«Χρησιμοποιούμε την τεχνολογία ως εκπαιδευτικό μέσο» – Ο Αντώνης Κάνουρας, ιδρυτής της Robotixlab, στο TheOpinion

Η διαδραστική έκθεση Ρομποτικής «Robotology interactive» θα λάβει χώρα από την Πέμπτη 07 έως την Κυριακή, 10 Σεπτεμβρίου, στους χώρους της Robotixlab στη Θεσσαλονίκη. 

Ο Αντώνης Κάνουρας είναι Μηχανικός Ρομποτικής. Αδυνατώντας να βρει δουλειά πάνω στο αντικείμενό του εντός συνόρων, αποφάσισε να «παρασυρθεί» από τον ενθουσιασμό και την «τρέλα» του για τη Ρομποτική Τεχνολογία, με αποτέλεσμα να ιδρύσει, το 2008, τη Robotixlab.

«Η Robotixlab ασχολείται, κυρίως, με τα παιδιά. Σχεδιάζουμε και υλοποιούμε εργαστήρια ρομποτικής, δημιουργικών ηλεκτρονικών, προγραμματισμού, 3D Design, 3D Printing και Video Game Design για μικρούς “εφευρέτες”», όπως αναφέρει ο ίδιος στο TheOpinion.

Από σήμερα και για τις τρεις επόμενες ημέρες, στο καλεντάρι των δράσεων της Robotixlab συγκαταλέγεται και η έκθεση Ρομποτικής «Robotology interactive», η οποία συνδυάζει τη «μαγεία» της τεχνολογίας και τη δημιουργικότητα των ανθρώπων…όλων των ηλικιών!

Κύριε Κάνουρα, ξεναγείστε μας στις δράσεις της Robotixlab.

Κατά τη διάρκεια της χρονιάς «τρέχουν» τα εργαστήρια ρομποτικής, που είναι ένας κύκλος 32 εργαστηρίων. Ξεκινάμε τον Σεπτέμβριο και τελειώνουμε αρχές Ιουνίου.

Έχουμε summer camps και δραστηριότητες σε άλλες πόλεις. Συνεργαζόμαστε και με τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση και πηγαίνουμε και στην Αθήνα κάποια Σαββατοκύριακα. Εκεί, μάλιστα, πραγματοποιούμε εργαστήρια για άνω των 75 ετών. Έρχονται άνθρωποι Τρίτης Ηλικίας, με μεράκι και όρεξη για τη ζωή, και μαθαίνουν για τη ρομποτική. 

Μιλάμε, βέβαια, και για έναν κλάδο, που έστω και πιλοτικά, εκλείπει ουσιαστικά από την εκπαίδευση. 

Ναι, αλήθεια είναι αυτό. Αλλά είναι τόσο ασύμβατος με τον τρόπο που λειτουργούν σήμερα τα σχολεία μας που, αν θα ενταχθεί, θα γίνει για επικοινωνιακούς λόγους. Σαν ένα «πυροτέχνημα» της εκάστοτε Κυβέρνησης. Θεωρώ, δηλαδή, ότι χρειάζεται βαθιά εκπαίδευση και αλλαγή της νοοτροπίας των εκπαιδευτικών. Γιατί η ρομποτική είναι κάτι, έτσι όπως τη δουλεύουμε εμείς τουλάχιστον, το εντελώς αντίθετο. 

Τα παιδιά θέλουμε να κάνουν λάθη. Τους δίνουμε χώρο και χρόνο να αξιολογούν, να βρίσκουν τι δεν πήγε καλά και να το διορθώσουν. Άρα, να μάθουν να διαχειρίζονται τα λάθη τους.

Δουλεύουν ομαδικά, δεν υπάρχει ανταγωνισμός. Στο σχολείο οι ομαδικές εργασίες είναι σπάνιες. Τα παιδιά επιδιώκουν τη βαθμοθηρία, γιατί έτσι τους το ‘χουν περάσει. Γιατί με τους βαθμούς θα περάσουν στο πανεπιστήμιο. Οπότε, είναι αλυσίδα όλα αυτά. Θα πρέπει να γίνουν ριζικές αλλαγές, και στον τρόπο που είναι δομημένα τα πράγματα και στον τρόπο που λειτουργούν οι εκπαιδευτικοί. 

Πώς θα συνοψίζατε, λοιπόν, τα οφέλη της εκπαιδευτικής ρομποτικής;

Χρησιμοποιούμε την τεχνολογία ως εκπαιδευτικό μέσο που, μέσα από αυτό, θέλουμε τα παιδιά να αναπτύξουν δεξιότητες. Ασχέτως αν στο μέλλον θα ασχοληθούν με τις επιστήμες και την τεχνολογία.

