Στην Βουλγαρία αδερφές μου, στην Βουλγαρία! 

Ένα ταξίδι 2 παλιών φιλενάδων ξεκίνησε το Σάββατο 10 Ιουνίου με διάφορα ευτράπελα και πολύ γέλιο. 

Γράφει η Λυδία Βήτα 

Μπήκα στο σταθμό των ΚΤΕΛ της Θεσσαλονίκης με κατεύθυνση την Σοφία στη Βουλγαρία. Το ταξίδι ξεκίνησε παράτολμα με καθυστέρηση 3 ωρών. Σε αυτό το διάστημα των 3 ωρών, είδα αρκετούς ανθρώπους να περνάνε μπροστά από τα μάτια μου και να μου ζητάνε λεφτά για να φάνε, να μου λένε ιστορίες γι’ άγριους-δηλαδή ότι θέλουν τα λεφτά για λεωφορείο και όχι για ναρκωτικά και να προσπαθούν να μου πουλήσουν κοσμήματα και γυαλιά. Τα ΚΤΕΛ πάντα ήταν ένα μελανό σημείο της πόλης. Κι αυτό το ζήτημα χρειάζεται να επιλυθεί σύντομα.  -Ας μην πλατειάζω όμως, θα επανέλθω με νέο άρθρο για το συγκεκριμένο θέμα.–

Αντίστοιχη καθυστέρηση είχε και η φίλη μου με πτήση από Αθήνα προς Βουλγαρία αλλά σε εκείνη ο πιλότος το γκάζωσε το αεροπλανάκι κι έφτασε νωρίτερα από εμένα.

Όταν το λεωφορείο ξεκίνησε να μπαίνει μέσα στην πόλη της Σοφίας (δεν είναι λάθος ο τόνος, εμείς το λέμε τόσα χρόνια λάθος-ο σωστός τονισμός είναι στο γιώτα και όχι στο όμικρον-) έπαθα πολιτισμικό σοκ κι όχι για τον λόγο που φαντάζεσαι.

Δεξιά κι αριστερά μου ουρανοξύστες, billboards με κινούμενες εικόνες, πράσινο -ω, αυτό το πράσινο- παντού, καθαρά πεζοδρόμια, τραμ, συγκοινωνία, ίσιοι δρόμοι χωρίς «μπαλώματα». Ειλικρινά πίστευα ότι είμαι σε κάποια πόλη του εξωτερικού αρκετά μακριά από Θεσσαλονίκη.

Έφτασα στο ξενοδοχείο που με περίμενε η φίλη. Ήταν καθαρό μέχρι και το πατάκι της εισόδου. Το ξενοδοχείο είχε spa με υδρομασάζ, τζακούζι και ατμοθεραπεία, τα οποία συμπεριλαμβανόντουσαν στην τελική τιμή. Φυσικά σου έδινε και παροχή για μασάζ, αλλά η χρέωση ήταν επιπλέον. Δεν ζητήσαμε συνεδρία, οπότε δεν γνωρίζω το κόστος. Βρισκόταν στο κέντρο της πόλης, όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς περνούσαν από εκεί και η απόσταση από τα ΚΤΕΛ είναι 15’ με τα πόδια, 10’ με το μετρό και 5’ με taxi. Η απόσταση από το αεροδρόμιο είναι 70’ με τα μέσα (πρέπει να αλλάξεις 1-2) και 18’ με το taxi. Τέλος, ο κεντρικός δρόμος που είναι όλα τα «τουριστικά» μαγαζιά και η πιο upper class περιοχή με τα πόδια ήταν 18’. Πολύ μικρή απόσταση κι έχει τόσο ωραία μέρη στην διαδρομή να χαζέψεις. Go for it.

Το τραμ και το μετρό αν έχεις διάθεση, όρεξη και χρόνο, έχει αρκετά όμορφες διαδρομές. Εγώ δεν μπήκα, η φίλη μου όπως που επέστρεφε πιο αργά από εμένα στην Ελλάδα, μπήκε και τις άρεσαν πολύ τα σημεία που περνούσε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα δεις πράσινο, που θα χορτάσει το μάτι σου, με τα μέσα αλλά και χωρίς.

