Λίλη Τσεσματζόγλου στο TheOpinion: «Να είσαι “ανοιχτός” στην πρόκληση της ζωής»

Η ηθοποιός Λίλη Τσεσματζόγλου, με αφορμή την παράσταση «Δωδέκατη Νύχτα» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, μιλάει στο TheOpinion και τη Δέσποινα Δαϊλιάνη

ΘΕΑΤΡΟ ΘΕΜΑ THEOPINION

Δέσποινα Δαϊλιάνη

31 Αυγούστου 2023, 08:46 UPD: 31 Αυγούστου 2023, 09:06

Μοιραστείτε αυτό το άρθρο

Η κωμωδία του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ «Δωδέκατη Νύχτα», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιμούλη, επιστρέφει απόψε, για μία ακόμα παράσταση, στο Θέατρο Κήπου.

«Ο κόσμος “αγκάλιασε” τη “Δωδέκατη Νύχτα” όπου κι αν πήγαμε. Προσωπικά, συγκινούμαι σε κάθε υπόκλιση σε αυτήν την παράσταση», σχολιάζει η ηθοποιός, Λίλη Τσεσματζόγλου, στο TheOpinion.

Γεγονός που επιβεβαιώνει, άλλωστε, και η επιστροφή του θεατρικού έργου, για μία επιπλέον παράσταση, απόψε στη Θεσσαλονίκη.

Είναι η πρώτη φορά που συνεργάζεστε με τον Γιώργο Κιμούλη, κυρία Τσεσματζόγλου;

Υπήρξα μαθήτριά του, έχουμε συνεργαστεί σε αυτό το πλαίσιο. Ήμουν στους «Επτά επί Θήβας» και στον «Οιδίποδα Τύραννο», την περίφημη παράσταση με τη Νόνικα Γαληνέα και τον Νταλάρα ως τον Κορυφαίο του Χορού. Διαφορετικές συνθήκες τότε. Ως επαγγελματίας ηθοποιός, πλέον, είναι η πρώτη φορά που συνεργάζομαι μαζί του.

Και πώς θα χαρακτηρίζατε αυτήν την εμπειρία;

Ο κύριος Κιμούλης είναι ένας καταπληκτικός ηθοποιός. Καταπληκτικός δημιουργός. Είναι ευφυής άνθρωπος. Υποκλίνομαι και στο μυαλό του και στο ταλέντο του. Κι όταν μου πρότεινε αυτήν τη δουλειά, η αλήθεια είναι ότι όχι απλώς ενθουσιάστηκα, αλλά με τίμησε αφάνταστα με την επιλογή του.

Είναι «σχολείο» ο Κιμούλης, και ως ηθοποιός και ως σκηνοθέτης. Είναι δάσκαλος κάθε δευτερόλεπτο που περνάς μαζί του, κατά τη δική μου άποψη. Έτσι το βιώνω. Και από τα χρόνια της σχολής και τώρα, που είχα την τύχη να συνεργαστώ μαζί του. Κάθε στιγμή είναι ένα μάθημα. Είναι πολύ σπουδαίο αυτό, και σε μία εποχή που δεν έχουμε πολλούς ανθρώπους να μας εμπνεύσουν και να μας καθοδηγήσουν. Σε οτιδήποτε, όχι μόνον σε ό, τι αφορά τη δουλειά μας. Και στη ζωή, γενικότερα.

Πώς είναι να υποδύεστε τον ρόλο μιας Κόμισσας, η οποία φαινομενικά τα έχει όλα, αλλά η πραγματικότητα τελικά διαφέρει;

Έχει πολύ ενδιαφέρον, γιατί κρύβει μια πολύ μεγάλη αλήθεια ο συγκεκριμένος χαρακτήρας. Όσα και να έχει, πάντα κάτι λείπει.

Και, συνήθως, οι άνθρωποι, επειδή δεν εκφράζουμε τόσο τις επιθυμίες μας, πάντα λείπει κάτι από αυτό που επιθυμούμε. Πάντα είμαστε λίγο κοντά και λίγο πιο μακριά σε αυτό που, στ’ αλήθεια, χρειαζόμαστε κι επιθυμούμε.

