Διαπαιδαγώγηση και Πρότυπα: Ο Θεμέλιος Λίθος μιας Υγιούς Κοινωνίας

Αρθρογραφεί στο TheOpinion η Εύη Γεωργίου Soft Skills Trainer – Host of “Evi Georgiou” – Business & Soft Skills YouTube Channel

Η Δύναμη του Παραδείγματος και η Ευθύνη της Διαμόρφωσης της Κοινωνίας

Πάντα ήθελα να αφήσω ένα αποτύπωμα σε αυτόν τον κόσμο. Όχι εγωϊστικά, για να πω ότι έκανα κάτι σπουδαίο ή ό,τι άλλο, αλλά γιατί πιστεύω στη σημασία της προσφοράς και της αλλαγής προς το καλύτερο. Δεν θεωρώ πως έχουμε έρθει σε αυτόν τον κόσμο χωρίς σκοπό, όλοι έχουμε τουλάχιστον έναν. Άλλοι τον έχουν βρει, άλλοι θα τον βρουν κι άλλοι θα τον αγνοήσουν, αλλά όλοι μας έχουμε.

Πριν σου πω περισσότερα όμως, ας σου συστηθώ…

Είμαι η Εύη Γεωργίου, κατάγομαι από την Ηγουμενίτσα και βρίσκομαι στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Έχω σπουδάσει στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών στα Ιωάννινα κι έχω ολοκληρώσει το ΜΒΑ μου (Master of Business Administration) στο Mediterranean College της Θεσσαλονίκης και αναλαμβάνω εκπαιδεύσεις στο κομμάτι των Soft Skills.

Η Εκπαίδευση ως Πυλώνας της Κοινωνίας

Ο λόγος που επέλεξα αρχικά, το παιδαγωγικό κομμάτι ήταν γιατί πίστευα πως ο καλύτερος τρόπος να βοηθήσω στο σύνολο, θα ήταν αυτός της Εκπαίδευσης. Το να συμβάλλεις στη διαμόρφωση της προσωπικότητας των νέων ανθρώπων, που θα βρίσκονται ως ενήλικες μερικά χρόνια μετά στην κοινωνία, θεώρησα πως είναι υψίστης σημασίας έργο. Έτσι, σπούδασα στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών, με σκοπό να συνεχίσω με ένα Μεταπτυχιακό στην Παιδοψυχολογία, έχοντας τον ίδιο παράλληλα στόχο.

Επιτυχία και Κοινωνική Ευθύνη

Όμως, όλα άλλαξαν μετά από ένα ταξίδι ζωής στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όπου εργάστηκα με μερικούς από τους ανθρώπους που ασκούν την μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου του συμβούλου της Oprah Winfrey. Αυτή η εμπειρία με έκανε να μάθω περισσότερα για τον εαυτό μου, να συνειδητοποιήσω πως μπορώ να εξελιχθώ πολύπλευρα και να δρω σε τομείς που δεν έχουν κανένα ταβάνι, κανέναν περιορισμό. Έτσι, εστίασα στο κομμάτι της Επιχειρηματικότητας συνδυάζοντας το κομμάτι των εκπαιδεύσεων γύρω από αυτήν.

Η πεποίθησή μου; «Η επιτυχία δεν έχει κανένα νόημα, αν δεν εξυπηρετεί το κοινό καλό.»

Θεωρώ τον υπέρμετρο εγωκεντρισμό, ο οποίος καλά κρατεί στις ημέρες μας, ως τη μέγιστη ασέβεια προς την κοινωνία, και κάπως έτσι, ξεκίνησα τη δημιουργία περιεχομένου στο κομμάτι της Νοοτροπίας και των Soft Skills στο κανάλι μου στο YouTube — έχοντας ως στόχο, το να μοιράζομαι γνώση και να παρακινώ τους ανθρώπους στο να ξεκλειδώνουν το πλήρες δυναμικό τους, συμβάλλοντας στη διαμόρφωση αυτής της φιλοσοφίας, να εστιάζουν πάντοτε παράλληλα και δη πρωτίστως, στο κοινό καλό.

Leading by Example: Η Επιρροή των Πράξεων στην Ανάπτυξη Χαρακτήρων

Αδιαμφισβήτητη κρίνεται η υψηλή σημασία κι επιρροή της καλλιέργειας που είτε λαμβάνουν είτε όχι οι άνθρωποι από την οικογένειά τους. Η οικογένεια είναι εκείνη που θέτει τα θεμέλια στη διαμόρφωση των βασικών χαρακτηριστικών του ατόμου, καθώς ο χαρακτήρας του παιδιού διαμορφώνεται μέχρι και τα 7 έτη. Τα βασικά θεμέλια χτίζονται τότε, καθώς οι γονείς είναι οι φροντιστές και τα πρότυπα των παιδιών, το απόλυτο παράδειγμα προς μίμηση. Δεν διαθέτουν μηχανισμούς αξιολόγησης των προτύπων κι έτσι δέχονται ως κανονικότητα κι ως δεδομένο αυτό που βιώνουν στο σπίτι. Αυτό είναι το λεγόμενο Leading by Example. Δεν έχει σημασία τι λες στο παιδί, αλλά τι σε βλέπει να κάνεις στην καθημερινότητά σου.

