«Δεν είμαστε γνώστες, επειδή παρακολουθούμε θέατρο» – Ο Δημήτρης Ναζίρης για τους «Σφήκες» στο TheOpinion
Ο Δημήτρης Ναζίρης, μέλος του θιάσου των «Σφηκών» σε ελεύθερη διασκευή της Λένας Κιτσοπούλου, μιλάει στο TheOpinion και τη Δέσποινα Δαϊλιάνη
Η παράσταση «Σφήκες» βασισμένη στο έργο του Αριστοφάνη, σε ελεύθερη διασκευή της Λένας Κιτσοπούλου, έρχεται στη Θεσσαλονίκη την Τρίτη 25 και την Τετάρτη, 26 Ιουλίου, στο Θέατρο Δάσους.
Η πολυσυζητημένη παράσταση του φετινού καλοκαιριού, «Σφήκες», σε ελεύθερη διασκευή της Λένας Κιτσοπούλου, κάνει στάση στη Θεσσαλονίκη από την Τρίτη, 25 Ιουλίου.
«Η παράσταση πραγματεύεται το ίδιο θέμα που διαπραγματευόταν στην εποχή του και το έργο του Αριστοφάνη· τη δικομανία μερικών ανθρώπων, κρατικών υπαλλήλων. Των δικαστών.
Είναι μια σύγχρονη ματιά, μόνον το σήμερα αφορά την Κιτσοπούλου. Η γνώμη θα πλανηθεί λίγο εκεί ανάμεσά μας, θα πάει και στους θεατές. Και οι τελευταίοι, θα καταλάβουν ότι μιλούμε για όλα αυτά που κάποιος άνθρωπος πιστεύει ότι μπορεί να τα καταδικάσει επειδή δεν του αρέσουν», αναφέρει ο ηθοποιός, Δημήτρης Ναζίρης, στο TheOpinion.
«Τη Λένα την ξέρω αρκετά χρόνια. Έχουμε κουβεντιάσει πολύ, έχουμε φάει, έχουμε πιει. Αλλά δεν είχα δουλέψει μαζί της. Η πρόταση μου άρεσε πάρα πολύ, “πέταξα τη σκούφια” μου. Η συνεργασία στο τελείωμά της, όταν, δηλαδή, τελείωσαν τα διερευνητικά της πρόβας και ανεβήκαμε στη σκηνή, ήταν συγκλονιστική. Χαίρομαι πολύ που, όταν μου προτάθηκε, είπα το “ναι”».

«Το μήλον της Έριδος»
Ομολογουμένως, οι «Σφήκες» δεν συγκαταλέγονται στις κωμωδίες του Αριστοφάνη που «ανεβαίνουν» συχνά στη σύγχρονη ελληνική θεατρική σκηνή.
Σε αυτήν την προσέγγιση της Λένας Κιτσοπούλου, κοινό και κριτικοί άσκησαν το δικαίωμα της «παρρησίας», στα ηλεκτρονικά μέσα, εκφράζοντας αμφιλεγόμενες απόψεις για την εν λόγω παράσταση. Απαντά ο Δημήτρης Ναζίρης στο TheOpinion:
«Πολλές φορές κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Πιστεύουμε ότι έχουμε το δικαίωμα να μπερδεύουμε το “δεν μου αρέσει” με το “δεν είναι καλό”. Το θέατρο ειδικότερα αλλά και οι τέχνες γενικά, είναι απολύτως υποκειμενικές. Κυοφορούν την οποιαδήποτε αλλά υποκειμενική άποψη. Δεν μπορώ να πω για κάτι ότι δεν είναι καλό, επειδή δεν μου άρεσε. Θα πω ότι δεν μου άρεσε.
Η ανωνυμία του πλήθους, από την άλλη μεριά, είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο. Η φωνή του ανώνυμου πλήθους στο σκοτάδι βγαίνει πάρα πολύ εύκολα. Αν πεις σε κάποιον “Έλα να συζητήσουμε στο φως”, δεν θα έρθει. Μας αρέσει να λέμε μία γνώμη, να την πετούμε, να τη φωνάζουμε, αλλά όχι να την υπερασπιζόμαστε στο φως.
Κάνουμε το λάθος να πιστεύουμε ότι η τέχνη είναι κάτι το εύκολο. Δεν είναι εύκολο πράγμα η τέχνη. Όπως τίποτα δεν είναι εύκολο αν δεν το έχουμε ζήσει, αν δεν το έχουμε γεννήσει, αν δεν το έχουμε δημιουργήσει. Δεν μπαίνει κανείς σε ένα χειρουργείο να δώσει υποδείξεις σε έναν χειρουργό. Αλλά θεωρούμε, όταν βλέπουμε έναν ζωγράφο, έναν ηθοποιό, έναν τραγουδιστή, ότι μπορούμε να πούμε… Τραγούδησες ποτέ, καλέ μου, για να έχεις γνώμη του τι σημαίνει τραγουδώ;».
Και καταλήγει: «Ίσως δεν υπάρχει καμία τέχνη που να είναι ευκολότερη από τις άλλες. Ίσως επειδή το κάνουν τα παιδιά μας στο σχολείο, ίσως επειδή κι οι ομάδες αποφασίζουμε να μιλήσουμε για θέατρο, αυτό μας δίνει το δικαίωμα να κρίνουμε ως γνώστες. Κάτι που δεν ισχύει. Δεν είμαστε γνώστες, επειδή παρακολουθούμε θέατρο.
Κι εγώ πολλές φορές μπαίνω στη διάθεση να κριτικάρω. Αλλά, αμέσως, μαζεύομαι και λέω “Συγγνώμη, δεν μου πέφτει λόγος”. Δεν εννοώ ότι κάποιος πρέπει να παίξει θέατρο για να έχει γνώμη ή για να έχει η άποψή του κύρος. Δεν είναι μόνον το ότι παίζω στο θέατρο και καταλαβαίνω τις δυσκολίες μιας τέχνης. Είναι το ότι για τους καλλιτέχνες αυτούς, ό, τι κι αν είναι, αυτή είναι η ζωή τους. Η δύναμή τους, από την άλλη μεριά.
Αλίμονο αν η οποιαδήποτε δημιουργία, μέσα από την τέχνη, άρεζε σε όλον τον κόσμο. Εμένα δεν μου αρέσει η “Μόνα Λίζα” του Λεονάρντο ντα Βίντσι. Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορώ να πάω και να τη χαράξω, να τη σχίσω, να τη μουτζουρώσω, επειδή δεν μου αρέσει».