Αυτό είναι η όλη ιστορία σε αυτήν την παράσταση· το τι τελικά επιθυμείς, κατά πόσο το εκφράζεις και απλώνεις το χέρι σου να το φέρεις κοντά σου.

Διαβάστε επίσης: Σοφία Βογιατζάκη στο TheOpinion: «Το τώρα, αυτό που έχουμε είναι που μας κάνει ευτυχείς»

Η «Δωδέκατη Νύχτα» αποτελεί, συν τοις άλλοις, ένα έργο – μάθημα απέναντι στα ταμπού και στις προκαταλήψεις που υφίστανται έως και σήμερα γύρω από τον έρωτα…

Είμαστε πολύ πίσω εμείς, το 2023, σε σχέση με το συγκεκριμένο έργο. Πολύ πίσω στην ουσία του. Πολλά λέγονται, αλλά όταν έρχεσαι μπροστά στο γεγονός, είναι διαφορετική η πραγματικότητα και το πώς αντιμετωπίζεις, εκφράζεις και διαχειρίζεσαι αυτό που σου συμβαίνει. Ή αυτό που συμβαίνει στο παιδί σου ή στον φίλο σου.

Χρειαζόμαστε τα «κουτάκια», χρειαζόμαστε τους περιορισμούς για να μπορούμε να αισθανθούμε καλύτερα. Μόλις λίγο κάτι διαφορετικό συμβεί, έξω από αυτό που έχουμε συνηθίσει, έξω από το «κουτάκι» μας, αμέσως αντιδρούμε.

Αυτό έρχεται και σου λέει εδώ πέρα: για ποιον λόγο να μην ανοίξεις τα μάτια σου και να δεις την πραγματικότητα; Και η πραγματικότητα μπορεί να αλλάξει. Μπορεί να είμαστε κάτι άλλο τώρα και κάτι άλλο μεθαύριο. Δεν το ξέρεις αυτό. Οπότε, να είσαι «ανοιχτός» στην πρόκληση της ζωής. Να είσαι ζωντανός, δηλαδή. Αυτό είναι ένας ζωντανός οργανισμός∙ είμαι «ανοιχτός» στην πρόκληση. Και οι προκλήσεις έρχονται κάθε δευτερόλεπτο. Κάθε δευτερόλεπτο είμαστε μπροστά σε μία πρόκληση, μπροστά σε μία επιλογή.

Αντιλαμβάνομαι ότι δεν μιλάμε μόνον για το μήνυμα του έργου, αλλά και για τη δική σας στάση ζωής.

Ε βέβαια! Είναι μεγάλο δώρο να μπορείς να είσαι σε μια δουλειά, ως καλλιτέχνης, που να σε εκφράζει και στη ζωή σου. Κι αυτή είναι η ουσία της δουλειάς μας, τελικά. Μην κοιτάτε, τώρα, που κάποιες φορές μπορεί να κάνουμε πράγματα που δεν μας εκφράζουν πολύ γιατί πρέπει και να ζήσουμε…

Αλλά είναι Θεού δώρο να μπορείς να κάνεις κάτι που σε εκφράζει απόλυτα, και σε επίπεδο συνεργατών αλλά κι από αυτό που θέλει να περάσει σαν μήνυμα όλο το έργο και ο συγκεκριμένος σκηνοθέτης.

Μετά, λοιπόν, την Κόμισσα Ολίβια, ποιον ρόλο θα επιλέγατε να ενσαρκώσετε;

Δεν το ‘χω σκεφτεί, γιατί «βουτάω» τόσο πολύ στον κάθε ρόλο που μου δίνεται…

Σίγουρα της Βιόλα. Μ’ αρέσει πάρα πολύ ο τρόπος που παίζει η Αννούλα, η Άννα η Μονογιού. Είναι εκπληκτικός ρόλος κι αυτός. Θα τον «ζήλευα», βέβαια!