Η αντίστροφη μέτρηση για να προβληθεί «το βραχιόλι της φωτιάς» έχει ξεκινήσει καθώς απόψε (4/2) στις 22:00, έρχεται στην ΕΡΤ1, μετά το ΕRTFLIX, η πολυσυζητημένη σειρά που ακολουθεί το συγκλονιστικό οδοιπορικό μιας εβραϊκής οικογένειας της Θεσσαλονίκης.
Η σειρά θα προβληθεί σήμερα με διπλό επεισόδιο και είναι χαρακτηριστικό πως ήδη έχει καθηλώσει το κοινό καθώς η προβολή των οκτώ επεισοδίων στην on demand πλατφόρμα της κρατικής τηλεόρασης κατέγραψε πάνω από 1 εκατομμύριο θεάσεις.
To cast της περιλαμβάνει πληθώρα διακεκριμένων ηθοποιών ανάμεσα στους οποίους οι Νίκος Ψαρράς, Ελισάβετ Μουτάφη, Χρήστος Λούλης, Σπύρος Σταμούλης, Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Μιχαήλ Ταμπακάκης, Νεφέλη Κουρή, Δημήτρης Αριανούτσος και Χριστίνα Μαθιουλάκη και όλα είναι έτοιμα προκειμένου να αρχίσει η περιπετειώδης ιστορία της οικογένειας Κοέν.
Από μία ιστορία που την σημαδεύουν συγκρούσεις, έρωτες, ανατροπές και φωτιά δεν θα μπορούσε να λείπει η Ηλέκτρα Μπαρούτα.
Ενσαρκώνει τον ρόλο της Ματίλντα, μία εκ των υπηρετριών της οικογένειας και αποτελεί την πέτρα της σκανδάλου σε έναν ρόλο βραδυφλεγή αλλά κομβικό καθώς αποτελεί την αρχή του ντόμινο για τη σταδιακή αποδόμηση των Κοέν.
Απόφοιτος της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου και παράλληλα φοιτήτρια νομικής στην Αθήνα, έχει προλάβει ήδη ν’ αφήσει το στίγμα της παίζοντας στην «Αντιγόνη» του Ζαν Ανούιγ, σε σκηνοθεσία της Μαρίας Πρωτόπαππα.
Και αν λέμε ότι απλώς η ηλικία είναι ένας αριθμός, 25 γαρ και πρωτοεμφανιζόμενη, η παρουσία της στην έκτη και έβδομη τέχνη ξεχωρίζει. Τη βλέπουμε άλλωστε και στη σειρά «Τα καλύτερά μας χρόνια» στην ΕΡΤ1.
«Όταν το είδα ολοκληρωμένο αντιλήφθηκα τη δύναμή του»
Εισαγωγή τέλος, ο λόγος στην κ. Μπαρούτα που ξετυλίγει, για λογαριασμό του TheOpinion, το κουβάρι της σειράς αναφέροντας αρχικά: «Εμείς όταν ξεκινήσαμε τα γυρίσματα, γνωρίζαμε ότι η σειρά θα αφορά ένα συγκεκριμένο κοινωνικό και ιστορικό πλαίσιο, συνδεδεμένο με την εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης από το 1917 έως το 1962. Στη διάρκειά τους όμως, δεν το επαναφέραμε συχνά αλλά εστιάσαμε στις σχέσεις μεταξύ των μελών της οικογένειας. Στον πυρήνα της που υπήρχαν εργασιακές, ερωτικές και ανθρώπινες σχέσεις ενώ δεν έλειπαν και οι συγκρούσεις».
Ακολούθως, προσθέτει: «Όταν ολοκληρώθηκε και το είδαμε πριν προβληθεί στο ERTFLIX, εγώ τότε αντιλήφθηκα τι μεγάλη δύναμη έχει αυτό το πράγμα, μιλώντας για κάτι πολύ ευαίσθητο. Αγγίζει ανθρώπους που περίμεναν πάρα πολλά χρόνια να δουν κάτι τέτοιο. Δεν έχει μιλήσει κανείς με τέτοιο τρόπο γι’ αυτό. Δεν είχα διαβάσει καθόλου το μυθιστόρημα πριν οπότε με συγκλόνισε, όπως πχ. το ιατρικό πείραμα που έγινε στον γιο της οικογένειας, τον Ιωσήφ Κοέν. Εν ολίγοις, μπορεί εμείς να εστιάζαμε στις ανθρώπινες σχέσεις ως ηθοποιοί, κάνοντας για λίγο στην άκρη το ιστορικό πλαίσιο, στο τέλος όμως συνειδητοποίησα πόσο σπουδαίο είναι αυτό που φτιάχτηκε».
Η Ματίλντα έρχεται αθόρυβα στο «βραχιόλι της φωτιάς», κυριολεκτικά επί ξύλου κρεμάμενη, όμως σταδιακά βγάζει τη δύναμή της, με όψη απλή αλλά συνάμα καθηλωτική και βλέμμα που λέει περισσότερα απ’ όσα θα μπορούσαν να πουν τα χείλη.