Πληροφορίες
«Σφήκες»
Ελεύθερη διασκευή της Λένας Κιτσοπούλου, βασισμένη στο έργο του Αριστοφάνη
Θέατρο Δάσους
Τρίτη 25 & Τετάρτη, 26 Ιουλίου και ώρα 21.15
Εισιτήρια: Κανονικό 18€, Άνω των 65 ετών 14€, Σπουδαστές – Φοιτητές – Άνεργοι – ΑμεΑ 10€
Προπώληση εισιτηρίων: ticketservices.gr
Πληροφορίες και προπώληση εισιτηρίων στο τηλ.: 2315 200200 και στα ταμεία του ΚΘΒΕ
Εθνικό Θέατρο, σε συμπαραγωγή με το ΚΘΒΕ
Η παράσταση προτείνεται σε θεατές από 15 ετών και άνω – Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους στο Θέατρο Δάσους

Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση: Στέλιος Χρονόπουλος
Ελεύθερη διασκευή/Σκηνοθεσία: Λένα Κιτσοπούλου
Σκηνικά – Kοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού
Μουσική: Νίκος Κυπουργός
Χορογραφία: Αμάλια Μπένετ
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Ηχητικός σχεδιασμός: Κώστας Λώλος
Δραματολόγος παράστασης: Ασπασία – Μαρία Αλεξίου
Φωνητική προετοιμασία: Μελίνα Παιονίδου
Βοηθός σκηνοθέτριας: Μαριλένα Μόσχου
Β’ βοηθός σκηνοθέτριας: Σαβίνα Τσάφα
Βοηθός σκηνογράφου – ενδυματολόγου: Τζίνα Ηλιοπούλου
Β’ βοηθός σκηνοθέτριας: Σαβίνα Τσάφα
Βοηθός μουσικοσυνθέτη: Αλέξης Κωτσόπουλος
Σχεδιασμός μακιγιάζ: Olga Faleichyk
Σχεδιασμός κομμώσεων: Κωνσταντίνος Κολιούσης

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά)
Δάφνη Δαυίδ, Αλέξανδρος Ζουριδάκης, Κωνσταντίνος Καπελλίδης (ηλεκτρικό μπάσο), Νίκος Καραθάνος, Λένα Κιτσοπούλου, Γιάννης Κότσιφας, Νίκος Κουσούλης, Αλέξης Κωτσόπουλος (ηλεκτρική κιθάρα, τρομπόνι), Νεφέλη Μαϊστράλη, Σωτήρης Μανίκας, Νικόλας Μαραγκόπουλος, Ιωάννα Μαυρέα, Θάνος Μπίρκος, Δημήτρης Ναζίρης, Πάνος Παπαδόπουλος, Στέφανος Πίττας, Κωνσταντίνος Πλεμμένος, Μαριάννα Πουρέγκα, Θοδωρής Σκυφτούλης
Μουσικοί επί σκηνής (με αλφαβητική σειρά)
Μαρίνος Γαλατσινός (πνευστά), Σοφία Ευκλείδου (βιολοντσέλο), Εύη Κανέλλου (κρουστά)