατρική ομάδα… Πόσο καιρό διαγράφει την πορεία της και που γίνονται οι πρόβες;
Οι ….Και Μη Χειρότερα.. είναι μια ομάδα θεατρικής έκφρασης και δημιουργίας που ξεκίνησε τη δράση της το έτος 2019-2020 και έχει έδρα το θέατρο του Λακκώματος. Το Λάκκωμα είναι ένα μικρό χωριό στα γεωγραφικά όρια μεταξύ Θεσσαλονίκης και Χαλκιδικής. Εκεί συναντιόμαστε άνθρωποι που κατοικούν στην ευρύτερη περιοχή, που ανήκουν σε διαφορετικές επαγγελματικές τάξεις – είμαστε νοικοκυρές, επιχειρηματίες, εκπαιδευτικοί, αγρότες, υπάλληλοι, τεχνίτες, καλλιτέχνες- και που τους ενώνει η αγάπη για το θέατρο.
Ποιοι οι θεατρικοί σταθμοί ως τώρα, τα έργα τα οποία ανεβάσατε;
Στα πέντε χρόνια που λειτουργούμε ως θεατρική ομάδα έχουμε ολοκληρώσει τρεις θεατρικές παραγωγές . Ξεκινήσαμε το 2019-20 με τον «Κατά φαντασίαν ασθενή» του Μολιέρου. Στα επόμενα δύο χρόνια της καραντίνας δουλεύαμε , όσο μας το επέτρεπαν τα περιοριστικά μέτρα, κάνοντας θεατρικά εργαστήρια. Πέρυσι το 2022 ανεβάσαμε την πολιτική κωμωδία «Κλέψε λιγότερο» του Ντάριο Φο και φέτος παρουσιάζουμε το «Αναμείνατε στο ακουστικό σας» του Hal Salwen.
Το φετινό εγχείρημα, που ανέβηκε ήδη τρεις φορές και τώρα έχει επόμενο σταθμό στο θέατρο Σοφούλη στην Καλαμαριά, τι ακριβώς διαπραγματεύεται;
Πρόκειται για ένα κινηματογραφικό σενάριο του 1995 που έχει διασκευαστεί σε θεατρικό έργο. Είναι η ιστορία έξι εργασιομανών και μιας εγκύου, που επικοινωνούν συνεχώς τηλεφωνικά αλλά δεν βρίσκουν ποτέ χρόνο να συναντηθούν μεταξύ τους.
Πως προσεγγίζεις σκηνοθετικά το θέμα;
Σκηνοθετικά προσπάθησα να δώσω περισσότερο βάρος στη θεατρικότητα, να πετύχω την ατμόσφαιρα εγκλεισμού αυτών των ανθρώπων και να φέρω σε μια ισορροπία το κωμικό με το τραγικό στην εξέλιξη της πλοκής.
Θα λέγαμε ότι είναι ένα κοινωνικοπολιτικό – σατυρικό έργο;
Είναι μια κοινωνική, μαύρη κωμωδία που αναφέρεται στον εθελούσιο εγκλεισμό των ανθρώπων μπροστά σε μια οθόνη . Το έργο σχολιάζει καυστικά την απουσία φυσικής επαφής, την κοινωνική απομόνωση που επιφέρει τελικά η επικοινωνία μέσω τηλεφώνου, διαδικτύου και μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Τι εποχή είναι αυτή τελικά όπου καλούνται οι άνθρωποι να επωμιστούν τόσους πολλούς ρόλους και η ζωή κυλά κάτω από τα πόδια μας χωρίς ουσιαστικές κοινωνικές επαφές και δίχως να την καταλαβαίνουμε;
Αυτό ακριβώς συνειδητοποιούν κάποια στιγμή και οι ήρωες του έργου..κάνουν τόσα πολλά, έχουν τόσες υποχρεώσεις, εστιάζουν τόσο στην επαγγελματική τους ανέλιξη αφήνοντας τη ζωή τους να κυλά χωρίς αληθινούς φίλους, χωρίς αληθινούς έρωτες, χωρίς φυσική επικοινωνία με ανθρώπους. Μόνοι μπροστά σε μια οθόνη κινητού ή υπολογιστή. Έχουν τόσο καιρό να κάνουν το πιο απλό … να βάλουν τα παπούτσια τους και να βγουν ..έξω.. στη ζωή… Τους συμβαίνει αυτό που τόσο ωραία το περιγράφει ο αλεξανδρινός μας ποιητής… «ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω».