«Ήθελα να δώσω μία άλλη οπτική της γυναίκας που δεν έχει ουσιαστικά τίποτα»
Για το αν είδε το ρόλο της ως πρόκληση, η κ. Μπαρούτα εξηγεί: «Δεν το φοβήθηκα καθόλου, αρχικά είχα δουλέψει ξανά με τον Γιώργο Γκικαππέπα και ήξερα ότι έχω να κάνω με έναν άνθρωπο εμπιστοσύνης, θα ενέσκηπτε καλλιτεχνικά, με σεβασμό απέναντι στην προσωπικότητά μου. Δεύτερον με ιντρίγκαρε πάρα πολύ ότι μου είπε πως θα κάνω μία υπηρέτρια ορφανή, δεν γνώρισε πατέρα, η μάνα της πέθανε σε εργοστάσιο της οικογένειας, μένοντας στο πουθενά, χωρίς να έχει στον ήλιο μοίρα. Συνάπτει κάποιες ερωτικές σχέσεις με μέλη της, θα την έλεγε κανείς γυναίκα με λίγη αξιοπρέπεια ή χαμηλών ηθών. Αυτό είναι πραγματικά άδικο και ήθελα να δώσω μία άλλη οπτική του πώς μπορούμε να βλέπουμε αυτές τις γυναίκες που δεν έχουν ουσιαστικά τίποτα. Η μόνη της διέξοδος είναι ο έρωτας, ο έρωτας και ο θάνατος άλλωστε κινούν τον κόσμο όλο…».
Η Ματίλντα δεν είναι η υπηρέτρια που έχεις στο μυαλό σου, έχει ξεχωριστά χαρακτηριστικά και διεκδικεί ίσως παραπάνω πράγματα από όσα της αναλογούν. Θέλεις η ανάγκη για επιβίωση; Η όρεξη που της γεννά η στέρηση του παρελθόντος; Για τα στοιχεία που έβαλαν την Ηλέκτρα απέναντι στον ρόλο αλλά και την ταύτισαν ως χαρακτήρες, η ίδια απαντά:
«Σίγουρα αυτό που ήταν δύσκολο είναι οι σχέσεις που δημιουργεί με πάνω από δύο ανθρώπους μέσα στην ίδια οικογένεια σε συνάρτηση και με την παρουσία της Μπενούτα (σ.σ η μητέρα της οικογένειας που την υποδύεται η Ελισάβετ Μουτάφη). Αυτό είναι πολύ μακριά από την Ηλέκτρα, δεν μ’ αρέσει η προδοσία και το ψέμα. Έπρεπε με κάποιον τρόπο να το γεφυρώσω αυτό. Να τη δικαιολογήσω στο πώς μπόρεσε και κοίταξε στα μάτια τη Μπενούτα αφότου είχε μία ερωτική συνεύρεση με τον Μωής (σ.σ ο πατέρας της οικογένειας που τον υποδύεται ο Νίκος Ψαρράς). Αυτός επανειλημμένα της υπενθυμίζει ότι σ’ εκείνον οφείλει την ύπαρξή της. Αποτελεί πατρικό πρότυπο και παράλληλα τον φόβο της. Της έδωσε στέγη βάζοντάς την στην αναζήτηση των ορίων της ανάγκης. Είναι αρκετά εξωστρεφής για υπηρέτρια, θεωρώ εν κατακλείδι ότι σαν Ηλέκτρα έχω κοινά στοιχεία την περηφάνεια, την αξιοπρέπεια και τη μεγάλη της δύναμη».
«Ψαρωτικός…ο Ψαρράς, το εισέπραττα και του το επέστρεφα»
Τα λόγια περιττεύουν όταν μιλάμε για το τι εστί Νίκος Ψαρράς, ίσως γι’ αυτό είναι πιο κατάλληλη να μιλήσει η νεαρή καλλιτέχνιδα που γεμάτη ικανοποίηση υπογραμμίζει: «Ήταν μεγάλο δώρο για μένα η συμμετοχή στη σειρά, κάνω μία υπηρέτρια που η είσοδός της φέρνει το πρώτο ταρακούνημα, πάντα άλλωστε ο ξένος σε μία κοινότητα αποτελεί απειλή. Από τις πρώτες σκηνές υπήρχε ιδιαίτερη επικοινωνία με τον Νίκο Ψαρρά, οι καλύτερές μου στιγμές είναι μαζί του. Με βοήθησε πολύ ώστε να είμαι πιο μετρημένη και συγκροτημένη. Τα βλέμματά του ήταν ιδιαίτερα, πραγματικά… ψάρωνα θα πω (γέλια). Κατάφερνε με τον ήχο της φωνής -”σε μάζεψα…”- να μου υπενθυμίζει υποτιμητικά τη θέση μου. Το εισέπραττα αυτό υποκριτικά, ότι το εννοεί, και του το επέστρεφα πίσω με γνώμονα πάντα την αλήθεια».
