Μια αντισυμβατική εποχή ρεαλιστικών αναγκών

Αρθρογραφεί στο TheOpinion το μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής, Κωνσταντίνος Πετρίδης. 

Ζούμε σε μια δήθεν αντισυμβατική εποχή που παρακολουθούμε μια κοινωνία να επιζητά τα αυτονόητα και να βαφτίζουμε επαναστατικό και αντισυμβατικό ότι είναι το απόλυτα φυσιολογικό και ρεαλιστικό. Να βλέπουμε τους πολίτες να διεκδικούν ένα κράτος με διαφάνεια, δημοκρατία και δικαιοσύνη. Μια πολιτεία ίσων ευκαιριών και μια ζωή με ασφάλεια και προοπτική.

Από την άλλη παρακολουθούμε μια Πολιτεία και ένα πολιτικό σύστημα λυσσαλέα να προσπαθεί να αντιστέκεται και να δημιουργεί ένα αίσθημα απογοήτευσης, οργής και αγανάκτησης. Έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς και την δημοκρατία, οικονομική εξαθλίωση , κοινωνικές ανισότητες στην υγεία, στην παιδεία και στην πρόσβαση στην επαγγελματική αποκατάσταση και εξέλιξη.

Ο λειτουργικός και παραδοσιακός ρόλος της οικογένειας βάλλεται, η υπογεννητικότητα καλπάζει, η ασφάλεια του πολίτη δοκιμάζεται και η διεθνής θωράκιση της χώρας είναι σε αμφισβήτηση.

Μια χώρα στον λάθος δρόμο και ένα πολιτικό σύστημα πλήρως απαξιωμενο από το 60% περίπου της ελληνικής κοινωνίας.

Αν δεν βαδίσουμε στο δήθεν αντισυμβατικό αλλά απόλυτα φυσιολογικό μονοπάτι που απαιτούν πλειοψηφικά οι Έλληνες πολίτες, αν δεν αποκτήσουμε ξανά γενναίους και πατριώτες πολιτικούς που θα αντικαταστήσουν τους επαγγελματίες και συστημικούς τότε η σύνδεση πολιτικής και κοινωνίας θα είναι ανέφικτη.

Η πολιτικοποίηση της κοινωνίας και ο εξορθολογισμός των κομμάτων δεν επιτυγχάνεται με μεταγραφές ποδοσφαιρικού περιεχομένου ούτε προφανώς με επίκαιρες προτάσεις και κραυγές .

Η σχέση εμπιστοσύνης με τους πολίτες χτίζεται με κόπο και προσπάθεια σε μια διαρκή και καθημερινή μάχη για αυτά τα μεγάλα και τα μικρά ζητήματα που απασχολούν την καθημερινότητα του Έλληνα πολίτη, του αγρότη που βλέπει το κόστος παραγωγής να διογκώνεται και τα προϊόντα του να είναι απροστάτευτα απέναντι στα κάθε λογής εισαγόμενα αμφιβόλου προέλευσης, του εργαζόμενου και του συνταξιούχου που βλέπουν τα εισοδήματα τους δυσανάλογα με την αύξηση των βασικών ειδών καθημερινών αναγκών, των μικρομεσαίων επαγγελματιών που βάλλονται καθημερινά από φόροεπιδρομές, αυξήσεις πρώτων υλών και νομοσχεδίων ( ψηφιακή κάρτα κτλ) που τους οδηγούν σε απόγνωση.

Αν οι πολιτικοί δεν γίνουν πολίτες δεν θα καταλάβουν ποτέ τις ανάγκες τους .

Αν οι νέοι δεν αποκτήσουν ελπίδα και όραμα και δεν αισθανθούν ότι θα αποκτήσουν ίσες ευκαιρίες ασχέτως καταγωγής και δημοσίων σχέσεων θα φεύγουν κατά χιλιάδες στο εξωτερικό.

Αν τα κόμματα δεν αποκτήσουν δημοκρατία τα ίδια στην λειτουργία τους δεν θα σεβαστούν ποτέ την δημοκρατία στην πολιτεία, αν δεν δώσουν λόγο στα μέλη τους και δεν συνδιαμορφώνουν τις πολιτικές τους δεν θα το πράξουν και ως κυβέρνηση.

Όποιος ασχολείται λοιπόν με την πολιτική οφείλει να μην ξεχνά ότι οι πολιτικοί υπάρχουν επειδή υπάρχουν οι λαοί .

Αν χρειάζεται λοιπόν να γίνουμε αντισυμβατικοι για να τα βρούμε με τους πολίτες έπρεπε να είχαμε γίνει χθες .