Δουλεύουμε θεματικά σενάρια. Μπορεί να πιάσουμε τους ανθρώπους με κάποια κινητικά προβλήματα και τα παιδιά να πρέπει να φτιάξουν ένα ρομποτικό βοήθημα πλοήγησης για τυφλούς, για παράδειγμα. Μπορεί να πιάσουμε τη βιοκλιματική αλλαγή και τα προβλήματα που φέρνει στις μέρες μας και να πρέπει να φτιάξουν κάποια ρομπότ που καθαρίζουν τα μολυσμένα νερά σε μια λίμνη. Ή βοηθούν με την υπερθέρμανση του πλανήτη. Ή κάνουν ανακύκλωση. Καταπιάνονται με υπαρκτά προβλήματα και τα λύνουν με τη βοήθεια της τεχνολογίας. 

Τα ίδια τα παιδιά πώς αντιδρούν σε αυτά τα ερεθίσματα;

Στην αρχή τους κάνει εντύπωση το γεγονός ότι έχουν πάρα πολύ μεγάλη ελευθερία, ότι δεν είναι καθοδηγούμενο το αντικείμενο. Λένε τις ιδέες τους. Κάνουν τις δοκιμές τους, τα πειράματά τους.

Και τους συμπεριφερόμαστε ως ανθρώπους με άποψη, με γνώμη. Είναι όλο πολύ δημιουργικό. Δουλεύουν πολύ με τα χέρια τους, οπότε αποκτούν κι άλλες δεξιότητες. Σιγά σιγά μπαίνουν στο νόημα και βλέπουμε παιδιά που, παραδοσιακά στο σχολείο είναι «κακοί» ή «μέτριοι» μαθητές, εδώ να διαπρέπουν. Κι αναρωτιούνται και οι γονείς γιατί το σχολείο να μην έχει μια παρόμοια δομή…

Επομένως, έχετε αρχίσει να κερδίζετε και την εμπιστοσύνη των μεγαλυτέρων. Το αντιπαραβάλλω τώρα αυτό και με τα τελευταία γεγονότα που, ενώ εμείς κάνουμε λόγο για ρομποτική και τεχνητή νοημοσύνη, στον αντίποδα διεξάγονται διαμαρτυρίες κατά των νέων ταυτοτήτων…

Ειδικά στη χώρα μας, νιώθω ότι προσπαθώ να πουλήσω έγχρωμες τηλεοράσεις σε ανθρώπους που έχουν αχρωματοψία. Δηλαδή, όταν έχουμε τέτοια φαινόμενα στις μέρες μας… 

Δυστυχώς είναι πολύ υψηλά τα επίπεδα αμορφωσιάς, που ούτε εγώ το φανταζόμουν. Αλλά αποδεικνύεται καθημερινά με τον τρόπο που λειτουργούμε μέσα στην κοινωνία, με τον τρόπο που ψηφίζουμε. Όλο αυτό δείχνει κάτι.

Η αλήθεια είναι ότι οι γονείς των μαθητών μας, εδώ πέρα, αυτή τη διαφορά βλέπουν και παρατηρούν. Για αυτό επιλέγουν τη Robotixlab σε σύγκριση με κάτι άλλο. 

Αναφορικά με την έκθεση Ρομποτικής «Robotology interactive» που διοργανώνετε;

Είναι «ανοιχτή» για όλους. Είναι μια ευκαιρία να γνωρίσει ο κόσμος την επιστήμη της Ρομποτικής. Γι’ αυτό και δημιουργήσαμε 5 θεματικές ζώνες: Ρομπότ και Τεχνητή Νοημοσύνη, Ρομπότ εμπνευσμένα από το ζωικό βασίλειο, Βιομηχανικά ρομπότ, Ρομπότ που παράγουν τέχνη και «Έξυπνα» σπίτια. Οπότε, βλέπουμε μια ευρεία γκάμα εφαρμογών.

Πρόκειται, περίπου, για 15 ρομπότ συνολικά, τα οποία βλέπουμε από πάρα πολύ κοντά. Τα αγγίζουμε. Διαδρούμε με αυτά. Αυτός ήταν κι ο σκοπός μας, να μην είναι κάτι παθητικό έτσι από μακριά. Γι’ αυτό κι έχουμε δημιουργήσει αυτήν τη δομή. 

Υπάρχουν time slot συγκεκριμένα· δηλαδή χρονικές περίοδοι, μισάωρα, στα οποία εγγράφεται ο κόσμος μέσα από το site μας. Το κάθε time slot περιλαμβάνει 6 άτομα. Οπότε 6 καλεσμένοι της έκθεσης, με τη συνοδεία ενός ειδικού, θα περάσουν κυκλικά από όλα αυτά τα εκθέματα. Θα τα δουν από πολύ κοντά, θα τους δοθούν εξηγήσεις και θα απαντηθούν απορίες. Και, στο τέλος, θα καταλήξουν σε ένα εργαστήριο, που θα γίνουν όλοι «μικροί εφευρέτες» για λίγο, κατασκευάζοντας και προγραμματίζοντας κάποια ρομπότ. 

Δεν σας κρύβω ότι μου «τράβηξε» την προσοχή το opening event της έκθεσης, που ενέχει κι ένα ιστορικό υπόβραθρο.

