Δύο ταυτόχρονες εκθέσεις φιλοξενούνται στο περίπτερο 6 της 86ης Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, με τη μνήμη να ταξιδεύει στη Μικρά Ασία και τον ξεριζωμό των ανθρώπων το 1922.
Το Αφιέρωμα στη μνήμη 1922-2022 «ΑΙΩΝ… εν Ιωνία, Θράκη και Πόντω» και η επετειακή έκθεση «1922 – 2022: Κύματα προσφυγιάς- Κράματα μνήμης» είναι δύο συνεχόμενες ενότητες που εντάσσονται στο «Επετειακό Αφιέρωμα 1922-2022: 100 Χρόνια Μνήμης» της ΔΕΘ.
Η πρώτη ενότητα, ταξιδεύει το κοινό μέσω ενός 15 λεπτού οπτικοακουστικού υλικού, όπου ο θεατής έχει την ευκαιρία να δει την ζωή των ανθρώπων πριν και μετά τον ξεριζωμό από τον τόπο τους. Η «διαδρομή» που ακολουθεί ο θεατής είναι εμπλουτισμένη από φωτογραφικό υλικό και αρχεία της εποχής.
Στην δεύτερη ενότητα, ο δήμος Θεσσαλονίκης διοργανώνει την επετειακή έκθεση όπου όπως λέει στο TheOpinion η Ειρήνη Τζεμοπούλου, μια από τις επιμελήτριες της έκθεσης, «έχει ως επίκεντρο τον άνθρωπο και όχι την ιστορία, αφού την ιστορία με κάποιον τρόπο μπορούμε να τη μάθουμε όλοι».
Προσβάσιμη σε ανθρώπους με προβλήματα όρασης
Η έκθεση ξεκινάει με το παράλληλο τμήμα, όπου ο επισκέπτης μπορεί να δει έργα από τους φοιτητές του Τμήματος Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τα συγκεκριμένα έργα εκτός από την κοινή θεματολογία τους με την έκθεση, έχουν μια βασική «διαφορά» με τα υπόλοιπα εκθέματα: Είναι φιλικά προς τους ανθρώπους με προβλήματα όρασης.
Οι καλλιτέχνες έχουν αποδώσει με τέτοιο τρόπο τα εκθέματα, ώστε να μπορεί κάποιος να τα αγγίξει και να τα ερμηνεύσει όσο το δυνατό καλύτερα.
Ξεχωρίζουν οι «ειδικές βιτρίνες»
Η έκθεση είναι χωρισμένη σε πέντε άξονες, που αφορούν διαφορετικές θεματικές της Μικρασιατικής Καταστροφής. Σε όλες τις θεματικές, οι θεατές θα βρουν τις «ειδικές βιτρίνες» με εκθέματα που η ομάδα της επιμέλειας της έκθεσης ξεχώρισε και μπορούν να «σταθούν» μόνα τους. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι η κοτσίδα ενός κοριτσιού, που όταν έφτασε στο Καραμπουρνάκι, όπως και όλοι οι υπόλοιποι είχε να αντιμετωπίσει το απολυμαντήριο. Οι άνθρωποι έμεναν καραντίνα στο πλοίο, τους απολύμαναν κι έπειτα τους κουρεύαν. Ένα κορίτσι, αν και της έκοψαν την κοτσίδα της, κατάφερε να την μαζέψει από το πάτωμα και τη δέσει με τα μαλλιά της, προσπαθώντας να πείσει τον εαυτό της ότι ακόμα έχει μακριά κόμη.
Έφεραν ό,τι μπορούσαν ανάλογα με το πως ήρθαν
Στην έκθεση παρουσιάζονται πολλά κειμήλια από τους ανθρώπους που διώχθηκαν και αναγκάστηκαν να αφήσουν τα σπίτια και τις περιουσίες τους, για ένα μέλλον άγνωστο. Ρούχα, βαλίτσες, ένα πιθάρι με νερό, μια παιδική κούκλα και πολλά έγγραφα. Δύο από τα πιο «σοκαριστικά» εκθέματα, είναι μια οβίδα, που έφερε ένας άντρας, αλλά και τα τα κλειδιά που έφεραν διάφοροι από τα σπίτια τους. «Νόμιζαν ότι κάποτε θα γυρίσουν» λέει χαρακτηριστικά η Ειρήνη Τζεμοπούλου για το συγκεκριμένο έκθεμα.
Η προσφυγομάνα Θεσσαλονίκη βοήθησε με όποιον τρόπο μπορούσε
Οι Έλληνες της Μικράς Ασίας, έφεραν μαζί τους ό,τι είχαν, υλικά αλλά και πνευματικά αγαθά. Όπως μαρτυρούν έγγραφα και φωτογραφίες της έκθεσης, ο δήμος Θεσσαλονίκης βοήθησε από την πρώτη κιόλας στιγμή, ανταποκρινόμενος στην υγειονομική πρωτίστως κρίση κι έπειτα στην ανθρωπιστική.
Χτίστηκαν νοσοκομεία και ορφανοτροφεία στην πόλη, ενώ επιτάχθηκαν μνημεία της πόλης, όπως η Ροτόντα, ώστε ο κόσμος να μείνει μέσα σε αυτά. Ο δήμος Θεσσαλονίκης προσπάθησε να καταγράψει για πρώτη φορά τους ανθρώπους που είχαν αφήσει τα σπίτια τους και βρήκαν καταφύγιο στην πόλη. Η Θεσσαλονίκη χαρακτηρίστηκε «προσφυγομάνα», αφού έκανε ό,τι μπορούσε για τους χιλιάδες αυτούς ανθρώπους.
Οι δύο εκθέσεις θα είναι ανοιχτές για το κοινό μέχρι καθ’όλη την διάρκεια της ΔΕΘ.
Δευτέρα – Παρασκευή 16:00-22:00
Σάββατο και Κυριακή 10:00-22:00