Σχολεία και μόρφωση για όλα τα παιδιά ή για λίγους κι εκλεκτούς;

Αρθρογραφεί στο TheOpinion ο Θανάσης Κοκονάς, Δημοτικός Σύμβουλος στο Δήμο Ευόσμου – Κορδελιού, επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης Ευόσμου».

Τι έπιασε ξαφνικά την κυβέρνηση και λέει ότι θέλει να αναβαθμίσει τα σχολεία;

Μετά από 5 μήνες από την έναρξη της σχολικής χρονιάς χιλιάδες ώρες μαθημάτων έχουν χαθεί από τις ελλείψεις εκπαιδευτικών, παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες δεν έχουν στήριξη ή δεν πάνε στο σχολείο, γονείς και εκπαιδευτικοί βάζουν το χέρι στην τσέπη για την λειτουργία των σχολείων γιατί η κρατική χρηματοδότηση είναι στα τάρταρα, οι συντηρήσεις σχολείων είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο και φέτος, οι τάξεις είναι παγωμένες, ταβάνια πέφτουν, νέα σχολεία δεν προβλέπεται να κατασκευαστούν, ακόμα και η μετακίνηση όλων των μαθητών δεν έχει εξασφαλιστεί.

Όταν δεν έχουν λυθεί τα στοιχειώδη, μπορεί να πιστέψει κανένας ότι υπάρχουν καλές προθέσεις;

Αλλά ακόμα και αν είχαν λυθεί όλα τα παραπάνω, ποιο πρόβλημα έρχονται να λύσουν τα λεγόμενα Ωνάσεια Σχολεία;

Δυστυχώς, για τους υπερασπιστές τους, υπάρχει η σύμβαση και η διεθνής πείρα, για να μας απαντήσουν. Γι’ αυτό μπορούμε με βεβαιότητα να απαντήσουμε ότι η ήδη υποβαθμισμένη δημόσια εκπαίδευση, θα υποβαθμιστεί παραπέρα. Θα οδηγήσει σε κατηγοριοποίηση σχολείων, μαθητών, εκπαιδευτικών. Θα μετατραπεί σε ένα εμπόρευμα που θα πωλείται και θα αγοράζεται.  

Γιατί;

Γιατί 900 μαθητές του Ευόσμου θα εκδιωχθούν από το σχολείο τους, για να πάνε να στοιβαχτούν στα ήδη 27άρια τμήματα των όμορων σχολείων, τα οποία απέχουν 1-2 χλμ. από το σπίτι τους. Ακόμα και ποσόστωση να μπει, ποιος θεωρεί θετική εξέλιξη να διώχνεται έστω και 1 μαθητής από το σχολείο του, να χάνει τους συμμαθητές και τους καθηγητές του, να διαταράσσεται η ψυχοκοινωνική ανάπτυξη ενός εφήβου;  

Γιατί 100άδες οικογένειες θα βάλουν το χέρι στην τσέπη, ώστε τα παιδιά τους, μαθητές της Στ’ Δημοτικού να πάνε φροντιστήριο, να ανταγωνιστούν με τους συμμαθητές τους, για μια θέση στο σχολείο της γειτονιάς τους. Ο αλτρουισμός, η συμπερίληψη, η συνεργατικότητα φαίνεται πώς κάποιες φορές πάνε περίπατο.

Γιατί 100 εκπαιδευτικοί θα χάσουν τη θέση τους, σε μία νύχτα. Εκπαιδευτικοί, που έδωσαν τα πάντα για να κρατήσουν όρθια αυτά τα σχολεία, την περίοδο του covid, όταν δεν προσλαμβάνονταν εκπαιδευτικοί και κάλυπταν οι ίδιοι τα κενά, όταν δεν τους δίνονταν ούτε τα υλικά για να κάνουν το μάθημά τους.

Γιατί το Ίδρυμα Ωνάση, δεν έρχεται να χαρίσει τα χρήματά του, αλλά έρχεται να διοικήσει και να αποφασίζει για όλα. Από το ποιοι μαθητές θα φοιτούν, ποιοι εκπαιδευτικοί θα διδάσκουν, μέχρι και το τι μάθημα θα κάνουν. Μέσα και από αυτόν το δρόμο θέλουν να επιταχύνουν την κατηγοριοποίηση των σχολείων και μαθητών. Αυτό λέει η πείρα από τα αντίστοιχα σχολεία σε ΗΠΑ, Βρετανία και αλλού. Όπου στην ίδια περιοχή υπάρχουν τα «καλά» σχολεία και δίπλα τους τα «ερείπια». Όπως δίπλα στους φανταχτερούς ουρανοξύστες, υπάρχουν οι παράγκες των άστεγων. Αυτόν τον ταξικό διαχωρισμό θέλουν να προωθήσουν κράτος και «ευεργέτες».

Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι γιατί οι ιδιώτες δεν δίνουν χρήματα σε όλα τα σχολεία. Δεν τους συμφέρει, είναι η απάντηση, γιατί δεν γίνεται όλες οι «επενδύσεις» να έχουν κέρδος. Το ζήτημα είναι γιατί το κράτος αντί να δαπανά κονδύλια για την παιδεία, την υγεία, την πρόνοια κτλ, τα δίνει στους ομίλους και τους πολέμους.

Η απάντηση απέναντι στην δήθεν αναβάθμιση των Ωνάσειων, δεν είναι απλώς η άρνησή τους. Η απάντηση που πρέπει να δώσουμε προκύπτει από τις ανάγκες των μαθητών, της νέας γενιάς, και από τις δυνατότητες που υπάρχουν στις μέρες μας να ικανοποιηθούν αυτές οι ανάγκες. Η απάντηση δίνεται πολύ εύγλωττα στην πικέτα των μαθητών από την προχθεσινή κινητοποίηση, που γράφει: «Το δημόσιο σχολείο δεν ψάχνει για ταλέντα. Τα δημιουργεί!».

Και μπορεί να τα δημιουργήσει. Γιατί όλα τα παιδιά έχουν δυνατότητες και ικανότητες, όλα τα παιδιά έχουν ταλέντα, που το κράτος δεν τα αφήνει να ανθίσουν.

Γιατί σήμερα, είναι εφικτό να κατασκευαστούν νέα σύγχρονα σχολεία στον Εύοσμο (π.χ. ΕΕΕΕΚ Κορδελιού) και να εξασφαλιστούν οι 200 αίθουσες διδασκαλίας που χρειάζονται, να σταματήσουν να χρησιμοποιούνται ως αίθουσες διδασκαλίας οι 50 υπόγειες τάξεις. Υπάρχει πλούτος, οικόπεδα, οικοδόμοι, πολιτικοί μηχανικοί και αρχιτέκτονες. Αυτό είναι το προοδευτικό και ρεαλιστικό για την εποχή μας και όχι οι σύγχρονοι αναχρονιστικοί και αντιδραστικοί Καιάδες που κάποιοι ονειρεύονται γιατί θέλουν να «ξεσκαρτάρουν» τα παιδιά μας.