Ο επόμενος φορέας διαμόρφωσης της προσωπικότητας, των ποιοτικών χαρακτηριστικών και της νοοτροπίας ενός ανθρώπου, είναι το σχολείο. Το παιδί μεταπηδά από το σπίτι στο σχολείο, όπου καλείται να κοινωνικοποιηθεί, να ανεξαρτητοποιηθεί, να αποκτήσει δεξιότητες και νέα γνώση. Στη δεδομένη στιγμή τώρα, οι φροντιστές του είναι οι Παιδαγωγοί. Εκείνοι είναι οι άνθρωποι, οι οποίοι καλούνται να αντιληφθούν το πώς έχει μεγαλώσει το παιδί και να μεταλαμπαδεύσουν ένα ηθικό αξιακό σύστημα, λειτουργώντας ως υγιή πρότυπα συμπεριφοράς και χαρακτήρων, που θα μπορούν να εντοπίσουν, να καλλιεργήσουν, να οριοθετήσουν, και να παρέμβουν σε ό,τι απαιτείται.

Εάν εντοπίζονται μη λειτουργικά οικογενειακά μοτίβα και αυτά δεν αξιολογούνται και δεν αντιμετωπίζονται διακριτικά από τα εκάστοτε σχολεία με τις παρεμβάσεις που χρειάζεται να γίνονται (συμβουλευτική ψυχολόγων κ.ά.), τότε η μη αποδεκτή συμπεριφορά που πιθανώς ξεκινά από το σπίτι, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζεται αλλά ξεγλιστρά και διαχέεται σε περισσότερους ανθρώπους, φορείς, τομείς και έτσι αναπαράγεται και διαιωνίζεται. Κρίνεται ιδιαίτερα καθοριστική λοιπόν, η συμβολή των Παιδαγωγών σε αυτό το κομμάτι.

Με τελικό φορέα, λοιπόν, τη κοινωνία, η οποία είναι ο αποδέκτης της δράσης των προηγούμενων φορέων, όπου εκεί αποκαλύπτονται και όλα τα αποτελέσματα αυτών. Ό,τι συμβαίνει στην κοινωνία είναι αποτέλεσμα και καθρέπτισμα των δύο προηγούμενων φορέων. Τίποτα δεν γίνεται απότομα κι απρόσμενα. Όλα γίνονται κλιμακωτά κι έχουν υπάρξει σε κάθε περίπτωση περισσότεροι από ένας μάρτυρες που έχουν δει αντίστοιχες συμπεριφορές και είτε έδρασαν είτε έλαβαν τον ρόλο του παρατηρητή, διαιωνίζοντας, την αντίστοιχη νοοτροπία.

Ακούω συχνά τους ανθρώπους να παραπονιούνται για την κατάσταση που υπάρχει στη σημερινή κοινωνία, την έλλειψη αξιών, την παραβατικότητα, την εμμονή των νέων με τις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης και την απόκτηση και διαιώνιση λανθασμένων προτύπων συμπεριφοράς. Κρίνεται απολύτως απαραίτητη η ανάληψη ευθύνης από τους ίδιους για τη διαιώνιση υγιών προτύπων στα παιδιά, βάσει του Leading by Example. Είναι η βάση των αξιών που, εάν γίνει σωστή “εγκατάστασή” τους στη πιο σημαντική στιγμή, οποιαδήποτε συγκυρία κι αν έρθει στον δρόμο των παιδιών και είναι αντίθετη σε αυτές, θα μπορεί να αναγνωριστεί και να παραγκωνιστεί. Είναι ένα GPS που σου δείχνει τον δρόμο. Κι αυτό μπορεί να γίνει από μικρές ατομικές δράσεις που καταλήγουν και απορρέουν σε μεγαλύτερες συλλογικές. Άρα λοιπόν, σε μία εποχή όπως η σημερινή, όπου υπάρχουν κρίσεις και μετακρίσεις οικονομικές, ηθικές, αξιακές κ.ά. κρίνεται πιο αναγκαίο από ποτέ οι έχοντες γνώση και συνείδηση να λάβουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην διασφάλιση των παραπάνω. Γιατί όσο επιλέγουν τον δρόμο της αδράνειας, της παθητικότητας, τόσο οι κρίσεις αυτές θα καλπάζουν γοργά με τις όποιες συνέπειες μπορεί αυτό να επιφέρει. Άρα λοιπόν, οι έχοντες γνώση δεν έχουν κάποια δικαιολογία, χρειάζεται να βγαίνουν μπροστά και να δίνουν το σωστό παράδειγμα. Δεν είναι πολυτέλεια, αλλά αναγκαιότητα.