Περιγράφεται ο εγκλεισμός στο έργο, όχι αυτός που βιαίως ζήσαμε με τις καραντίνες, μα ο εθελούσιος ως τρόπος ζωής και λειτουργίας του όντος στην σύγχρονη εποχή. Δεν είναι παρά φύσιν όλο αυτό;
Η αλήθεια είναι ότι αποφάσισα να ανεβάσουμε αυτό το έργο αμέσως μετά την υποχρεωτική, σχεδόν διετή, καραντίνα που βιώσαμε όλοι ως συλλογικό τραύμα. Και εγώ η ίδια οφείλω να ομολογήσω ότι σε εκείνη την περίοδο σκεφτόμουν πόσους ανθρώπους μου έχω στερηθεί, πόσα ταξίδια, πόση ζωή… και έλεγα ότι όταν θα τελειώσει όλο αυτό θα…θα.. Και πέρασε και δεν ξέρω τελικά πόσα από αυτά τα θα τα έχω βάλει σε προτεραιότητα. Οι περισσότεροι τα ξεχάσαμε και ξανακυλήσαμε στη ροή των καθημερινών υποχρεώσεων. Στη μοναξιά του καναπέ και της οθόνης, παρέα με τους διαδικτυακούς μας φίλους, με συναισθήματα που τα αποτυπώνουμε πια μόνο με φατσούλες και αυτοκόλλητα, με φιλτραρισμένες φωτογραφίες που συγκεντρώνουν like από άγνωστους ή χαμένους από καιρό φίλους ..
Πώς μπορούμε να βρούμε αντίδοτο; Ή είναι μονόδρομος σε μια σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία;
Όπως αφήνουμε να διαφανεί και στην παράστασή μας, το αντίδοτο είναι… να βάλουμε τα παπούτσια μας και να βγούμε έξω ..στον δρόμο, στη ζωή, στον έρωτα, στους αγώνες…
Να μιλήσουμε για τους συντελεστές;
Την σκηνογραφία επιμελείται η Σίσσυ Ζωγράφου, χορογραφία η Νάντια Καραρήγα. Παίζουν οι Δογραμματζή Στέλλα(α· διανομή) Δούκας Πάνος, Ζωγράφου Σίσσυ, Κακούλη Θεοδώρα(α διανομή) Κάπαλη Ματίνα(α διανομή) Νεράντζης Νίκος, Σταθόπουλος Δημήτρης, Στεφανίδου Μαρίνα (β διανομή) Τζιντζιόβα Κατερίνα (β διανομή) Τσόγκα Μερσίνη, Χουλιάρα Ολυμπία(β διανομή). Στα ηχογραφημένα μηνύματα ακούγεται η φωνή της Βάσως Κουτσίνα. Επιμέλεια μουσικής και σκηνοθεσία κάνω εγώ και τέλος το δημιουργικό της αφίσας η Ευαγγελία Σουλιώτη.
Ποια τα επόμενα σχέδια σας;
Να συνεχίσουμε να δημιουργούμε με το ίδιο πάθος και τα επόμενα χρόνια.
Το έργο «Αναμείνατε στο ακουστικό σας», ανεβαίνει για μία παράσταση στο Θέατρο Σοφούλη στην Καλαμαριά την Τετάρτη 31-5 στις 21:00.