Η οικογένεια Κοέν πέφτει σαν παιχνίδι Jenga, θα λεγε κανείς ότι ο εκάστοτε «παίκτης» της σειράς αφαιρεί εκ περιτροπής ένα μπλοκ από τα θεμέλιά της κάθε φορά. Κάθε σκηνή την αναμένεις με αγωνία και αναπόφευκτα ο θεατής γίνεται ένα με τους πρωταγωνιστές, άλλοτε δείχνοντας τον θαυμασμό και άλλοτε τον οίκτο του.
Ο ερχομός μιας ξένης απεκδύει τους χαρακτήρες μιας κραταιάς και γεμάτη πάθη οικογένειας
Η 25χρονη ηθοποιός σταχυολογεί τις κορυφαίες από την επιτυχημένη σοδιά του Γιώργου Γκικαπέππα και τις προσφέρει στους αναγνώστες του TheOpinion:
«Θα σταθώ σε δύο. Αρχικά ο αποχαιρετισμός της κόρης (σ.σ Νεφέλη Κουρή στον ρόλο της Ζακλίν) από την υπόλοιπη οικογένεια και όταν αναγκάστηκε να φύγει η Ματίλντα από το σπίτι. Είναι οι στιγμές που αναδεικνύονται όλες οι αντιφάσεις. Η πρώτη φεύγει γιατί έπρεπε να διαλέξει μεταξύ του έρωτα ή του σπιτιού. Είχα σοκαριστεί στα γυρίσματα από την ένταση», είπε και πρόσθεσε:
«Η δεύτερη αποχωρίζεται την κυρία της, έντονα συγκινησιακή στιγμή, μία λήψη έμφορτη συναισθημάτων. Αποχαιρετούσε μία οικογένεια γιατί δεν χωρούσε άλλο, βγαίνοντας στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα ώστε ν’ αναζητήσει κάτι άλλο. Είναι η τελευταία φορά που θα την κοιτάξει στα μάτια. Να πει ”φεύγω” σ’ ένα μητρικό σύμβολο, με μια κρυφή ”συγγνώμη”, δίνοντάς της μια γροθιά στο στομάχι. Ήρθε μία ξένη στο σπίτι και οι ήρωες μιας οικογένειας σταδιακά κατεστραμμένης έβγαλαν τα πρόσωπά τους…».
Ομολογώ αβίαστα ότι με την Ηλέκτρα Μπαρούτα θα μπορούσα να μιλάω για ώρες, δίνει απαντήσεις που αφήνουν απόσταγμα σκέψης. Αυτό άλλωστε αποζητά και η ίδια, την αλληλεπίδραση, τόσο με τους συναδέλφους της, όσο και με το κοινό.
Για φινάλε αφήσαμε ωστόσο το κορυφαίο ερώτημα: «Γιατί να δει κάποιος το ”βραχιόλι της φωτιάς”, τι έχει να κερδίσει ως θεατής;».
Η σκέψη της μητέρας σβήνει τον θάνατο – «Ίσως έτσι είναι οι οικογένειες και στο σήμερα»
Η Ηλέκτρα ρίχνει αυλαία χωρίζοντας την απάντησή της σε δύο μέρη, το ιστορικό πλαίσιο και την βαθιά έννοια της λέξης οικογένεια:
«Το βραχιόλι της φωτιάς ανοίγει ένα πεδίο συζήτησης πολύ ευαίσθητο για την ελληνική πραγματικότητα: τον εκτοπισμό των Εβραίων της Θεσσαλονίκης από τους Ναζί, την ύπαρξη δοσίλογων και ταγματασφαλιτών καθώς και το Ολοκαύτωμα που αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες θηριωδίες στην ιστορία της ανθρωπότητας. Αποπειράται να μιλήσει για το ανείπωτο, να αποτυπώσει πτυχές της φρίκης αλλά και της ζωής πριν από αυτή», αναφέρει και προσθέτει:
«Κυρίαρχο στοιχείο της σειράς είναι η ανάδειξη της δύναμης της οικογένειας. Παρά τις ακραίες συγκρούσεις και τη διάσπασή της στους πέντε ανέμους, οι ρίζες της παραμένουν βαθιές κι είναι εκείνες που δίνουν σε όλους δύναμη για να επιβιώσουν.
Όπως και στην πραγματική ιστορία της εξαιρετικής συγγραφέως Βεατρίκης Σαΐας Μαγρίζου, έτσι και στη σειρά, ο Ιωσήφ Κοέν για να αντέξει τον πόνο την ώρα που του κάνουν εγχείρηση χωρίς αναισθησία στο Άουσβιτς σκέφτεται τη μητέρα του. Η σκέψη της μητέρας του τον κάνει να επιβιώσει και αυτό είναι βαθιά συγκινητικό. Κι ίσως τελικά έτσι να είναι οι οικογένειες: γεμάτες πάθη, συγκρούσεις και αντιφάσεις».