Η διαδρομή με τα πόδια, είναι αρκετά ευχάριστη. Φόρεσε αναπαυτικά παπούτσια και ξεκίνα να ανακαλύπτεις την Σοφία σιγά – σιγά. Αυτό που σε μαγεύει είναι πως όλα είναι τόσο όμορφα τακτοποιημένα που πραγματικά, δεν υπάρχει κανένας λόγος να κυκλοφορήσεις με τα μέσα.

Καταρχάς υπάρχει ασφάλεια στους δρόμους. Χαρτογραφημένες διαβάσεις, κουδουνάκια να σε αποτρέπουν από το να περάσεις τον δρόμο όταν έρχεται το τραμ, ήχος ειδοποίησης για τους τυφλούς και όλα όσα πρέπει να έχει μια ευρωπαϊκή πόλη-κι ας μην ανήκει σε αυτήν. Αφού κάποια στιγμή τσατίστηκα και είπα θα περάσω με κόκκινο τον δρόμο. Δεν γίνεται όλα να είναι τόσο καλά εδώ. Και πέρασα. Και σταμάτησαν. Και δεν με έβρισαν, δεν πάτησαν κόρνα, δεν μου έκαναν χειρονομία. Περίμεναν να περάσω και μετά ξεκίνησαν. Στην Ελλάδα σε βρίζουν όταν προχωράς να περάσεις την διάβαση ενώ έχεις εσύ πράσινο. – Φοβερό.

Το μεγαλύτερο αρνητικό της σημείο, είναι ότι η εξυπηρέτηση στην τηλεφωνική επικοινωνία για taxi, είναι απαράδεκτη. Έχουν τελείως διαφορετικό σύστημα από το δικό μας. Τα περισσότερα taxi ανήκουν σε ιδιωτικές εταιρίες. Πρέπει να πάρεις τηλέφωνο στην εταιρία μία φορά, να τους πεις ακριβώς -ΑΚΡΙΒΩΣ- σε ποιο σημείο είσαι και μετέπειτα να τους ξανά καλέσεις σε 2’ από την ώρα της κλήσης για να σου επιβεβαιώσουν ότι σου έχουν βρει ελεύθερο taxi. Επιπλέον, όταν σταματάς κάποιο taxi στον δρόμο για να μπεις, είναι πολύ πιο ακριβό απ’ ότι αν το παραγγείλεις μέσω της εταιρίας ή κάποια εφαρμογής.

Ωστόσο, επειδή στην Βουλγαρία δεν μιλάνε Αγγλικά – Ναι, σε όποιο blog διάβασες το αντίθετο, να μην τους πιστέψεις-, η συνεννόηση είναι πάρα πολύ δύσκολη. Μιλάνε αγγλικά αν θέλουν, όπου θέλουν κι όπως θέλουν. Κυρίως σε μαγαζιά που είναι πιο «τουριστικά» ή σε κάποια ξενοδοχεία, όχι σε όλα. Στα taxi αν βρεις οδηγό ο οποίος μιλάει Αγγλικά, σίγουρα δεν είναι Βούλγαρος.

Επιπλέον, όταν κι αν απαντήσουν στο τηλέφωνο για τα taxi, αν τους μιλήσεις αγγλικά υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να σου το κλείσουν στα μούτρα. Ευτυχώς μέσα στην «ατυχία» μας, ήμασταν τυχερές, κι άνθρωποι του ξενοδοχείου αλλά και μια κυρία σε ένα βενζινάδικο, μας κάλεσαν taxi όσες φορές το χρειαστήκαμε. Επίσης, στον δρόμο όταν τους σταματήσεις για να τους ζητήσεις οδηγίες, δεν σου απαντάνε. Σου γυρίζουν την πλάτη και συνεχίζουν την διαδρομή τους.

Αν με κάτι απογοητεύτηκα αρκετά είναι αυτό: Η αγένεια τους. Για την οποία, είναι τελείως διαφορετικό να σε προειδοποιούν και καθ’ όλα το ίδιο να την βιώνεις. Δεν είχα ούτε μία διαπροσωπική επαφή με κάποιο άτομο που να χαμογελούσε. Όλ@ ήταν ανατριχιαστικά ανέκφραστ@. Μία κοπέλα μόνο στον δρόμο μας βοήθησε στην στάση των λεωφορείων με χαμόγελο, η οποία δεν ήταν από την Βουλγαρία. – Καλά να είναι το κορίτσι.

