Βαρύ το πένθος για τον 16χρονο Κώστα

Συγγενείς και φίλοι του Κώστα Φραγκούλη γνώριζαν ότι η κατάσταση του 16χρονου ήταν από την πρώτη στιγμή κρίσιμη. 

Προσεύχονταν για ένα θαύμα, αλλά οι γιατροί τους είχαν ενημερώσει εδώ και μέρες για τη σοβαρότητα της κατάστασης και είχαν αρχίσει να προετοιμάζονται για το μοιραίο.

Και νωρίς το πρωί της Τρίτης ενημερώθηκαν πως ο Κώστας υπέκυψε στα τραύματα που του προκάλεσε αστυνομικός της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. κατά τη διάρκεια καταδίωξης.

«Ήταν ένα παιδί, η χαρά του οικισμού και κάποιος επέλεξε να μας το πάρει, αυτό είναι, πενθούμε σήμερα, δεν διαδηλώνουμε, πενθούμε τον Κωστάκη» λέει ο γραμματέας του οικισμού Αγίας Σοφίας, Αντώνης Τάσιος.

Βρίσκονται στο πλευρό της οικογένειας του 16χρονου σε αυτές τις δύσκολες ώρες για να τους συμπαρασταθούν.

«Δεν άντεξε ο οργανισμός του, είμαστε εδώ από το πρωί, δύσκολες οι στιγμές για την οικογένεια, για τον μπαμπά, τη μαμά και για τη γυναίκα του. Είναι σε πολύ άσχημη κατάσταση, τους εμψυχώνουμε, τους δίνουμε δύναμη και κουράγιο» δηλώνει ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ρομά Κεντρικής Μακεδονίας, Παναγιώτης Σαμπάνης.

Και την ίδια ώρα απευθύνει έκκληση για ηρεμία και αυτοσυγκράτηση: «Συνιστώ σε όλους, σε όλη την Ελλάδα, σε όλους τους Ρομά, ψυχραιμία πάνω από όλα. Δεν χρειάζονται φασαρίες, δεν θα φέρουν αποτέλεσμα, το αποτέλεσμα θα το φέρει η Δικαιοσύνη. Να κρίνουν δίκαια, αυτό θέλει η οικογένεια, να κριθεί προσωρινά κρατούμενος ως τη δίκη ο αστυνομικός, το μόνο πράγμα που ζητά η οικογένεια είναι αυτό».

Συγκινεί η νηπιαγωγός

Η Προϊσταμένη του Νηπιαγωγείου του οικισμού, Ροδή Καβούνη, που εργάζεται εδώ και 13 χρόνια από επιλογή της σε αυτόν τον χώρο, θυμάται τον 16χρονο, όταν τον είχε μαθητή τη σχολική χρονιά 2011-2012 και συγκινείται.

«Ο Κώστας ήταν μαθητής μας και αυτή τη στιγμή κοίταζα τις παλιές φωτογραφίες στον υπολογιστή από όταν ήταν μαθητής μας στο σχολείο και μού ‘ρχεται να βάλω τα κλάματα. Ένα παιδάκι το οποίο ήταν μέσα στην τάξη, συμμετείχε στις δραστηριότητες, έπαιζε, ζωγράφιζε, συμμετείχε στα πάντα και κατέληξε, έτσι όπως κατέληξε» λέει η κ. Καβούνη και προσθέτει: «Έχω δύο παραδοχές στη δουλειά που κάνω. Η πρώτη είναι ότι είμαι εντελώς αντίθετη σε αυτούς που θεωρούν ότι το μερίδιο ευθύνης πέφτει αποκλειστικά στην κοινωνικά αποκλεισμένη ομάδα και είμαι και εντελώς αντίθετη σε αυτούς που θεωρούν ότι και η κοινωνικά αποκλεισμένη ομάδα, δεν έχει και κάποιο μερίδιο ευθύνης για τις συνθήκες διαβίωσης της. Είναι μία μακροχρόνια εγκατάλειψη, αυτός ο οικισμός δημιουργήθηκε το 2000 και από τότε αφέθηκε στο έλεος του Θεού, με μηδενικές υποδομές».

 * Φωτογραφία αρχείου