Ξέρω πότε πηγαίνεις για καφέ, αλλά όχι αν δέρνεις το παιδί σου

Βάλτε στο μυαλό σας την εικόνα ενός παιδιού. Ενός παιδιού 3 χρονών. Ένα τρίχρονο παιδάκι, είναι περίπου όσο το ύψος του γοφού μου. Στα μάτια μου, εικάζω όπως και στων περισσότερων, πιο πολύ μοιάζει με μωρό παρά με παιδάκι.

Μια ψυχούλα που σιγά σιγά έχει μάθει να επικοινωνεί σχεδόν πλήρως με τους γύρω του, τρώει και περπατάει κανονικά, χαίρεται και παίζει με συνομήλικους του. Έτσι θα έπρεπε να είναι όλα τα παιδάκια του κόσμου.

Τώρα βάλτε στο μυαλό σας την εικόνα ενός 3χρονου παιδιού που από την άγρια και επανειλημμένη κακοποίηση που βίωνε στα χέρια της μάνας του και του συντρόφου της, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και δίνει μάχη για τη ζωή του. Ένα παιδί μέσα στο σπίτι του, που θα έπρεπε να είναι το πιο ΑΣΦΑΛΕΣ μέρος του κόσμου, κακοποιήθηκε τόσο βάναυσα από τη γυναίκα που το έφερε στη ζωή!

Όλα αυτά, όχι σε κάποια μακρινή χώρα, αλλά στη δική μας και πιο συγκεκριμένα στην Κρήτη. Στο νησί που πριν λίγο καιρό γυναίκες στην προσπάθεια τους να αποκτήσουν ένα παιδί, εξαπατήθηκαν με κίνδυνο της ίδιας της ζωής τους, από ένα καλοστημένο κύκλωμα.

Πάνω από μια εβδομάδα αυτή η είδηση κυκλοφορεί και ακόμα δε μπορώ να διανοηθώ τι άνθρωποι υπάρχουν εκεί έξω! Τι είδους άνθρωποι δέρνουν με μανία ή κακοποιούν σεξουαλικά παιδιά; Και το κυριότερο, ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΙΩΠΟΥΝ μπροστά σε τέτοια περιστατικά;

Όχι δε μπορώ να δεχτώ ότι δεν ήξεραν οι γείτονες και οι οικείοι τους τι συνέβαινε στο κολαστήριο! Δε μπορώ να δεχτώ ότι ειδικά σε μικρές πόλεις και χωριά, που ξέρουμε τα πάντα ο ένας για τον άλλο, δε ξέρουμε πότε ένα παιδί ή μια γυναίκα σφαδάζει από τον πόνο!

«Έβγαινε έξω για καφέ, άφηνε το παιδί μόνο για να πάει να βρει γκόμενο», δήλωσε μια φίλη της μάνας – τέρατος στον ΑΝΤ1. Αν αυτή η δήλωση είναι πραγματική, ναι οκ έχουν δει πολλά τα μάτια μας, θα έπρεπε να ντρέπεται! Βγήκε κατόπιν εορτής να πει τι; «Ήξερα, αλλά δε μιλούσα»; Ντροπή της!

Ντροπή και σε όλους όσους σιωπούν! Ντροπή και στις αρχές που δεν ανταποκρίνονται σωστά σε παρόμοια περιστατικά για να δημιουργούν ασφαλή πλαίσια, ώστε να ζητήσει κάποιος βοήθεια ή να καταγγείλει μια κακοποίηση.

Μιλήστε! Μη μένετε αμέτοχοι σε τέτοιες καταστάσεις. Προς Θεού, όχι να πάρετε τον νόμο στα χέρια σας, αλλά ούτε και να κουνάτε το δάχτυλο μετά.