Στα καλά – πολύ καλά- νέα της ημέρας, είναι ότι η Σοφία είναι πάρα πολύ φθηνή. Βρήκαμε μπίρα σε μαγαζί από 4.00лв (λέβα-το τοπικό νόμισμα-) που είναι περίπου 2.10€ και η πιο ακριβή που ήπιαμε ήταν στα 8.00лв, δηλαδή 4.00€. Τα ποτά και τα κοκτέιλ είναι σε τιμές 3.50€-4.50€ ενώ το νερό είναι πιο ακριβό σε σχέση με την Ελλάδα, στοιχίζει περίπου 0.80€ το μπουκάλι των 500ml. Οτιδήποτε φαγώσιμο, είναι επίσης αρκετά φθηνό. Το πιο «ακριβό» που πληρώσαμε ήταν σε μία παραδοσιακή Βουλγάρικη ταβέρνα, στην οποία παραγγείλαμε 4 τοπικά πιάτα, 1 μπίρα, 1 ουίσκι και 1 μπουκάλι νερό και το κόστος ήταν 58.00лв, δηλαδή 30.00€. – Το service όμως δεν συμπεριλαμβανόταν στην τιμή.

Αν αποφασίσεις να επισκεφτείς την Βουλγαρία, θα σε συμβούλευα να κάνεις συναλλαγή νομισμάτων από Ελλάδα και να σε ενημερώσω πως δεν δέχονται κάρτα σχεδόν πουθενά. Τους αρέσει να δουλεύουν πολύ με χαρτονομίσματα. Αν ωστόσο δεν προλαβαίνεις να κάνεις συναλλαγή θα σου πρότεινα να έχεις έναν λογαριασμό στην Revolut για καλύτερη εξυπηρέτηση δίκη σου, καθώς κι αν πρέπει να βγάλεις χρήματα από την τράπεζα, είναι η μοναδική τράπεζα που δεν σου κρατάει υψηλή προμήθεια.

Μετά από όλα αυτά που διάβασες, έρχομαι να σου πω με σιγουριά πως αν πας Βουλγαρία θα περάσεις πάρα πολύ καλά. Σίγουρα μετράει και η παρέα πολύ, κι εγώ είχα την καλύτερη, αλλά νομίζω πως είναι μια πόλη την οποία μπορείς να επισκεφτείς και μόν@.

Έχει τεράστια πάρκα για να πας βόλτες και να αράξεις στα γρασίδια, έχει πολύ ωραία τοπική κουζίνα αλλά και διάφορες κουζίνες από αρκετές χώρες, έχει πεζόδρομους με πάγκους, φεστιβάλ και πολύ νέο κόσμο.

Σίγουρα υπάρχουν κάποια ενοχλητικά βλέμματα από το αντρικό κυρίως φύλο, κι αυτό γιατί είναι αρκετά πατριαρχική χώρα, αλλά μεταξύ μας, ποια δεν είναι; – απλά εκεί, το βιώνεις ακόμη περισσότερο. Η αλήθεια είναι, ότι ακόμη και στους δρόμους, το ποσοστό των ανδρών, είναι πολύ μεγαλύτερο από το ποσοστό των γυναικών. Όχι μόνο στην περατζάδα, αλλά και στα μαγαζιά ως εργαζόμεν@ και ως πελάτ@.

Για να σου κάνω μια χρηματική σούμα, 3 ημέρες διανυκτέρευση, και 4 ημέρες παραμονή, ξόδεψα:

• 100лв για το ξενοδοχείο
• 198лв για φαγητό/ποτό/διασκέδαση
• 30лв για taxi
• 60лв για μεταφορά με το metro

Σύνολο: 329.60лв δηλαδή 167.68€. 

Μην το σκέφτεσαι, κλείσε ένα 3ημεράκι να πας Βουλγαρία. Κι αν θελήσεις κάποια επιπλέον πληροφορία, είμαι ένα dm μακριά.