Άνθρωποι κάθε ηλικίας συρρέουν στις αίθουσες κι απολαμβάνουν δημιουργήματα της έβδομης Τέχνης. Έχουν προγραμματίσει τις άδειές τους από καιρό. Βρίσκονται συνειδητά στις σκοτεινές αίθουσες και επικοινωνούν. Υπάρχει όμως ένα μεγάλο κοινό ποικίλης ηλικίας που αναρωτιέται τι συμβαίνει στο Ολύμπιον;
Ένας νεαρός την Πέμπτη λίγο πριν ξεκινήσει η τελετή έναρξης απάντησε στους φίλους του. Είναι εδώ η Μόνικα Μπελούτσι (την περιμένουμε …).
Ένα ζευγάρι κοντά στα σαράντα υποθέτει πως κάποια θεατρική παράσταση έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον του κοινού. Προσπαθούν να πιθανολογήσουν ποια είναι αυτή.
Ηλικιωμένοι περνούν και συζητούν για το ελληνικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου που τους ξυπνά ευχάριστες αναμνήσεις.
Η αλήθεια είναι πως ναι διανύουμε τη μαγική περίοδο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Του Διεθνούς όμως που προσελκύει πλήθος κόσμου από την υπόλοιπη Ελλάδα και ολόκληρο τον κόσμο. Μια αντάμωση δημιουργών και κοινού που φτιάχνουν ένα εκρηκτικό μίγμα. Κάθε ερώτηση ενός θεατή ανατροφοδοτεί τον εμπνευστή μιας ιδέας. Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε τη συνθήκη με αυτή της τάξης που οι ενεργοί μαθητές κινητοποιούν τον εκπαιδευτικό.
Βραβευμένες ταινίες, διαμαντάκια που έχουμε μία και μοναδική ευκαιρία να τα ανακαλύψουμε, εκθέσεις, masterclasses, παρουσιάσεις βιβλίων κι όλα αυτά δίπλα μας. Σε απόσταση αναπνοής από τα καφέ της Λεωφόρου νίκης δημιουργείται μία ιεροτελεστία. Από το λιμάνι και την Αποθήκη Γ’ των σινεφίλ μέχρι την Αλεξάνδρου Σβώλου και το Μακεδονικόν με ενδιάμεση στάση φυσικά το Ολύμπιον.
Ο Κινηματογράφος είναι η τέχνη της εικόνας. Υπάρχουν τόσες στιγμές που μία παύση, η σιωπή έχει να πει όσα χίλιες λέξεις. Παράλληλα όμως μέσα στο σινεμά συναντιούνται όλες οι μορφές τέχνης. Η μουσική, η ποίηση, η λογοτεχνία. Σε αυτό το ταξίδι πρέπει να έχουμε την ικανότητα να αφεθούμε και να ταξιδέψουμε σε αχαρτογράφητα μονοπάτια. Να θέλουμε να ακούσουμε, να μάθουμε, να πληροφορηθούμε. Τα θέματα των έργων αγγίζουν άλλωστε σχεδόν κάθε έκφανση της πραγματικότητας. Μία πλούσια γκάμα θεμάτων που είναι ικανά να ευαισθητοποιήσουν και να πυροδοτήσουν τη σκέψη ως αλυσιδωτή και ταυτόχρονα αμφίδρομη αντίδραση.
Η πόλη γιορτάζει κι ελπίζουμε ποτέ αυτό το σπουδαίο Πολιτιστικό γεγονός να μη γίνει ιστορία που θα διηγούμαστε στις επόμενες γενιές. Να μεγαλώνει, να ανανεώνεται, να διευρύνει τους ορίζοντες της κοινωνίας και δημιουργεί μικρές παναστάσεις με κέντρο τον άνθρωπο. Έχει μεγάλη σημασία να πάμε ένα βήμα μπροστά. Ακόμα και στις δυσκολότερες εποχές υπήρχαν αυτοί οι φάροι να μας οδηγούν. Είναι χρέος μας να είμαστε εκεί και να επικοινωνούμε το τόσο σημαντικό μήνυμά του.