Μας αρέσει πάρα πολύ, εδώ στη Robotixlab, να τα «μπλέκουμε» τα πράγματα. Να τα «ανακατεύουμε». Και πράγματα τα οποία, φαινομενικά, δεν έχουν καμία σχέση με την τεχνολογία και τη ρομποτική, να βρίσκουμε τον τρόπο να τα εντάσσουμε. 

Έχω την τύχη και την τιμή με τον Δρ. Κλασικής Αρχαιολογίας Θοδωρή Παπακώστα -γνωστό στο ευρύ κοινό ως archaeostoryteller, με τα πολύ πετυχημένα podcast που έχει κάνει κι ο οποίος έχει φέρει την αρχαιολογία σε ένα επίπεδο καθημερινότητας με έναν ιδιαίτερο τρόπο, θα τολμούσα να πω σχεδόν σαν stand-up comedy-  να γνωριζόμαστε χρόνια.

Κι έτσι είχαμε την ιδέα να συνδέσει, σε αυτήν την ομιλία, την αρχαία ελληνική τεχνολογία με τη σύγχρονη, με το σήμερα.

Σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι κάνουμε κάποια σταδιακά, ψηφιακά βήματα ως χώρα. Από τη δική σας θέση, το βλέπετε να προχωράει σωστά;

Όλα είναι σχετικά. Το ζητούμενο, για ‘μένα, είναι η ουσία στο καθετί: αν κάνουμε κάτι μόνον για να κόψουμε την κορδέλα για τους δημοσιογράφους ή αν κάνουμε κάτι το οποίο δεν χρειάζεται καν να βροντοφωνάξουμε, αλλά αρχίζει από μόνο του κι εμφανίζει τα οφέλη σιγά σιγά.

Δεν θεωρώ ότι γίνονται βήματα. Θα μπορούσαν να ήταν καλύτερα τα πράγματα και με πιο απλούς τρόπους. Δεν χρειάζεται να πάμε σε extreme εφαρμογές, όπως η τεχνητή νοημοσύνη. Εδώ δεν μπορούμε τα απλά πράγματα να συμμαζέψουμε εμείς οι ίδιοι, μέσα στο σπίτι μας, πόσω μάλλον σε επίπεδο κοινωνικού συνόλου.

Αν εξαιρέσουμε τη σκούπα – ρομπότ, την οποία προφανώς θα σκεφτούμε όλοι, ποια από τις οικιακές συσκευές που χρησιμοποιούμε ανάγεται στο κομμάτι της ρομποτικής;

Ας ξεφύγουμε λίγο από το στερεότυπο που έχουμε συνηθίσει στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας ή από τα βιβλία, ότι ρομπότ είναι όλα αυτά τα μεταλλικά ανθρωπόμορφα πλάσματα που πετάνε λέιζερ από τα μάτια και καίνε τα πάντα στο πέρασμά τους. 

Ένα ρομπότ μπορεί να έχει σχήμα, μέγεθος και να είναι από οποιοδήποτε υλικό ανάλογα με την εφαρμογή του. Έχουμε, λοιπόν, ρομπότ τα οποία να πρέπει να τα δεις με μικροσκόπιο· είναι τόσο μικροσκοπικά, που δεν τα βλέπεις με «γυμνό» μάτι, και χρησιμοποιούνται σε ιατρικές εφαρμογές. Για παράδειγμα, μπαίνουν και καθαρίζουν τις αρτηρίες μας από θρομβώσεις. 

Ένα ρομπότ οικιακό μπορεί να είναι οποιαδήποτε συσκευή έχει μια σειρά από αισθητήρες και μπορεί να καταλάβει πράγματα. Το πιο απλό σύστημα αυτοματισμού ή ρομποτικής που χρησιμοποιούμε καθημερινά, θα σας πω ότι είναι το σύστημα που ρυθμίζει τη θέρμανση ή αντίστοιχα την ψύξη στο σπίτι μας. Κάνει τη ζωή μας πιο εύκολη και δεν ξοδεύουμε άσκοπα ενέργεια.

Πληροφορίες

Έκθεση Ρομποτικής  Τεχνολογίας «Robotology interactive» 

Robotixlab (Λεωφόρος Γεωργικής Σχολής 27, Θεσσαλονίκη)

Πέμπτη 07/09 έως Κυριακή 10/09

Είσοδος: 6€ (10% έκπτωση για τις πολύτεκνες οικογένειες ή για παρέες των 6 ατόμων)

Παιδιά μέχρι 9 ετών: υποχρεωτικά με ενεργή συμμετοχή γονέα ή κηδεμόνα

Παιδιά από 10 ετών και πάνω: με απλή παραμονή γονέα ή κηδεμόνα στον χώρο ή με ενεργή συμμετοχή τους

Απαραίτητη η ηλεκτρονική κράτηση θέσης: https://robotixlab.com/event/robotology-interactive/

Για περισσότερες πληροφορίες στα τηλέφωνα: 231 304 0999/694 769 5747 ή μέσω e – mail: [email protected]